Zaterdag, 25 november
NAMIBIE – Kamanjab
Oppi Koppi Restcamp & campsite
Van Swakopmund tot Kamanjab

We hebben weer eens gratis snelle wifi, dus hier zit bibi weer, in de schaduw naast een zwembadje te schrijven.
We zitten nu in Kamanjab, Oppi Koppi Campsite, net onder Etosha National Park. We blijven hier twee nachtjes wat soezen na weer 2 dagen reizen.
Met dagen reizen bedoel ik per dag een afstand van om en bij de 200 km afleggen, zeker niet meer want dan slaat de hitte en de vermoeidheid toe.
Met onze grote Jack rijden we max. 70 km/u op de gravelwegen (zoals al uitgelegd : wegen van wisselende kwaliteit).
Aangezien wij niet van de rapste zijn (dus niet voor dag en dauw op pad ?), rijden we dikwijls op de heetste uren van de dag, wat heel vermoeiend is.
Uiteraard heeft onze Jack geen airco, dus ramen open voor een beetje hete woestijnwind. Maar wel zalig zenne : zoeven door het wisselende woestijnlandschap van Namibië !

Waar was ik gebleven ? Oja, we stonden in Swakopmund aan de Atlantische kust. Deed veel deugd, de propere zeelucht na al het stof van de voorbije dagen. Overdag een zalig zonnig temperatuurke van een graad of 25 met een zeebriezeke, s’avonds hééél friskes met een flinke zeewind en temperaturen tot 10 graden na zonsondergang.
Tiger Reef Campsite ligt bijna OP het strand, dus de wind was fel.
Twee slaapzakken waren geen overbodige luxe.
Toch hebben we een klein barbequeke kunnen doen en altijd zalig geslapen !
Het antieke zee-aquarium bezocht : grappig, leek wel een oud gebouw uit de jaren 60 met veel hout en stokoude aquariums. Maar wel mooi en gezellig.
Verder naar de “stad” geweest natuurlijk. Een kwartierke stappen van de campsite en ge zit daar in de grote winkelstraat. Supermarkten, terraskes met lekkere koffie, winkeltjes, … alles wat een kampeerder nodig heeft om de voorraad aan te vullen vooraleer weer het binnenland in te trekken.
We hebben een nieuwe reserve luchtfilter aangeschaft, nog wat koelwater voor alle zekerheid en een harnas om onze twee diesel-jerrycans op het bagagerek te monteren. Die staan nu nog leeg vanachter in den auto, maar eens gevuld (wanneer we de beschaving écht gaan verlaten) ruiken die wat fel en staan ze beter op het dak.
En uiteraard de ijskast ook weer vol (+ een nieuw potteke Nutella, genoeg drinkwater en veel appels voor onderweg).
We zijn ook iets gaan drinken in de Tiger Reef Bar, waar we 7 jaar geleden met twee van onze zoons hadden gezeten op het terras naast de zee.
Raar genoeg was het terras verdwenen, opgeslokt door de zee.
Opwarming van de aarde, inderdaad, ook hier in Namibië !
Het was lekker toeven in Swakopmund.
Ook de campsite was uitstekend : grote douches, megaheet water, kraantjeswater drinkbaar, veel groen gras,… we hadden niks te kort.
Ook efkes mijne grote was laten doen (kost hier niks) en de rest in een baddeke.
Dus ook even een wasdraadje vol kousen en ondergoed ?

