Maandag, 11 december 2017
NAMIBIE – Katima Mulillo

Van Epupa Falls naar Katima Mulillo

Lang geleden weeral ! We zitten ondertussen aan 4000 km alleen nog maar door stukje Zuid Afrika en dwars door west en noord Namibië.
En onze plannen zijn weeral veranderd ?
We houden Botswana voor de terugweg en gaan de komende dagen ineens doorsteken naar Zambia. Dan kunnen we daar rustig onze tijd nemen om wat rond te kijken en afslaan naar Malawi voor de nieuwjaarsdagen.
Vier maanden is kort ! Het klinkt raar waarschijnlijk, maar het is hier zo prachtig en de afstanden zijn zo groot, dat we moeten oppassen dat het geen race tegen de tijd wordt.

Na de Epupa Falls (zie de eerste foto’s hier onderaan – ook met een dame van de Himba stam die hier leeft) zijn we begonnen aan onze rit van west naar oost langs de grens met Angola, langs de verschillende rivieren die mekaar hier opvolgen en allemaal uiteindelijk naar de Okavango-delta in Botswana stromen.
Kamperen naast een rivier blijft heel erg mooi : de temperaturen hier zo vlak voor het regenseizoen rijzen de pan uit (opstaan bij 35 graden is geen uitzondering – hoewel de nachten verrassend fris zijn), dat de nabijheid van water altijd wat verkoeling brengt.
Zwemmen in de rivieren is uiteraard uitgesloten vanwege vol krokodillen en hippo’s, maar naast water staan heeft altijd iets relax.
En waar water is, is leven, dus veel groen (zeker na een regenbui) en heel veel prachtige vogels overal.

De route D3700 van Epupa naar het westen, in de Kunene regio langs de Kunene rivier was schitterend. De weg werd onlangs iets verbreed (was vroeger een zeer grote uitdaging), maar is toch nog een doorbijtertje.
Kronkelende gravel, dan weer steil naar beneden door droge (of natte !) rivierbeddingen, dan weer steil omhoog over een heuvel, scherpe bochten tijdens de afdalingen,…. En elke keer weer naast of boven de rivier : we hebben er enorm van genoten.
Halverwege hebben we gekampeerd (en lekker gegeten) in de mooie tropische, groene tuinen van de Kunene River Lodge.
Vandaar nog een 100 km pittige weg naar Oshakati om wat voorraad in te slaan. Daar vonden we (recht tegenover een grote supermarkt – jeuj !!) een plekje in de tuin van de oude Seven Valley Campsite.
Een beetje vervallen en verouderd, maar uitgebaat door een heel lief Iranees koppel, dat ons de sleutel gaf van een van de kamers, zodat we konden douchen in een gewone badkamer. Heel lief !

Na Oshakati konden we asfalt rijden en moesten we een grote afstand met weinig interessante stopplaatsen overbruggen naar Rundu. Ook geen kampeerplaatsen onderweg, behalve 1 zogenaamde Community Campsite in een piepklein dorpje Omauni.
Geen aanwijzingen daarnaartoe vanop de hoofdweg, dus puur op coördinaten gereden, maar we hebben het gevonden.
Achter het dorp een zandplein met wat bomen en een vervallen douchehokje en toilet. Heel basic allemaal, maar supervriendelijke mensen en heel rustig, dus meer hadden we niet nodig.
Tent opzetten, een vuurke maken, potje koken,…. Onze dagelijkse routine ?
En dan weer verder kilometers vreten tot Rundu, waar ik de Kaisosi River Lodge & Campsite had gepland. Leuke kampeerplek, weer zicht op de rivier en alles wat we nodig hadden.
Daarna door de Caprivi (het noordelijke stukje Namibie tussen Botswana en Zambia) tot in Kongola, waar we gekampeerd hebben in de mooie Nunda River Lodge, alwéér naast een rivier ?
Via mijn “bronnen” had ik gehoord dat kampeerplek nr 8 een schitterend zicht heeft, dus zo geschiedde : wij kampeerplek nr 8 geboekt.
En dat was effectief de moeite, zalig uitzicht met veel hippo’s in het water. We hebben er een hele dag op zitten kijken en ’s nachts knorden ze ons in slaap.
Daar heeft onze tent ook zijn eerste waterdoop gehad. Regen ’s nachts !! Niet onze eerste regenbui (we hadden onderweg in het noorden al door de regen gereden), maar wel de eerste keer dat onze geliefde daktent er ’s morgens maar nattekes bijstond.
Gelukkig was de ochtend droog en zonnig, dus we hebben maar even moeten wachten tot alles droog was om in te pakken.

