Zondag 29 januari was dan eindelijk de dag waar ik me al zo lang op verheugde aangebroken. In de ochtend vertrokken we naar Brussels Airport waar ik werd uitgezwaaid door 2 vrienden en m'n ouders. Mijn vlucht zou om 13:10 vertrekken en zou 11 uur later om 6:05 (locale tijd) in Bangkok aankomen.

Ik vloog met Thai Airways wat geregeld was door een bedrijf waar ik hulp aan had gevraagd. Een van de voorwaarden die ik hieraan had gesteld is dat ik een stop-over wilde van minstens een dag op mijn heenreis naar Nieuw-Zeeland. Dit bleek bij Thai Airways mogelijk te zijn en de stop-over zou plaatsvinden in Bangkok.

Zoals gezegd kwamen we prima op schema rond 6:00 uur aan op Bangkok Suvarnabhumi Airport. Vrij snel kon ik door de douane heen en werd de stempel in mijn paspoort gezet. Hierna heb ik meteen wat lokaal geld gepind zodat ik even vooruit zou kunnen (wat achteraf veel te veel bleek te zijn). Het wachten op mijn koffer duurde echter wel heel lang, ik had al vrij vroeg ingecheckt en had de indruk dat dat de reden was dat mijn koffer als allerlaatste op de band lag.

Na uiteindelijk ook mijn koffer van de band getrokken te hebben kon ik met de roltrappen 3 verdiepingen naar beneden naar de skytrain die mij naar het centrum zou brengen. Het systeem hier werkt echt ideaal, je koopt bij een ticketautomaat een kaartje tot waar je wilt reizen. Hier krijg je dan een plastic muntje met een chip erin waarmee je de poortjes kunt openen. Dit bleek geen succes te zijn aangezien mijn koffers aan de andere kant stonden, maar ik nog niet toen de poortjes alweer dicht klapten.

Daarnaast kwam ik tot de conclusie dat om 7:00 uur 's ochtends in de skytrain staan in Bangkok geen succes is en al helemaal niet met 2 koffers, 1 laptoptas en een rugzak. Ook in Bangkok is het rond deze tijd blijkbaar spits en het was daarbij ook nog eens maandag. Als je denkt dat je in Nederland in de spits dicht op elkaar staat, dan moet ik je ongelijk geven, want in Bangkok bleek dat er veel meer man in kan dan de bordjes doen vermoeden. Na wat oponthoud doordat er wat mensen tussen de deuren zaten of dat er te veel mensen binnen stonden kon ik me door de mensenmassa naar buiten wormen bij mijn eindstation. Wederom staan hier poortjes en hetzelfde muntje kun je hier scannen en deze doe je dan in een gleuf waarna de poortjes open gaan.

Leuk avontuur dit en het zweet stond ondanks het aantrekken van een korte broek op mijn voorhoofd. En dan was ik nog niet eens bij mijn hotel, hiervoor moet ik nog de metro pakken en dus flink wat trappen naar beneden aangezien deze juist onder de grond ligt. Na het gesleep met al mijn bagage ook hier een muntje gekocht en de weg vervolgd.

Eenmaal hier aangekomen moest ik nog 15 minuten lopen naar mijn hotel wat nog het grootste drama was. Ik liep met al mijn bagage over de stoep die nog geen meter waterpas of vlak is wat zorgde voor veel ergernis. Daarnaast kun je in Bangkok niet zomaar de grote wegen oversteken en moet je over een brug die over de weg heen loopt. Wederom zonder roltrap dus ik kon al mijn bagage weer over de treden en mensen heen tillen.

In het hotel waar ik zou verblijven voor een nacht had ik een suite gereserveerd zodat ik gebruik kon maken van vroeg inchecken en tevens laat uitchecken. Ik had dan ook per mail de bevestiging dat dit geen probleem zou moeten zijn. Ik kom dus kwart over 8 bezweet en uitgeteld aan bij m'n hotel en kreeg de mededeling dat mijn kamer pas half 10 klaar zou zijn. Zonde natuurlijk aangezien ik op de mail had staan dat hij om 8 uur klaar zou zijn. Om te compenseren dat ik nu moest wachten mocht ik sowieso de volgende dag tot 3 uur op mijn kamer blijven en kreeg ik een taxi aangeboden tegen een klein bedrag om me naar het vliegveld te brengen. Hier heb ik uiteraard dankbaar gebruik van gemaakt.

