The Diamond Circle

Vandaag vroeg opgestaan, want The Diamond Circle staat op het programma.
7:45 uur ging de wekker, maar toch lukt het me niet om er zo vroeg al uit te gaan. Even gedoucht en op naar de bakker voor croissantjes. Op de parkeerplaats ontbeten en gelijk even uitgezocht hoe het zit met de tol die ik moet betalen en welke kant ik eigenlijk op moet. Want ja, een navigatiesysteem heb ik er niet bij gehuurd en met de lage hoeveelheid wegen moet verdwalen toch lastig zijn zou je denken.
In IJsland hebben ze maar liefst 1 tunnel waarvoor je tol moet betalen, en natuurlijk ligt die op de route die ik van plan ben te gaan rijden. Om de tol te betalen moet je binnen 3 uur nadat je door de tunnel bent geweest via tunnel.is betalen, je hoeft dus niet te stoppen maar het werkt op basis van kenteken. 1500 ISK per keer, ofwel €10,92.
Dat bedrag is het overigens meer dan waard. De tunnel is 7km lang en gelukkig 2-baans. Hij is pas net een halfjaar open dus de weg is nog hartstikke goed. Net als je het saai begint te vinden in de tunnel, kom je aan het einde van de tunnel terecht. Je ziet licht, langzaam verschijnt een bergtop, vervolgens een berg, en daarna rij je een soort wonderland in. Wat een prachtig landschap! Je rijdt op een supermooie weg, tussen twee bergen in, met af en toe een huisje. De weg gaat met mooie ruime bochten door het landschap heen. Je mag er 90, wat ook bijna de topsnelheid van mijn huurauto is. De steile stukken de berg op haalt ie soms de 70 nog niet, berg afwaarts redt 'ie soms net de 120. Vlak moet de 110 net gaan.

Ik besluit om de Diamond Circle met de klok mee te doen. Eerst rij ik richting Husavik, hét walvisdorp van IJsland. Na een flink stuk door het binnenland zie ik, net als gisteren, inmiddels ook weer wat kust verschijnen. Voor ik in Husavik aankom kan ik het niet laten om af en toe even te stoppen. Langs de weg zijn regelmatig mooie plekken om te stoppen en even van het uitzicht te genieten. Ik heb dan ook niet voor niets veel foto's gemaakt vandaag...
Na Husavik ga ik een bezoek brengen aan Asbyrgi, een hoefijzervormige canyon met een waterval. Ik kijk eerst bij een bezoekerscentrum, waarna ik ontdek dat ik nog verder door moet rijden. De mooie tweebaans asfaltweg verandert in een eenbaansweg, maar nog wel mooi geasfalteerd. Na niet zo lang rijden kom ik aan bij de parkeerplaats. Nog een paar minuten lopen naar mooie uitzichtspunten. Wat kan de wereld toch mooi zijn! Na een stukje lopen door een groen stuk bos, kom je uit bij een uitzichtspunt en kun je genieten van de rotsen, het water en de waterval.

Ik vervolg mijn weg verder in het noorden en ga weer richting het zuiden. Langs weg 862, een afslag van de weg waarop ik reed, zit nog een mooie stop die ik wil doen. Maar dan zie ik dat het ineens een gravel weg wordt en besluit ik toch om om te keren. Hier in IJsland kunnen ze ineens na 12 km prachtig geasfalteerde tweebaansweg overgaan op een eenbaans gravelpaadje vol kuilen. Ik besluit de stop dus maar over te slaan en ga op weg naar Route 864, aan de Oost-kant van een riviertje. Hopelijk is die wel geasfalteerd...

Bij het afslaan van de weg zie ik dat ook dit een gravelweg is. Help. Ik parkeer zo snel als ik kan bij de info/pauzeplaats op de hoek van de kruising om na te denken. Teruggaan gaat lang duren, en het is maar 60km. Onderweg zijn wel veel van die gave dingen die ik wilde zien...

