Nog meer bezoek!

Na weer een paar drukke tijden met veel schoolwerk, daarover in een volgend hoofdstuk meer, was het tijd voor een nieuwe bezoeker. Daniël, een klasgenoot uit Nederland, kwam me een paar dagen bezoeken. In eerste instantie wilde Daniël ook op Erasmus uitwisseling naar IJsland, maar door maar beperkt aantal studenten in het contract met de Haskólí Íslands, kon hij helaas niet in IJsland geplaatst worden.
Wederom hebben we een auto gehuurd. Ik ben Daniël op het vliegveld op komen halen, samen met Ann-Sophie, Luisa en Alina. Op de terugweg van het vliegveld zijn we langs Skátalaug geweest, een hottub op de Reykjanes Peninsula. Na lekker bij te kletsen in de auto en de hottub, zijn we de meiden thuis gaan brengen en naar huis gegaan. Want…
De volgende ochtend moesten we vroeg op. We hadden een tripje naar de zuidkust gepland staan. We hadden heel veel in ons hoofd om te doen, maar omdat het toch echt al laat in het jaar is heb je ook behoorlijk met het donker te maken. We hadden echt een race tegen de duisternis. We vertrokken in het donker, om langs Thingvellir richting Geysir en Gullfoss te rijden. Ondanks de kou de afgelopen week, vielen de wegen mij mee. Het eerste stuk had wat ijzige stukjes, maar verder was het behoorlijk ontdooid overal en kon je goed doorrijden. Wel waren bij Gullfoss en Seljalandsfoss de paden voor voetgangers afgesloten in verband met de gladheid.
We zijn na Gullfoss doorgereden richting Gjaín en Haífoss. Haífoss is een van de hoogste watervallen van IJsland, met een verval van 122 meter. Haífoss is letterlijk vertaald ‘hoge waterval’, iets wat dus

inderdaad klopt. De weg tussen Gjaín en Haífoss was niet altijd even goed, maar gelukkig hadden we een 4x4 en was het goed te doen. Ik was zelf ook nog niet eerder bij Haífoss geweest en was dus erg nieuwsgierig. De waterval is zo gigantisch hoog, dat kun je je bijna niet voorstellen. Best eng ook, om zo bovenaan de canyon te staan en naar beneden te kijken. Echt dicht bij de rand durfden we niet te komen.
We hebben gekeken of we een pad naar beneden konden vinden, en die bleek er te zijn. We hebben even getwijfeld of het niet teveel tijd zou kosten, maar het was zo mooi daar, dat we besloten er de tijd voor te nemen. We gingen steeds verder naar beneden en het bleek best een pittige hike te zijn. Zeker gezien de weersomstandigheden, sommige stukken waren nog van ijs, anderen ontdooid, waardoor je goed op moest letten waar je liep. Ook kwamen er hele kleine steentjes van de Canyon naar beneden, iets wat toch wel spannend is als er zulke mega rotsblokken boven je zijn. Zeker na het incident met Julie eerder in Kerlingarfjöll, waar een steen naar beneden op haar viel, vond ik het toch wel eng om zo onder die rotsblokken te lopen. Na een flink stuk hiken kwamen we uit bij de voet van de waterval. De stenen naast de rivier waren zo ontzettend glad, dat er bijna niet te wandelen viel. Andere toeristen hadden ons al tips gegeven over welk pad te nemen, omdat delen echt spekglad waren. We hebben flink wat foto’s gemaakt en zijn weer naar boven gegaan, op naar de rest van onze trip. Een super mooie stop, en wat jammer dat ik die niet eerder ontdekt had…
We hadden goed weer, de wegen waren goed, dus we konden lekker doorrijden van stop naar stop. Ons reisschema klopte al helemaal niet meer, doordat we zolang bij Haífoss gestopt waren, maar toch konden we nog veel zien. We namen een mooie gravelweg langs de vulkaan Hekla en reden door naar Seljalandsfoss en Gljufrabui. Toen we daar vertrokken was het al behoorlijk donker, dus meer zat er niet in voor vandaag.

We sliepen in een guesthouse bij Vík om de volgende dag richting Jokulsárlón en Fjállsárlón te rijden. Van daaruit zouden we terugwerken, en wel zien hoe ver we konden komen. We hadden al besloten om niet de wandeling bij Svartifoss te doen, omdat die veel tijd kost, maar in plaats daarvan andere stops te bezoeken.
Het was superleuk om te zien hoe Diamond Beach er nu bij lag. Ik was hier al een paar keer eerder geweest (In de zomer tijdens de South Trip, tijdens de East trip op de weg terug, met mijn ouders tijdens de South Trip, …) maar nog niet eerder lag er zoveel ijs op het strand. De blokken waren gigantisch! Overal waar je keek lag ijs op de grond. We konden er zelfs op klimmen, terwijl je het zeewater op een meter afstand tegen de ijsblokken aan kon zien spatten. Supergaaf, en zó anders dan de vorige keren dat ik hier was. Heel bizar.
Op de weg terug hebben we nog wat al bekende stops gedaan, maar ook een andere nieuwe stop voor mij: Fjardrargljufur Canyon. Deze Canyon schijnt heel bekend te zijn, onder andere van Game of Thrones en een videoclip van Justin Bieber. Het is zelfs zo dat ze deze canyon een tijd hebben moeten sluiten, omdat er zoveel toeristen kwamen dat de natuur er aan onderdoor ging. Het ‘Justin

