In Omoljica ontmoeten we onze gastheer en gastvrouw voor de komende twee dagen. Theo en Carina Jenten zijn er net een B & B gestart in het huisje in hun achtertuin. Dat is door Theo helemaal eigenhandig verbouwd tot een schattig leuk huisje voor 4 personen. We worden heel hartelijk in een onvervalst Brabants accent door hen ontvangen. S'avonds kletsen we bij met de koffie, ik ben zoals altijd ontzettend benieuwd hoe een Nederlander in Servië na zijn pensioen is komen te wonen. Dat blijkt een bijzonder verhaal te zijn, wat niet aan mij is om hier te vertellen.
Anniek is bij de aanblik van het schattige roze rozen huisje en het zwembad in de achtertuin meteen verkocht: ze blijft hier en we kunnen haar op de terugweg wel weer ophalen,
Het ontbijt is heerlijk en Anniek vertelt onomwonden dat Carina echt een tien plus verdiend, want het is hier helemaal top! Maar ik krijg ook een tien omdat ze wel weet dat het mamma is die al die grappige huisjes vindt op internet.
Theo en Carina vertellen dat Omoljica op een lange afstandsfietsroute ligt, nl van de bron van de Donau naar de Zwarte zee. Ik vertel haar dat ik met een vriendin meer een LAW-er ben: een lange afstandswandelaar en dat ons volgende meerjarenproject eind september gaat starten: wandelen via het Pelgrimspad van Amsterdam naar Visé en dan door over de Weg van de Franken naar Rome. Ik doe haar de suggestie haar accomodatie vooral in de fietsboekjes te laten opnemen, naast de website waar ik haar vond.
Wij vinden het hier heerlijk: op een goede afstand van Belgrado, uit de drukte in de rust. Een vette TIEN!