Toch maar moed verzameld en gegaan. En dat ging goed, toch zeker de eerste kilometer. Daarna veranderde de weg in een grote kuilenmassa. Dit was slalommen tot de max. Ik bleef maar hobbelen en zigzaggend kuilenontwijkend de weg over gaan. Een hyundai i10 met topsnelheid 110 lijkt me hier nou niet echt voor gemaakt, een 4x4 lijkt me meer geschikt. Maarja, die heb ik niet. En zo ver kon het toch niet zijn?! 60km maar, nog even volhouden...
En toen keek ik op google maps. Na voor mijn gevoel al 3 uur te hebben gereden over deze gravelweg, bleek ik 20 minuten onderweg en was het toch nog heel ver. Maarja, omkeren wilde ik ook niet. Dus toch maar door gegaan. Er zaten goede stukken tussen, waar je 40 of soms zelfs 50 kon rijden. Maar het grootste deel reed ik toch in zijn 2, waarbij ik tussen de 5 en 30 km/h ging, anders ging ik te hard om de kuilen nog te kunnen ontwijken. Onderweg heb ik prachtige gebieden gezien, en ben af en toe gestopt om even bij te komen en goed om me heen te kunnen kijken. Ook regende het af en toe, wat het er ook niet makkelijker op heeft gemaakt.

Na een flink stuk rijden, kom ik een afslag tegen met een uitzichtspunt op maar een paar honderd meter afstand. Als ik de gravel aan kan, dan moet die paar honderd meter toch ook lukken zou je zeggen. Na 2 enorm steile hellingen, met daartussen gigantische plassen waar ik Off-Road omheen moest, kom ik op een kleine parkeerplaats. Ik zie een super mooie waterval, met 3 kleuren water: bruin van de waterval, helderblauw vanuit de andere kant en een stuk zwart water. Hoe dit kan weet ik niet, maar het was in ieder geval super mooi!

Na weer verder te zijn gereden over de gravelweg kom ik op nog geen 5 minuten rijden de volgende hotspot tegen: Europa's grootste waterval, 100 meter breed, 40 meter hoog en vele liters water.
Een stukje verder stroomopwaarts, zo'n 1,5 kilometer, kom ik nog een andere mooie waterval tegen: Selfoss. Een toerist bood aan om foto's van me te maken, en die zijn erg goed gelukt vind ik zelf. Wat een geweldige plek op aarde!

Mijn tocht weer vervolgd, over het laatste en heftigste stuk van de gravelweg. Google Maps denkt dat er grote verkeersdrukte is en kleurt de weg rood of oranje, maar in feite rij je gewoon zo langzaam vanwege de kuilen, niet vanwege de drukte. Na uiteindelijk 3 uur te hebben gedaan over 60 km, ben ik blij dat ik weer asfalt tegenkom... wat een verademing!

Ik vervolg mijn tocht, hoewel het inmiddels al het eind van de middag is. Ik wil onderhand ook iets eten en heb op Google Maps een pizzatent gevonden, vlakbij het Myvatn meer, dichterbij is er niets. Ik stop nog even bij stinkende modderpoelen. Door de zwavellucht komen er continu wolken uit de aarde, die gigantisch naar rotten eieren stinken. Heel apart dat dit zomaar uit de grond komt. Ik heb hier een rondje gelopen en ben weer door gegaan, op naar iets te eten.

Net voor ik wil gaan eten, kom ik nog een scheur in de aarde tegen. De weg er naartoe is mooi geasfalteerd, maar de weg van daar naar de pizzatent is niet verhard. Toch maar weer een kwartiertje hobbelen over kuilen dus...

Het wordt inmiddels al later en om 22 uur moet ik de huurauto inleveren, dus besluit ik door te rijden. Ik moet helaas het Myvatn meer vanuit de auto bekijken, er stoppen en rondwandelen is geen tijd meer voor. Ik rij door naar de Godafoss waterval, misschien wel de mooiste die ik vandaag ben tegengekomen. Na ook die te hebben gezien, is het tijd om terug te gaan naar Akureyri. Weer terug over de mooie weg, weer terug door de tunnel en op naar een supermarkt,

het tankstation en de autoverhuur. Waar ik gisteren de berg nog niet op kwam zonder de auto te doen afslaan, lukt het me inmiddels al heel soepel om de steile weg op te komen. Na zoveel uur door de bergen heb ik toch wel geleerd wat autorijden is...

Nu lekker nagenieten van de foto's en naar bed, morgen weer vroeg op om te gaan raften!