Het Bachkovoklooster

We gaan allereerst de stad uit richting het Bachkovo klooster aan de voet van het Rodopegebergte, het op 1 na grootste klooster van Bulgarije (na Rila). Het werd in 1083 gesticht (een ouder klooster bestaat er in Bulgarije niet) en tijdens de Ottomaanse bezetting in de 15e eeuw weer verwoest. In de eerste helft van de 17e eeuw werd het herbouwd. Elk jaar wordt op 9 mei het feest van de miraculeuze icoon gevierd. Het is een erg populair feest. Op 15 augustus is het de beurt aan de zigeuners om het feest van de Heilige Maagd te vieren: een unieke gebeurtenis. Op 15 augustus, Maria- Hemelvaart wordt de Maria- icoon in processie gedragen naar Ayazmoto.
Aldus mijn Trotter.
Laten we nu net hier zijn rond deze datum - om precies te zijn - 14 augustus, een dag te vroeg. Mijn voorstel om hier op 15 augustus naar toe te gaan om deze unieke gebeurtenis mee te maken, heeft het niet gehaald bij de familie. De redenen zijn valide: Mark verwacht dat de toegangswegen helemaal vast staan en/of parkeerchaos - dat Maria Hemelvaart in de Balkan nog levendig gevierd wordt, herinnert hij zich namelijk nog goed denkend aan Medjugorje in Bosnië - met als resultaat dat we helemaal niets zien van het klooster. Bovendien heeft hij absoluut geen zin om temidden van de Roma te staan. Zijn eerste argument geeft mij de doorslag, het tweede argument zou voor mij juist een reden zijn om juist WEL de 15e te gaan. Maar ik wil OOK het klooster rustig bekijken, ook dit is namelijk Unesco World Heritage.
Hier is gelukkig wel een parking aangelegd, maar ook met ongetwijfeld een te kleine capaciteit op drukke dagen. Het is nog 1

kilometer lopen naar het klooster langs allemaal kraampjes met hetzij worsten, hetzij Chinese rommel, hetzij echt Bulgaars aardewerk. Ik probeer nog 6 soepkommen in vrolijk geschilderde kleuren aan te schaffen, maar aangezien die volgens manlief waarschijnlijk niet heel blijven, laat ik ze maar staan. Achteraf heb ik er best wel spijt ervan, voor 10 lev (eur 5 voor 6 stuks) had ik best het breukrisico kunnen nemen. Dit moet ik onthouden als tegenargument voor de volgende keer dat ik deze kommen zie!

In het klooster heerst volop bedrijvigheid voor de dag van morgen. De monnikken rennen af en aan, de meisjes van de stand met Bachkovo mineraalwater delen gratis waterflesjes uit als reclame, het kloosterplein wordt vol parasols gezet en een opbouwwerker is bezig grote TV schermen op te hangen vanwaar de processie van morgen te volgen zal zijn.
We kopen 10 kaarsjes bij de ingang van de Sveta Bogoroditsakerk en gaan naar binnen. Tien lijkt veel, maar het zijn dunne kaarsjes en Anniek wil er altijd "zoveel mogelijk". We worden meteen overweldigd door prachtige fresco's. We zijn getuige van de zegeningen van het brood door een monnik en krijgen later een stuk van dit breekbrood aangeboden. Of ik dit nu moet vergelijken met de hostie weet ik eigenlijk niet, vermoedelijk wel want het brood heeft een hele ceremonie ondergaan.
Ik sluit aan in de lange rij voor het mirakelicoon om deze van dichtbij te bewonderen. Deze 14e eeuwse

Georgische icoon met de afbeelding van Maria waarvan men zegt dat deze ooit door de apostel Lucas werd geschilderd en waarvoor de Maagd zelf model heeft gestaan. Vooral vanwege deze icoon wordt het klooster veel door mensen uit de voormalige Sovjet-Unie bezocht.
We lopen de binnenplaats op en zien geiten in een hok en een gans in een doek gewikkeld. Ernaast een monnik die uit de bijbel voorleest en zingt. Bij mij rijst de vraag of die beesten geofferd gaan worden? Ik weet het eigenlijk alweer niet.
We gaan naar het refectorium dat in 1606 gebouwd werd en in 1643 versierd werd. De muurschilderingen worden beschermd als meesterwerken van de Europese rennaissancekunst. We hebben ontzettend veel geluk dat dit geopend is, het schijnt heel vaak gewoon gesloten te zijn, horen we van een Engelstalige gids. En jawel hoor, na ons gaat de deur op slot voor de rest van de dag. Wat een geluk!
We komen op een ander pleintje terecht met de Sint Nicolaaskerk uit 1840. De kerk is dicht maar door het hekwerk kunnen we nog wel de fresco's in het portaal bewonderen. Ze beelden het Laatste Oordeel uit met links het Paradijs en rechts de Hel. Ze worden toegeschreven aan de geniale Zakhari Zograph, die zijn tijd ver vooruit was. Hij schilderde onder meer naakte adellijke dames uit Plovdiv, die door grijnzende duivels met bokkenpoten in het vuur werden gegooid. Die schildering veroorzaakte in die tijd heel wat opschudding, sommige

dames konden zichzelf gewoon op de afbeelding herkennen (bron: Trotter).
De monnikken zijn nog steeds druk met alles in gereedheid te brengen voor morgen. Vandaag de dag wonen er nog 7 monnikken permanent in het Bachkovoklooster - althans volgens mijn Trotter van 10 jaar geleden - maar het zal waarschijnlijk nog wel kloppen, want ik tel er vanmiddag precies zeven!

Op de terugweg naar Plovdiv passeren we het Asenovgrad fort, we klimmen naar boven voor een weergaloos uitzicht op de Cepelarska kloof en de stad in het dal.

Na wederom vijf rondjes Plovdiv op zoek naar een parkeerplek ( die ene was vol) geven we het op! We rijden terug naar het hotel en plonsen de rest van de middag lekker in het zwembad! Vanavond nieuwe ronde nieuwe kansen!