De vallei der Thraciers

Omdat dit hotel geen ontbijt serveert - ook al beweerde booking.com van wel - zijn we genoodzaakt ons gisteren gekochte brood van eur 0,80 cent op te eten op de kamer. Je moet toch wat! We weten niet hoe snel we uit dit muffe hotel moeten vertrekken en staan dan ook snel bij de Lidl waar we lekkere broodjes in slaan voor de lunch. Nu nog een pinapparaat zoeken, want de kans om die in de bergen in een dorpje te vinden is hier vrij gering. Het geld gaat er overigens hier verschrikkelijk langzaam doorheen. Bulgarije is nog spotgoedkoop nu de euro nog niet is ingevoerd tenminste. Voor thee op een terras betaal je eur 0,50 cent en voor een flesje fanta of cola maximaal eur 1, soms ook minder. Avondeten doen we gemiddeld incl drank en thee of koffie voor max eur 5 per persoon. 1 gesneden 600 grams wit brood kost dus eur 0,80 cent. Broodjes van de Lidl daarentegen eur 0,15 per stuk.
De pinautomaat vinden we na drie rondjes om de stad. Met een dikke stapel briefjes van 10 lev bekijken we eerst de tombe van Kazanluk - een replica van een Thracische tombe weliswaar, maar toch mooi om te zien hoe het ooit geweest moet zijn.

We rijden verder de vallei der Thraciers in, ik maak een keuze uit twee tombes. Voor Mark en Anniek is het namelijk allemaal vanhetzelfde, maar ik kan er helemaal in op gaan als "nooit geworden archeologe".
We houden het daarom leuk voor iedereen! Beide tombes zijn origineel en we mogen binnenin een kijkje nemen - ze worden zelfs speciaal voor ons geopend! Ik zie zelfs nog de tekeningen op het plafond. Ik ga liggen en s rustig turen naar alle juweeltjes van paneeltjes.
Bij de tweede tombe gaat een Franssprekende Bulgaar als gids mee, die ontzettend veel weet van de Thraciers.

Na dit uitstapje stoppen we in Shipka omdat we hoog in de verte een prachtig gelegen kerkje met gouden koepeltjes zien. Nu we er toch zijn! Het blijkt een kerk die gebouwd werd ter herinnering aan de Russische en Bulgaarse bevrijdingsoorlog. Op de Shipkapas werd deze oorlog beslecht en op het hoogste punt van de pas staat eveneens een monument ter herinnering hieraan. Koud dat het boven is ineens! We zijn niet meer gewend aan temperaturen van 17C.
Bovendien ben ik tijdens de lunch tot de ontdekking gekomen dat onze zomerjacks ontbreken. Diep nadenken levert de conclusie op dat die waarschijnlijk nog in de kast hangen op de hotelkamer in

Plovdiv - daar hoosde het namelijk bij aankomst.
We dalen af en doen een ommetje langs een schitterend gelegen onbekender klooster Sokolski - toch vaak de kloosters waar ik de voorkeur aan geef, omdat er een serene rust heerst. Ook bezoeken we Bojentsi - een museumdorpje met mooie huizen.
Het laatste stuk naar Veliko Tarnovo gaat snel. Het hotel ligt hoog inde heuvels en bij de eerste aanblik wordt er een vreugdesprong gemaakt! Wat een uitzicht en wat een zwembad! Zwemmen! De hotelellende van Kazanluk is hiermee meteen weer vergeten.