Dag iedereen !
Eindelijk een beetje stabiel wifi, dus snel snel (voor het weer uitvalt) alvast twee verhalen en hopelijk (als het lukt) wat foto's !

8 november 2017 (Kaapstad)
Hallo allemaal,
Eerste bericht van aan de andere kant van de aardbol.
We zitten sinds vorige week donderdag in Kaapstad (logeren bij mijn vriendin Elleke).
Het schip met de Landrover heeft vorige zondag gelost, de container staat op de kade in de haven. So far so good…. en toen begon het te waaien.
Rond deze tijd van het jaar is het hier prachtig weer (lente), maar er kan een flinke wind opsteken en dan sluiten ze de haven (schepen meren niet meer aan, activiteiten worden stilgelegd,…).
En ja dus, natuurlijk, sinds zondag is de haven dicht wegens de wind. Het waait inderdaad flink en dus moeten de vrachtwagens aanschuiven voor een gesloten poort tot de wind gaat liggen en de haven weer veilig is om containers te laden en lossen.
We hebben goed contact met onze agent hier en het ziet ernaar uit dat de wind vanavond gaat liggen en dat morgen alles in de haven weer rustig en dus open is.
We worden morgen (woensdag) om 12.45u aan het magazijn van onze agent verwacht : afspraak met de douane om de wagen uit de container te halen, beetje controle en dan kunnen we de Zuid Afrikaanse wegen oprijden.
Dan donderdag nog de daktent en het zonnescherm laten plaatsen. Onze ijskast in de auto installeren (die staat hier bij Elleke te blinken, getest en goedgekeurd), de bagage nog wat herschikken en hopelijk kunnen we dan vrijdag, of ten laatste zaterdag richting Namibië vertrekken met als eerste kampeerstop Lambert’s Bay (westkust Zuid Afrika).
En terwijl we hier wachten tot de wind gaat liggen is het natuurlijk ook al lekker vakantie : dagje Houtbaai, wat rondhangen aan het Melkbosstrand, vrienden bezoeken, kleindochter van Elleke gaan bewonderen, beetje inkopen doen, samen koken, uit eten gaan, …. Kortom, genieten van Kaapstad en omgeving.
En natuurlijk nog wat dingen regelen : de reisgsm in orde brengen (telefoonnummers overzetten, gps installeren, bankapp installeren,….).
En nu en dan een middagdutje jaja…. Ook dat is vakantie ?
Vanavond gaan we naar een film zien in een openluchtcinema ergens op een wijnfarm. Altijd plezant.
Zodra we de auto hier voor de deur hebben staan, zal ik wat foto’s posten en jullie op de hoogte brengen.
Alles nog spannend, maar we beginnen ons langzaam maar zeker toch relax te voelen met het vooruitzicht op een paar maanden rust en avontuur.
We go with the flow ! Tot snel !

Dinsdag 14 november
NAMIBIE : Oranje Rivier Noordoever – Amanzi River Lodge

En we zijn op weg !
Sorry voor het lange wachten op onze berichten, maar de wifi is onderweg zeldzaam.
Met de GSM wat surfen en Whatsappen ging nog wel (met Zuid Afrikaanse en nu Namibische gsm nummer en wat gekochte data), maar ergens gaan zitten met het computertje om verhalen en foto’s te posten zit er, wanneer ik dit verskag schrijf, nog niet in.
De Landrover is dan toch vrijgegeven in de haven van Kaapstad met maar een dag of twee vertraging, dus eind goed al goed. En geen enkel probleem met de douane !
We waren heel content dat hij bij Elleke op den hof stond. Onbeschadigd van het transport (hoewel alle 4 de lashings gebroken waren in de container..oef) en in volle glorie.
Beide batterijen aangekoppeld en hij startte onmiddellijk, alsof hij blij was op Afrikaanse bodem te zijn.
De dagen daarna hebben we ons wat bezig gehouden met alles uitladen en een beetje praktischer terug inladen.
De daktent en de zonneluifel moesten natuurlijk nog geplaatst worden en zo, maar dat is allemaal prima gegaan. Overal toffe mensen daar trouwens.
En nog een groot nieuws : we gaan de auto niet terug verschepen uit Mombasa ! Onze laatste quotatie voor de container was zo hoog (blijkbaar normaal daar in Kenia) dat we besloten hebben een cirkeltoer te maken : tot het zuiden van Tanzania en dan terug naar Zuid Afrika via Zimbabwe en Mozambique.
Dus ja, we keren in februari terug naar Kaapstad om van daar weer naar huis te vliegen.
En de jeep gaat ook in Kaapstad weer op de boot naar Antwerpen of Rotterdam. Alles nog snel , snel geregeld tijdens onze laatste dagen in Kaapstad.
Toch nog wel wat stress voor vertrek dus, maar toen alles geregeld was hadden we rust. Gelukkig moesten we dat allemaal onderweg niet meer fixen.
Met veel dank aan Econotrans (onze agent in Kaapstad) en Joker in Antwerpen (voor het verzetten van ons vliegticket, wat niet evident is).
En daar bovenop zat (zit) ik met een joekel van een verkoudheid, dus veel snot, veel genies, rode oogjes en constant een verstopte neus. Niet leuk in een woestijnklimaat. Op het moment dat ik dit schrijf, probeer ik mezelf langzaam maar zeker te genezen met een dagelijkse cocktail van Sinutab Forte en bruistabletten (en neusdruppels voor ’s nachts). Lang leve mijn uitgebreide reisapotheek.
Het gaat al wat beter, “het is los aan het komen” zoals ze in België zeggen.