Na mijn koffers om half 10 op mijn kamer gezet te hebben ben ik meteen weer naar de lobby gelopen omdat ze een service aanboden om met een tuktuk naar de hoofdweg gebracht te worden. Eenmaal hier aangekomen ben ik richting het centrum gaan lopen. Ik kwam alleen al snel tot de conclusie dat dit niet ging werken omdat met een zon op mijn hoofd brandend en temperaturen van 37 graden dit niet te doen is.

Ik heb daarom koers gezet naar het dichtstbijzijnde metrostation en heb de metro gepakt die het dichtste bij het centrum uitkwam. In het centrum van Bangkok zelf zijn alleen geen metro's en dus was het vanaf hier nog best wel een stukje lopen. Dit was geen straf omdat heel Bangkok een beeld geeft wat wij als Westerlingen niet kennen. Ik heb dan ook zoveel mogelijk om me heen gekeken en wat plaatjes geschoten.

Meteen ben ik richting Chinatown gelopen omdat dit al een beleving opzich moet zijn. Het is de plek waar de meeste Chinezen wonen buiten China en dit was ook aan alles te merken. Eigenlijk stap je een compleet andere stad binnen, alles is aangekleed met het rood en goud dat iedereen wel kent van China. Daarnaast was er een super grote markt waarop echt alles werd verkocht wat je kunt bedenken en zelfs dingen die je nooit hebt kunnen bedenken haha.

Op de markt was ik eigenlijk op zoek naar gefrituurde sprinkhanen of iets dergelijks om eens te proberen. Deze heb ik helaas niet kunnen vinden, wel heel veel andere delicates, maar deze spraken mij lang niet allemaal aan. Hetgeen dat ook opviel en waar Chinatown ook bekend om staat is het aanbod van winkels waar goud verkocht wordt. In een straat zitten de winkels gewoon naast elkaar (van concurrentie dus weinig last blijkbaar) en overal was het druk binnen. Het gaat er wel een stuk minder streng aan toe dan in Nederland, je kunt hier zo de winkel in en uit lopen zonder bewaking en het goud ligt gewoon op tafels zonder glasplaten erboven. Daarnaast viel mijn mond helemaal open toen ik zag dat er zelfs marktkramen waren die het gewoon aan de straat verkopen zonder dus ook maar iets van veiligheid.

Na Chinatown verkend te hebben vervolgde ik mijn weg richting het toeristische centrum en vergis je niet, dit is toch nog ruim een uur lopen op het gemak. Hier kwam ik uit bij de Wat Pho, dit is het grootste tempelcomplex van Bangkok en is dan ook zeker een bezoekje waard. Toeristisch is het wel en de gidsen staan zich dan ook flink aan je op te dringen. Ik ben op eigen gelegenheid naar binnen gegaan en was voornamelijk verwonderd door de grote tempels en de afwerking hiervan en heb hier ook weer wat plaatjes van geschoten.

De belangrijkste bezienswaardigheid in deze tempel is de gouden liggende Boeddha. Deze Boeddha is 46 meter lang en 15 meter hoog en kan je dan ook niet missen. Om deze te bezoeken moesten uiteraard de schoenen uitgedaan worden en ook hier was het een gekkenhuis, maar tussen de mensen door heb ik toch een paar glimpen op kunnen vangen.

Na de Wat Pho bezocht te hebben ben ik naar de waterkant toe gelopen en heb ik hier een hapje gegeten, niet heel gek gewoon croissantjes en broodjes uit de supermarkt. Ik heb hier bijna 1,5 uur gezeten en heb voornamelijk gekeken naar de klongs die hier met grote snelheden over de rivier gingen. Deze boten hebben een buitenboordmotor die een beetje buiten proportie is en meer lijkt op het motorblok van een vrachtwagen wat leidt tot leuke taferelen.

Na even uitgerust te hebben ben ik vertrokken naar het Koninklijke Paleis, een andere zeer grote bezienswaardigheid van de stad. Het paleis wordt zeer zwaar bewaakt en dit heeft ook zeker te maken met het recent (voor Thaise mensen) overlijden van koning Rama IX (in oktober). In Thailand is er een jaar van rouw en overal vind je dan ook nog grote schilderijen met foto's van de koning en daaronder bloemen. Koning Rama IX wordt echt vereerd in Thailand en een vernederende opmerking over hem kan dan ook leiden tot een levenslange gevangenisstraf.