Na 3 dagen aan zee, riep het binnenland weer. Dan worden we onrustig he en dan willen we verder ?
Dus wij weer op weg.
70 km rijden langs een volledig verlaten prachtige kustlijn tot Hentiesbaai en dan een scherpe hoek van 90°naar het oosten, recht het binnenland in op één van de saaiste, rechtste en leegste wegen van Namibië.
Meer dan100 km vlakte en zand, geen bochten, geen groen, geen bergen.
En WARM !!
Uiteindelijk dagen er dan wat bergen op in de verte en dat betekent dat UIS nadert. Een klein stadje vlak onder de Brandberg, de hoogste berg van Namibië (2606 m)..
Daar had ik de Cactus en Coffee Tavern (met campsite) gevonden, dus wij daarheen, ondertussen warm en dorstig !
Toffe ontdekking : prachtige kampeerplek !
Onze Landrover met de daktent open pasten net onder het afdak, dus alles lekker in de schaduw. We hadden een platform met tafeltjes en stoeltjes en een eigen badkamertje met openlucht douche en toilet. Kraaknet en alweer lekker warm water.
En nog beter : geen andere kampeerders, het hele terrein voor onszelf ?
De taverne (met cactuskwekerij) zelf serveerde lekkere koffie en smoothies + een lekker ontbijtje voor een paar euro.
Een toffe madam uit het dorp maakte op verzoek een simpele diner klaar (9 euro !) en ze brengt het naar de campsite.
We hebben daar die avond dan ook dankbaar gebruik van gemaakt : niet koken, geen afwas en een gezellige babbel met een madam uit de buurt.
Tof !!
Heerlijk geslapen onder ons afdak en na een lekker vers ontbijtje moesten we weer verder natuurlijk want de Epupa Falls in het noorden (grens Angola) lokken steeds harder.
Vanuit UIS een nieuwe rit naar Kamanjab, waar we nu zitten, terwijl ik dit schrijf.
De rit was heel mooi, het landschap meer noordwaarts begint te veranderen, meer “groen”, heuvelachtiger en we naderen het gebied met het grote wild.
Onderweg veel waarschuwingen voor overstekende olifanten, maar we hebben er spijtig genoeg nog geen gezien.
Deze streek is ook de streek waar de Himba stammen wonen (van hier tot het uiterste noorden) : dat is een h ?eel speciaal volk, vooral bekend van hun bruine huid- en haarkleur(smeren zich in met modder). Prachtig gewoon.
We hebben al wat Himba en Herera vrouwen gezien onderweg, maar ze laten zich niet fotograferen (ze hebben groot gelijk ?).
We doen dat wel eens op een “officiële” manier : tegen betaling dus (die mensen verdienen ook graag een centje bij he
De plaats waar we nu staan heet Oppi Koppi en zou, volgens hetgeen ik gelezen had, een toffe plek moeten zijn met hartelijke Belgische eigenaars.
Maar bij aankomst geen al te vriendelijk personeel, een stoffige campsite, een bar vol dikke Zuidafrikaners met grote pinten en geen Belgische eigenaars te zien.
Het zal ook wel te maken gehad hebben met onze vermoeidheid en oververhitting bij aankomst.
Ik had de hele weg gereden met de zon op mijn raam.
Ik moest echt effe van bekomen en nog een extra liter water drinken na die rit. Zwaar, heel zwaar. Maar daar doen we het voor he ?
Groot voordeel hier : overlanders (reizigers van land tot land) met een vreemde nummerplaat kamperen gratis, dus we zijn dankbaar ?
Het is hier zo’n 40° in de zon en poederdroog, dus terwijl ik dit schrijf zitten we te luieren en te schrijven (en de gsm-en) naast het zwembadje. Lekker zenne !!
En sebiet duik ik er effe in !
Ook veel vogels hier in alle kleuren en maten: terwijl ik dit schrijf, kwamen er net twee hornbills aangevlogen. (zie foto).

We blijven twee nachtjes staan en morgen rijden we naar het Dolomite Camp in Etosha National Park.
Ik heb daar een kamer (lees : safaritent) gescoord voor één nacht aan een redelijke prijs.
Daar slapen we naast een waterhole (drinkplaats voor wilde dieren) en zitten we midden tussen het groot wild : olifanten, giraffen, leeuwen, …. de hele heisa ?
Ben benieuwd. Kost iets meer dan een kampeerplek en we slapen in een echt bed (amai, das lang geleden precies), maar lijkt ons wel de moeite en de extra centjes waard !
Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.
En verder hebben we sinds Kaapstad ondertussen al zo’n 25O0 km op Afrikaanse bodem op de teller staan.
Binnen een paar dagen gaan we dus een dag of drie kamperen aan de Epupa Falls en vandaar gaat het (naast de Kunene rivier, das de grens met Angola) oostwaarts, richting Caprivi en het wilde, ongerepte Botswana.

Tot snel !
Edith en Peter en Grote Jack (in zijn nopjes in de Afrikaanse woestijn en savanne).