Dwalend door de straten van Reykjavík

Gisterenavond ben ik aangekomen in Reykjavík, maar ik heb nog weinig van de stad gezien. Meer dan de route naar het hamburgerrestaurant en de bushalte heb ik niet gezien. Vandaag hoop ik meer van de stad te gaan ontdekken.

Na lekker te hebben uitgeslapen, ga ik op zoek naar een supermarkt om een ontbijtje te scoren. Dit blijkt niet al te moeilijk: nog geen 100 meter naast het hostel zit een supermarktje, waar ik brood kan halen. Ik ga rustig ontbijten en bedenk hoe ik Reykjavík ga verkennen. Ik moet sowieso langs het Reykjavík Village Hostel. Ik heb via Rentmate hier een kamer geboekt, vanaf 8 september. In de beschrijving stond dat ik contact kon opnemen met de landlord als ik eerder dan 8 september accommodatie nodig heb. Ik heb hem 5x gemaild op 2 verschillende mailadressen, een online contactformulier ingevuld, 2x gebeld en 1x een facebook messenger bericht gestuurd. Vervolgens heb ik contact gehad met Rentmate, het bedrijf wat tussen de verhuurder en mij in zit. Zij hebben de afgelopen weken regelmatig mailcontact met me gehad en hun uiterste best gedaan contact te krijgen met het Reykjavík Hostel Village. Ook zij krijgen alleen contact via de telefoon en krijgen, net als ik steeds, te horen dat er vandaag of morgen zal worden gereageerd. En steeds wordt er niet gereageerd. De service medewerker van Rentmate heeft inmiddels een ander aanbod gedaan, ik kan ergens anders in Reykjavík een kamer huren via Rentmate, zonder opnieuw boekingskosten en borg te hoeven betalen. Ze hebben een kamer voorgesteld in ongeveer dezelfde prijsklasse, die ietsjes duurder is. Ik heb aangegeven dat ik vandaag langs zal gaan om bij de receptie face-to-face contact te zoeken.

Ik loop via een wandelpad aan zee. Het uitzicht hier was erg mooi, met in de verte grote ruige bergen, met eerst een stuk zee en wat bootjes. Langs de kust liggen allemaal stenen, een erg tof gezicht en een mooie wandelroute. De afslag naar het Reykjavík Village Hostel kan ik helaas niet nemen, omdat de stoep open ligt door werkzaamheden. Het valt me op dat er in heel Reykjavík gigantisch veel gebouwd wordt. De halve stad lijkt open te liggen. Ik neem dus een kleine omweg en kom uiteindelijk via de Hallgrimskirkja, een van de landmarks van de stad, aan bij het Village Hostel. Er zat een jongen achter de receptie, aan wie ik het verhaal heb uitgelegd. Hij keek een beetje bezorgd en moeilijk en leek niet zo goed te weten wat hij moest doen. Hij heeft uiteindelijk de manager gebeld, degene van wie ik steeds geen reactie kreeg, en gaf aan dat ik inderdaad vanaf 8 september in het systeem sta. Ik vroeg of er ook nog gereageerd ging worden op de mail en ‘daar is hij op dit moment mee bezig’ kreeg ik te horen. Ik zou dus vanmiddag nog reactie moeten krijgen.

Met een niet al te goed gevoel ging ik weer naar buiten, om te gaan kijken bij het andere appartement wat Rentmate me aanbood. Ik ben via de School of Education gelopen, deze lag op de route en is de plek waar ik het komende halfjaar lessen zal gaan krijgen. Het is een schattig schooltje, denk ik iets groter dan de Marnix Academie, met een mooie baby-blauwe buitenkant. Woensdag begint hier de kennismaking, nu weet ik in elk geval vast waar ik moet zijn.
Het andere appartement is nog een halfuur lopen. Vanaf het Village Hostel kan ik in 10 minuten bij school zijn, het andere appartement is dus duidelijk een stuk verder. De weg er naar toe is ook niet zo leuk als de wegen tot nu toe waren. De kleurrijke straten van de binnenstad zijn veranderd in grote asfaltwegen en industriële winkels. Alle badkamerwinkels, vloerenverkopers en andere voor mij onherkenbare winkels zitten in een grote straat. Ik moet nog 2 grote wegen oversteken voor ik in de buurt van het appartement kom.
Dat oversteken is trouwens best een ding hier in IJsland, dat viel me in Akureyri ook al op. Er zijn stoplichten, maar ik snap niet echt waarom. Je staat namelijk of bijna allemaal te wachten, zowel auto’s als voetgangers en fietsers, of je mag bijna allemaal door, waardoor auto’s half op de weg staan te wachten om zich er tussen te kunnen

voegen en je als voetganger maar moet hopen dat ze je hebben gezien. Ik ben toch elke keer wel weer blij als ik veilig aan de overkant van de weg ben.