Bieber’-effect zoals sommige IJslanders het ook wel noemen. Het was een mooie canyon, maar we besloten er niet te lang te blijven zodat we ook op de terugweg nog naar Kvernufoss en Skogafoss konden in het licht. Bij Kvernufoss hebben we uiteraard weer een aantal foto’s gemaakt. We waren de enigen hier, er was geen enkele toerist te bekennen! Wat wel heel jammer was… sinds vorige week, toen ik hier met mijn ouders was, hebben ze een gravelweg aangelegd voor voetgangers richting de vallei. Waar het voorheen een klein, onbekend valleitje was, een verborgen parel, was het nu al meer gericht op toerisme… zonde! De onaangetaste natuur hier, zo dicht bij een populaire toeristenspot, was prachtig, maar wordt vrees ik binnenkort ook een populaire toeristische attractie, inclusief waarschuwingsborden en hekjes… heel jammer, dit was toch wel een van mijn favoriete plekjes in IJsland…
Desalniettemin zijn we terug naar Reykjavík gegaan, waar we lekker naar bed zijn gegaan omdat er de volgende dag weer een tripje gepland stond.
Samen met Ann-Sophie, Alina en Sarah zijn we richting de Snaefellsnes Peninsula gegaan, het grote schiereiland in het Westen, net onder de Westfjorden. We vertrokken weer vroeg en in het donker. We zijn al eerder in de Snaefellsnes Peninsula geweest, op de weg terug van de Westfjorden, maar hebben er nog niet eerder zoveel stops gedaan. We zijn onder andere door lavavelden gereden, een vulkaan op geweest, naar lavaformaties wezen kijken en op rotsen wezen klimmen. Doordat we ’s morgens een verkeerde richting op zijn gereden, via een mooie gravelweg in plaats van de snelste kortste weg, konden we niet alle stops doen die we in gedachten hadden. Dat was niet erg, omdat we al zoveel gezien hadden en ook nog een hottub in wilden. Op de weg terug zijn we gestopt bij Krosslaug en Englandshverir. We wilden Englandshverir bezoeken, dit zou een grotere hottub zijn dan de kleine Krosslaug. Op internet had ik gelezen dat je om bij Englandshverir te komen een brug over moest, die niet gemaakt was voor mensen. Deze brug was gemaakt voor een pijp. Na even zoeken in het pikkedonker, hadden we gevonden waar het moest zijn. We besloten naar de overkant te gaan en hadden de auto zo neergezet dat de koplampen op de brug schenen en je dus kon zien waar je liep. De rivier was een meter of drie a vier onder de brug schat ik, en het was best lastig om over de buisbrug te lopen in het donker. We gingen in groepjes van twee en hadden een plan bedacht hoe we dan met de zaklamp en de autolampen allemaal in het licht over konden steken. Het zag er enger en moeilijker uit dan het was en we hadden het allemaal gered. Nu dus op zoek naar de hottub…
En die bleek er niet te zijn. Er was een klein poeltje warm water vol met algen, wat er zo vies uit zag dat je er echt niet in wilde. Voor de rest was de omgeving drassig en moest je uitkijken waar je liep om geen natte voeten te krijgen, maar geen fijne grote hottub waar we op gehoopt hadden. Toch jammer… voor niets die moeite gedaan om de brug over te steken…
We zijn toch maar naar Krosslaug gegaan, een hot spring waar iemand al eerder was geweest. Deze was wat krapper, maar het zou moeten lukken met zijn vijfjes. Daar aangekomen bleek de hottub goed heet te zijn. We kleedden ons om en zijn na drie lange maar mooie reisdaagjes lekker gaan bijkomen in de hottub. Een erg

gezellige afsluiter. Na afloop was het nog een kleine anderhalf uur terug rijden naar Reykjavík.
De volgende ochtend sliepen we wat uit, waarna ik Daniël mee door Reykjavík heb genomen. ’s Avonds zijn we nog lekker naar het zwembad geweest, waarna ik Daniël weer heb afgezet bij het vliegveld. Het waren een paar supergezellige dagen, waarvan we weer veel van het land hebben kunnen zien! De Snaefellsnes Peninsula was nog mooier dan ik mij herinnerde en Krosslaug is een leuke nieuwe hottub. Haífoss was een ontzettend mooie waterval en ook de canyon was nieuw en erg mooi. Ondanks dat het de zoveelste keer richting het zuiden was, blijft het toch leuk!