Het einde is in zicht...

Aan al het moois komt helaas ook langzaamaan een eind. Na de glacier hike stond het leven vooral in het teken van school, opdrachten, een naderend afscheid en het vooruitzicht op een reis naar New York.
De afgelopen tijd hebben we met school een aantal uitstapjes gedaan voor het vak Icelandic Nature and Cultural Legacy. We hebben een lecture over de IJslandse voedselgeschiedenis gekregen in het huis van een IJslandse schrijver. Heel bijzonder om op zo’n locatie college te krijgen. Ook hebben we een bezoek gebracht aan the culture house, een museum in het centrum van de stad. Met de klas wordt het steeds gezelliger en steeds leuker, door de uitstapjes leer je elkaar steeds beter kennen. Ik ga steeds meer om met Henry en Kieran, maar natuurlijk ook nog steeds met de Belgische, Duitse en Oostenrijkse meiden. Met Henry en Kieran zit ik ook in het groepje voor de poster assignment; we moeten een poster maken over een ‘environmental problem’. Wij hebben gekozen voor het sterk opkomende toerisme in IJsland en zijn hier dus ook af en toe druk mee. Verder komt er een final report aan voor Inclusive Education: een pittig report, waar ik zeker een paar dagen voor nodig heb. Ook komt er een toets aan voor Educational Settings; we moeten een report schrijven op school in een toetszaal, over een soort fictieve onderwijssituatie. In plaats van zelf naar een school gaan en hier observeren en een verslag van maken, krijgen we digitale bronnen aangeleverd over een schoolsituatie in Cambodja. Voor Icelandic Nature and Culture krijgen we ook een toets. Gelukkig krijgen we

vooraf 10 mogelijke toetsvragen aangeleverd, waarvan er 5 de daadwerkelijke toets zullen zijn. Met een groepje klasgenoten zijn we dit samen gaan voorbereiden, maar toch blijft het veel werk en zijn de vragen lastig.
Het is verder heel lastig om mijn bed op tijd uit te komen. Doordat het pas heel laat licht wordt (11:30 uur is vrij normaal), is het ook lastig om je bed uit te gaan. Voor 17:00 uur is het alweer donker, waardoor je dus weinig daglicht over houdt. Dit doet niet alleen wat met je slaapritme, je hele humeur kan er ook best door worden beïnvloed. Een paar weken geleden ben ik naar de apotheek gegaan voor vitamine D-supplementen. Na drie dagen thuis te hebben gezeten, er niet uit te willen, zelfs de supermarkt te ver vinden, heb ik besloten aan de vitamine D te gaan. Al na 2 dagen maakte het een echt verschil; ik kreeg ineens weer zin om op pad te gaan en leuke dingen te gaan doen. Daglicht is dus blijkbaar écht heel belangrijk voor je en de verhalen die je altijd hoort over het donker blijken dus ook echt waar.
Veel andere internationale studenten zijn na Icelandic Nature and Culture al klaar met hun tentamens. Ik heb de week erna nog mijn Educational Settings toets en de deadline voor de paper van Inclusive Education. Best jammer om anderen een leuke laatste week IJsland te zien hebben, terwijl je zelf de studieboeken in moet maar daar eigenlijk weinig zin in hebt. Gelukkig is het weer niet echt goed; we hebben een sneeuwstorm gehad waarbij voor het eerst sinds de invoering van het weercode systeem code rood is afgegeven. We mochten vanaf 15:00 uur de deur niet meer uit, tot de volgende dag. Het verkeer tussen steden heeft 3 dagen lang platgelegen, er zijn orkaanwindsnelheden gemeten en geparkeerde bestelbusjes waaiden zelfs om op bepaalde plaatsen. In Reykjavík viel het gelukkig mee; ik woon middenin de stad dus heb niet veel last van de wind, maar langs de kust schijnt het aardig tekeer te zijn gegaan. En tsja, als je dan toch binnen zit, dan kan je maar net zo goed gaan leren… je mag toch de deur niet uit.
Sommige studenten gaan al naar huis, anderen blijven nog even of gaan net als ik nog op doorreis voor ze naar huis gaan. Deze weken staan dus ook in het teken van afscheid en plezier maken met elkaar. Voor de internationale studenten van de international studies of education is er een feest georganiseerd bij een van onze docenten thuis. In Nederland gebeurt het eigenlijk nooit dat een docent zijn of haar huis beschikbaar stelt voor een studentenfeest, maar in IJsland is dit kennelijk normaler. We werden ontvangen bij Sue thuis, waar we een gezellige avond hebben gehad met studenten en docenten van de opleiding. Erg bijzonder dat dit op zo’n manier gebeurt! En wat ga ik Sue ook missen; een hele open docent, die iedereen altijd even hartelijk verwelkomde, meedacht met de studenten, zelfs haar huis beschikbaar stelde om ons allemaal te ontvangen. Heel bijzonder!
Door de storm zijn sommige studenten vast komen te zitten in plaatsen elders in IJsland. Helaas kan ik dus niet van iedereen persoonlijk afscheid nemen, maar van de meesten gelukkig wel. Vooral in Gamli Gardur heb ik veel in de keuken gezeten, spelletjes gespeeld en plezier gemaakt. De mensen die ik daar heb leren kennen waren altijd zo gezellig, dat sommigen het een lastig afscheid vonden. Maar ook dat hoort erbij, aan al het moois komt een eind… hoe jammer het ook is, want hier in IJsland was ik nog lang niet klaar: ik heb me er geen moment verveeld en ook maar enige vorm van heimwee heb ik ook niet gehad. Ik had er zo nog langer kunnen blijven, hoewel ik het licht wel een beetje mis.
Gelukkig heb ik alle toetsen gehaald, alle opdrachten ook voldoende afgerond, en heb ik dus de volledige 30 punten binnen gehaald. Nog 1 dagje spullen inpakken, waarna ik een deel van mijn bagage in Gamli Gardur achterlaat en de rest meeneem naar New York City!