Roadtrip Bulgarije

Vandaag lokt het turquoise blauwe water van het zwembad al vroeg. We krijgen het ontbijt hier aan het zwembad geserveerd, alweer een zwaar ontbijtje met eieren en knakworsten. Alles went. Het wordt zo zeker sneller tijd voor de 30 dagen "plank challenge"... We zijn als eerste Nederlanders in dit hotel een bezienswaardigheid, iedereen probeert in zijn beste Engels een praatje te maken. Ook Anniek leert een paar woordjes Bulgaars van haar instant vriendinnetjes aan het zwembad.
Onze perfect Engels sprekende Amerikaans vriendelijke Bulgaarse ober (I lived in New York and Ireland) herhaalde gisteren na een vraag van ons het inmiddels bekende zinnetje "no sir, parking is very very very difficult in Veliko Tarnovo. I recommand to go to Tsarevets fortess and then walk up the steep Hill"
Echter, vanochtend gooien we het eerst over een andere boeg. De lokroep van het water is gewoon te groot en het is te heet nu al. Dus storten we ons neer op de ligbedjes met een goed boek - handdoekje leggen is hier niet nodig! We luieren tot ver na de middag en trekken - "heel slim" - in de middag pas naar het fort Tsarevets.

angela.ramakers

24 chapters

De lokroep van het water

August 17, 2017

|

Lyaskovets

Vandaag lokt het turquoise blauwe water van het zwembad al vroeg. We krijgen het ontbijt hier aan het zwembad geserveerd, alweer een zwaar ontbijtje met eieren en knakworsten. Alles went. Het wordt zo zeker sneller tijd voor de 30 dagen "plank challenge"... We zijn als eerste Nederlanders in dit hotel een bezienswaardigheid, iedereen probeert in zijn beste Engels een praatje te maken. Ook Anniek leert een paar woordjes Bulgaars van haar instant vriendinnetjes aan het zwembad.
Onze perfect Engels sprekende Amerikaans vriendelijke Bulgaarse ober (I lived in New York and Ireland) herhaalde gisteren na een vraag van ons het inmiddels bekende zinnetje "no sir, parking is very very very difficult in Veliko Tarnovo. I recommand to go to Tsarevets fortess and then walk up the steep Hill"
Echter, vanochtend gooien we het eerst over een andere boeg. De lokroep van het water is gewoon te groot en het is te heet nu al. Dus storten we ons neer op de ligbedjes met een goed boek - handdoekje leggen is hier niet nodig! We luieren tot ver na de middag en trekken - "heel slim" - in de middag pas naar het fort Tsarevets.

We vinden zowaar een braakliggend grasveldje onder een brug waar meerdere auto's staan geparkeerd. Op de gok dan maar dat dit mag.
We lopen de resterende 1,5 kilometer langs de weg wel omhoog tot bij de ingang van het fort. Ik lees voor uit de Trotter: vermijd het heetst van de dag om op het fort rond te struinen...Ach, inmiddels zijn we wel aan de hitte gewend geraakt.
We tellen ineens 2 Nederlandse auto's , waarmee de teller op 6 staat nu.

Het fort is eigenlijk helemaal opnieuw opgebouwd - best een beetje nep dus - maar de ligging is weergaloos mooi met uitzicht op de oude stad van Veliko Tarnovo.
We slenteren naar de executierots waar vroeger hoogverraders zo de rivier in werden gegooid en daarna houden we het voor gezien.
Veliko Tarnovo zou een mooie oude stad zijn met hangende huizen en daar willen we ook nog even een glimp van opvangen. Het loopt echter iets anders, Anniek spot een toeristentreintje en wil graag een ritje daarmee maken - het is te heet voor protest mijnerzijds - we komen vast geen bekenden tegen nietwaar, dus ze krijgt haar zin waardoor ze van oor tot oor gaat stralen - want haar ouders zijn normaliter echt niet in zo'n suf treintje te krijgen....We zijn trouwens de enige toeristen in het treintje. Het stukje oude stad waar t treintje ook door tufte sprak ons niet zo aan. In plaats van door de stad te slenteren geven we al snel weer gehoor aan de lokroep van het zwembad!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.