Pirin National Park

Rekening houdend met ieders wensen, besluiten we vandaag over de weg zo hoog mogelijk het National Park Pirin in te gaan. Het zou mogelijk zijn met de auto tot aan de voet van de Vihren bergtop te kunnen komen. Bij het visitor center stap ik nog snel even uit om een kaart te halen van het gebied. Ik tref een dame die goed Engels spreekt. Ze zegt dat de kaarten alleen in het Bulgaars zijn. Ik neem hem toch mee want inmiddels kan ik het Cyrillisch schrift redelijk ontcijferen, maar de kleurcodering van de diverse paden staat er in ieder geval ook op.
Door haar uitleg hoor ik dat de weg vandaag eerder afgesloten is, met andere woorden, we kunnen niet naar de hut rijden en ook niet naar de 1300 jaar oude boom - de Baikusheva Mura - de oudste boom van Bulgarije. Ze geeft mij de looptijdeninducaties en ik krijg de hele familie zover dat ze wel tot die boom willen lopen, 40 minuten heen, 40 minuten ook weer terug. We rijden omhoog tot we niet verder kunnen en parkeren net als de Bulgaren gewoon in de berm. Ons tochtje blijkt het favoriete zaterdaguitstapje van veel Bulgaarse gezinnen. We lopen in colonne verder omhoog over het asfalt. Hoe frustrerend het dan voor Anniek na veertig minuten lopen is om te zien dat we op een volle parking staan met terrasje - van dat laatste gaat haar gezicht meteen weer op standje

blij - "tja, de echte wandelaar begint blijkbaar heel vroeg en mocht nog wel een stukje verder omhoog rijden", zeg ik tegen mijn dochter.
Nog een laatste steile klim over een geitenpaadje en we staan oog in oog met de oudste boom van Bulgarije - maar liefst 1300 jaar oud. Ontzagwekkend!
Daarna strijken we neer op het terras, dat een uitstekende keuken blijkt te hebben. Ik kijk wat de buren hebben, vraag hen aan te wijzen op de kaart wat ze zelf hebben en bestel hetzelfde. De vers gemaakte kippensoep smaakte erg goed, de frites met kaas smaakt Anniek ook prima. Of we thuis ook frites met kaas kunnen maken? Jakkes, denk ik dan, maar toch smaakt de kaas hier over de frites echt lekker - in plaats van mayonaise.
Anniek amuseert zich onderweg met het rapen van heel mooie dennenappels, die moeten natuurlijk mee naar Nederland om straks herfststukjes van te knutselen. De paps vindt t maar niets, want waar laat je een plastic zak vol dennenappels nu weer?
Het valt ook niet mee om met twee dames op stap te zijn! We dalen weer af naar Bansko, elke 100 meter stijgt de temperatuur 1C, waardoor we van 20C al snel weer boven de 30 C uitschieten.

Voor wie ooit echt het Pirin National Park in wil trekken doet er verstandig aan goede kaarten in Nederland aan te schaffen. In Pirin is vrijwel alles aangegeven in het Bulgaars.

In Bansko bekijken we de oude

straatjes, de kerk en het huis van de eerste leraar Neofit Rilski van Bulgarije. Het kerkje heeft boven de ingang zowel het kruis van het Christendom als de halve maantjes van de Islam staan.

Plotseling hoor ik een soort van doedelzak klinken en ik bedenk dat dit wel s iets bijzonders kan zijn. Ik ren met Anniek richting het geluid en beland midden in een Bulgaarse bruiloft. Bruid en bruidegom zijn al in de kloostertuin voor foto's , maar buiten op straat staan drie muzikanten op traditionele Bulgaarse instrumenten muziek te spelen. De gasten zijn feestelijk gekleed, de meesten in het lang en dansen mee op straat. Geweldig leuk om even mee te maken.

Om 16 uur liggen wij allemaal weer heerlijk met een alcohol vrije cocktail aan het zwembad.