Ondertussen alweer december ondertussen, dus de tijd vliegt hier. Na verschillende overpeinzingen hebben we dus ons plan om op weg naar Tanzania een stukje Botswana te verkennen uitgesteld.
Wel hebben we onze tijd kunnen nemen om in de oostelijke Caprivi het Mudumu National Park te verkennen : een klein minder bekend park, maar prachtig en wild in elk opzicht.
Er zijn daar maar 3 kampeerplekken mogelijk en campsite 3 aan de Kwando River is de meest spectaculaire, dus die moesten we hebben. Maar helaas, er stond al iemand toen wij in het rangerstation van het park aankwamen. Dan maar geboekt voor de dag nadien en ondertussen, vanwege de wel erg dreigende onweerswolken, voor de verandering eens een tentkamer genomen in de nabijgelegen Kwando Lodge.
En dat was effectief een mindere dag. Bij aankomst aan de lodge werden we niet echt hartelijk ontvangen en bovendien gaven ze ons een kamer die niet gepoetst was (vuile handdoeken, bed beslapen,…). Niet echt wat je verwacht voor meer dan 100 euro !!
Wij dus reclameren en ambras maken, waarna we toch een andere propere kamer kregen.
Maar de trent was gezet natuurlijk : humeur de dieperik in na een vermoeiende dag. Al bij al toch nog lekker gegeten en prima geslapen. Het hoort erbij : one of those days.

S’anderendaags fris en monter vertrokken naar onze mooie kampeerplek in het Mudumu National Park.
Parkfee van 5 euro (!) betaald (gratis kamperen) en dan door het losse zand naar een prachtige plek aan de Kwando rivier.
En daar stonden we echt midden in de bush, met de waarschuwing om ’s nachts zeker de tent niet te verlaten vanwege de vele leeuwen in de buurt. Spannend !
Naast onze kampeerplaats was een grote vlakte en een inham naar het water.
We hebben de hele dag in onze stoeltjes gehangen en de dieren zien voorbijkomen. Een massa hippo’s in het water, enorme kuddes impala’s die tot heel dicht bij ons kwamen, hele familie’s warthogs (knobbelzwijntjes), kudu’s, prachtige vogels (hornbills, fisheagles, bavianen,….
Maar spijtig genoeg wéér geen olifanten, hoewel ze massaal in het park aanwezig zijn en we bijna struikelden over de olifantendrollen rond ons kamp. Brute pech dus !
We zagen en hoorden de onweersbuien ook langs alle kanten passeren in de verte, maar we zijn eraan ontsnapt die dag en avond.
S’Avonds was het alle hens aan dek, want het wordt snel donker en we moesten op tijd in onze tent liggen.
Vuur gemaakt, rap gegeten, alles opgeruimd (niks naast de tent laten liggen),…
Tegen valavond werden de hippo’s wel hééél actief. Ze kwamen tot op twee meter van onze plek en vonden de indringers op de oever duidelijk niet aangenaam. Hun grote sporen waren overal zichtbaar rond onze auto, dus dit was de plek waar ze ’s nachts uit het water gingen komen. En geloof mij, hippo’s zijn GROOT, sterk en hebben een enorm slecht humeur. En ze waren minstens met 20 of zo !

Een familie bavianen kwam ook een slaapplek zoeken bijna boven onze tent, met Vader Baviaan die ons goed in de gaten hield (zo’n uit de kluiten gewassen zwart stoer manbeest met een enorme arrogantie en nog grotere tanden).
We hebben even onze kata pult moeten boven halen omdat ze wel héél nieuwsgierig werden, maar daarna was de rust teruggekeerd.
Bij valavond veranderen ook de geluiden in de bush en alles wordt donker, actief en dreigend.
Als je dan weet dat leeuwen en hyena’s bij valavond actief worden, dan lig je rap in je tent.
De zonsondergang was fantastisch en we hebben nog wat liggen kijken naar ons kampvuur dat langzaam uitging, maar die eerste uren gebeurde er niets.
Veel geslapen hebben we ook niet, want je hoort vanalles s’nachts : gesnuif, gegil, geritsel en gegrom,……
Het is best mogelijk dat er vanalles langs onze tent en auto gepasseerd is, maar doordat het zo donker is, zie je geen steek, maar word je wel bij elk geluid wakker ?
S’Morgens waren we dan ook uitgeput en om een uur of 6 was het al meer dan 35 graden en bakheet in de zon.
Tent opgebroken en weer verder, richting Katima Mulillo, op de grens met Botswana en Zambia.
Het was maar 150 km, maar doordat het zo enorm warm was en omdat we zo moe waren van ons bush-avontuur, was het een vermoeiende rit.
Maar de campsite waar we nu staan is weer geweldig om even een paar dagen te bekomen.
We staan naast de Zambezi-rivier (jawel, weer een andere rivier). Deze rivier is hier de grens tussen Zambia en Namibië.
De campsite is mooi groen, met veel bomen en schaduw en lekker rustig. Er is een tof zwembad, de douches zijn groot, proper en lekker warm en we zijn weer helemaal aan het “bijtanken”.
Morgen of overmorgen steken we aan Ngoma Bridge héél even de grens met Botswana over. Daar gaan we nog ergens kamperen in de buurt. Dan verder naar Kasane en in Kazungula steken we de grens naar Zambia over. Via een kleine avontuurlijke ferry over de rivier, dus dat worden nog spannende momenten en hopelijk mooie foto’s.
En dan, voordat we Zambia noordwaards inrijden, blijven we een paar dagen in Livingstone om de Victoria watervallen te verkennen.

Dus ons volgend verlag zit ongetwijfeld weer vol nieuwigheden.

Tot snel….. enne… (net effe het nieuws gelezen), geniet van de sneeuw zou ik zeggen ?
Edith en Peter, en grote witte Jack, die het nog steeds allemaal heel plezant vindt en niks mankeert !