Nadat mijn tas hier doorzocht was en op beeld staat dat ik het terrein op mocht ben ik naar de hoofdingang vertrokken. Het Koninklijke Paleis bestaat uit tal van gebouwen, maar slechts 4 gebouwen zijn toegankelijk voor toeristen. In een van deze gebouwen is de Smaragden Boeddha terug te vinden welke het meest vereerde beeld in Bangkok is. Ik heb ervoor gekozen om deze niet te bezoeken en enkel het terrein eromheen te bekijken omdat een lange broek verplicht was en het gebouw nog slechts 30 minuten geopend was.

Vanuit het Koninklijke Paleis heb ik door de binnenstraten koers gezet naar de Rama VIII brug welke wordt gezien als een architecturaal hoogstandje. Hij bestaat uit een grote pyloon met daaraan grote gouden kabels die het wegdek op zijn plaats houden.

Na het bezoeken van de brug ben ik door de binnenstraten weer terug gelopen naar een knus eettentje dat er typisch Thais uitzag. Ik heb hier mangosap op en de serveerster/kok gevraagd wat ik echt moest proberen als ik in Thailand was. Zij raadde mij of de groene Thaise curry met kip aan of de Thaise noodles met kip. Beide heb ik genomen en de noodles waren echt lekker. De curry was ook lekker, echter zaten hier ingrediënten in die ik niet lekker vond. Heet was deze ook, een kwartier na het eten brandde mijn lippen nog.

De zon was ondertussen al onder gegaan en ik ben door een winkelstraat met Westerse invloeden gelopen naar een plek waar ik veel tuktuks kon vinden. Hieraan vragend of ze mij naar huis konden brengen gaven zij aan dit niet te willen doen tot mijn verbazing. Mijn hotel was blijkbaar zo ver weg dat met het verkeer in de spits je er makkelijk 1,5 uur over kunt doen. Toen ik voorstelde om me dan bij een metrostation af te stemmen kon ik met iemand meerijden. Een ritje in een tuktuk is toch zeker iets wat je beleefd moet hebben. Ik stuiterde alle kanten op en de chauffeur vloog overal tussendoor wat best beangstigend was, maar we zijn zonder kleerscheuren bij het station aangekomen waarna ik naar mijn hotel kon.

Omdat ik slechts een half uur heb geslapen in het vliegtuig en dus eigenlijk een nacht over heb geslagen was ik kapot na deze dag en zo'n 30km gelopen te hebben. Ik heb er dus voor gekozen om mijn minibar leeg te maken en te gaan slapen om vervolgens de volgende dag op mijn hotelkamer door te brengen.

Ik heb die ochtend een lekker ontbijtje op met wat verse eieren, gelukkig was het internationaal ontbijt en hoefde ik niet aan de rijst. Waarna ik weer terug ben gegaan naar mijn hotelkamer, daar wat heb ingepakt en wat (Nederlandse) televisie heb gekeken.

Om half 4 stond de bestelde taxi voor het hotel en met hem ben in naar het vliegveld gereden. Waar ik dacht dat het een tuktuk eng was, ging deze chauffeur er toch nog overheen. Met zijn mobiel continu in zijn hand zigzagde hij door het verkeer heen, haalde in aan kanten die niet de bedoeling waren en zorgde ervoor dat we een paar keer op de vluchtstrook reden.

Gelukkig hebben we ook dit overleefd en heb ik zojuist ingecheckt voor mijn vlucht naar Auckland. Dit alles is ook zonder problemen gegaan en ik kijk uit naar de volgende vlucht waar ik hopelijk wat meer kan slapen.

Ik vind Bangkok een zeer sfeervolle stad met leuke mensen. Ik heb nu echter een klein beeld van de stad omdat ik er in een rotgang doorheen ben gegaan en zou dan ook graag nog een keertje terug gaan, het heeft nog zoveel meer te bieden. Wellicht iets voor een volgende keer, voor nu eerst een ander avontuur voor de boeg.

Hoe dan ook zal ik wanneer ik geland ben in Auckland en mijn draai heb gevonden in Hamilton nog een update geven.

Tot de volgende!