Ik kom aan bij de straat van het appartement. Het is een flat die tussen een aantal andere flats staat, met erg veel verkeer. Er is wel iets van groen in de buurt, een parkje, maar daartussen zit eerst nog de tennis- en badmintonvereniging die een soort vliegtuighangar hebben staan gemaakt van een soort golfplaten. Dit is nou niet echt een hele leuke buurt en de route van school naar de flat is nou ook niet echt een mooie of leuke route, hij is vooral lang en omgeven door asfalt. Ik weet niet zo goed of ik met dit appartement wel zo blij zal zijn. Het gaat natuurlijk om de binnenkant, die kan ik alleen op foto’s zien, maar toch moet ik waarschijnlijk een aantal keer per week de route naar school lopen en die staat me nu dus al tegen. Ook is het met de bus vrij lastig om naar school te komen zag ik al, dus dat is ook niet echt in mijn voordeel. Ik moet nog maar even goed na gaan denken wat ik wil. Misschien krijg ik toch nog mijn beloofde Village Hostel mail vanmiddag, dus laat ik er nog even goed over na denken.

Op de weg terug naar het hostel bel ik nog even met mijn ouders over het plan van aanpak. Ik heb ze nog niet gesproken sinds ik uit Nederland vertrokken ben, maar alleen via WhatsApp contact gehad. Ik stuur veel foto’s en filmpjes van mijn verblijf hier. Ik besluit nog even na te denken en vanavond te kiezen, en loop dan verder richting het hostel.

Ik loop door een park, waar ook een soort permanente kermis is en een ‘zoo’, wat wij in Nederland kinderboerderij zouden noemen. Ook vindt er morgen een soort opblaasbare obstacle run plaats, met veel luchtkussens en dergelijke die vandaag al zijn klaargezet. Het is nog een half uur lopen naar het hostel, langs het grootste zwembad van Reykjavík en de schaatshal. Ik doe nog even boodschappen en het wordt maar weer bevestigd dat IJsland niet goedkoop is. Een pakje ham en een kleine verpakking smeerboter kosten me 5,64 euro…

Terug in het hostel ga ik in de keuken zitten en pak ik mijn laptop. Ik ga de foto’s van de afgelopen dagen uitzoeken en dit boek bijwerken met de mooiste foto’s, op de juiste plekken in de tekst. Ook zoek ik nog even verder op de Rentmate site of er nog andere kamers te boeken zijn die ik kan betalen, die niet gedeeld zijn (ik wil toch echt een eigen kamer het komende halfjaar, niet al die tijd een kamer met iemand hoeven delen) en die niet te ver weg zijn van mijn school. Ik kom een andere kamer tegen in een appartement naast Sundhöllin, het oudste zwembad van de stad, gelegen in een van de leuke kleurrijke straatjes waar ik vanmorgen doorheen liep. Het appartement is vorig jaar mei gerenoveerd en ziet er op de foto’s erg mooi uit. Helaas is de prijs wel wat hoger dan de kamer in het Hostel Village of het appartement wat Rentmate me aan heeft geraden: 115.000 ISK in plaats van 100.000 ISK. Een verschil van 110 euro per maand. Ik heb nog even goed nagedacht of ik dit wel kan en wil betalen, maar kom toch tot de conclusie dat ik dit de fijnste plek van de drie vindt, met de mooiste kamers, een prima locatie en een plek waar ik me denk ik makkelijk thuis zal voelen. Ik heb meteen mijn ouders ingelicht, Rentmate ingelicht en voor de zekerheid alvast geboekt, zodat er niet iemand anders hem voor mij weg kaapt. Kortom: ik heb nu een eigen plek in Reykjavík geboekt, waar ik vanaf 2 september tot en met 20 december in kan. Tot die tijd zal ik in het Laekur hostel verblijven, dat is nog 2 weken en 3 dagen vanaf nu. Best een lange tijd, maar het is nu even niet anders.

Het Laekur Hostel is overigens een prima hostel. Het is wat socialer dan het Akureyri Backpackers hostel was, doordat het echt een losstaand hostel is en geen café waar mensen alleen even komen eten. De douches zijn wat minder en de keuken is niet zo schoon als je thuis gewend bent, maar het voldoet en de bedden zijn prima. Ik hou het hier nog wel 2,5 week uit.

Kortom: een dag waarop ik veel heb gewandeld, veel van de stad heb gezien en lekker ben bijgekomen. Ik ben blij dat ik een kamer heb en kijk er naar uit om Reykjavík verder te gaan ontdekken. Morgen is de Reykjavík Gay Pride Parade in de stad, iets wat hier behoorlijk schijnt te leven en veel bezoekers trekt. Als ik het internet moet geloven komen er tot wel 100.000 bezoekers, wat megaveel is voor een land met maar 340.000 inwoners. Op straat zie je dan ook veel regenboogvlaggen en veel mensen hebben regenboogitems bij zich. Iets waar ik morgen zeker bij zal gaan kijken. Ook heb ik de bekende Laugavegur, dé hoofdstraat van Reykjavík met veel winkels, restaurants en uitgaansgelegenheden, vandaag nog niet ontdekt. Tijd om daar dus morgen ook een kijkje te gaan nemen. Ik ben benieuwd!