Uiteindelijk zijn we dan op zaterdag 11 november ingestapt, uitgezwaaid door Elleke en Keat en noordwaards vertrokken, richting Namibië.
We zijn langs de mooie westkustroute gereden en hebben ongeveer 350 km afgelegd tot in Lamberts Bay (ipv de saaie snelweg) en dat was onze eerste kampeerplek van de reis.
Via de app I-Overlander (de bijbel voor wereldwijde lange kampeerreizen) vonden we Van Puttensvlei Campsite. En het was al direct een schot in de roos.
Een hele speciale plek, uitgebaat door Hannes en Magda , een oud koppel dat enkel Zuidafrikaans spreekt.
Hun campsite is een oude nederzetting, beneden in een klein dal, vol met kleine poelen en rietvelden. Hun living is in de oude rechtszaal en staat vol met souvenirs, memorabilia en foto’s uit de jaren 1920, toen een aantal mensen de nederzetting Van Puttensvlei gesticht hebben.
We hebben onrustig geslapen die eerste nacht in onze nieuwe daktent (wegens kikkers en vechtende waterhoenen ?), maar we hebben genoten van onze nacht in open lucht.
Toen we opgekraamd hadden, moesten we nog koffie drinken met Hannes en Magda. En het gastenboek moest getekend worden natuurlijk. Uiteindelijk zijn we daar nog een uur blijven zitten, met de kaarten op tafel, want ze moesten alles weten over onze route en over België.
Het leuke was dat we de hele conversatie in Vlaams en Zuidafrikaans hebben gevoerd. Heel plezant.

We zijn dan doorgereden, opnieuw een 300 km, tot Kamieskroon, waar we overnacht hebben op de campsite van de Kroon Lodge. Sjieke campsite met fantastische douches en waar elke kampeerplek een eigen overdekte braai en afwasbak heeft. Heel netjes ! Naast ons stond een Duits koppel met een baby van 8 maanden. Ze zijn onderweg op een 3-jarige wereldreis door Afrika, Azië en Zuid Amerika. Ze wonen en reizen in hun uitgebouwde Toyota (een beest van een auto) met alles erop en eraan. Knap !
En zo gaan we nog veel mede-overlanders tegenkomen wss. Vergeleken met hen is onze reis van 4 maanden maar een uitstapje ?

De landschappen waar we tot nu toe zijn doorgereden variëerden van verlaten kusten met helblauw water, via hoge heuvels, godverlaten woeste gebieden tot halfwoestijn, dorre vlakten en prachtige vergezichten.

Gisteren legden we de laatste 200 km af tot de grens met Namibië (in Vioolsdrif). De woestijn komt duidelijk dichter. Kilometerslang zonder een levende ziel tegen te komen (behalve af en toe een zwaarbeladen vrachtwagen of een auto die ons (met onze Landrover-slakkengang) razendsnel voorbijsteekt. Woest berggebied met veel stijgen en dalen. En warm !
Onze grote witte Jack doet het uitstekend : hij klimt snorrend elke heuvel op, zonder de minste moeite. Hij is in zijn nopjes ? en wij ook !
De Namibische (of Nambish zoals Trump zou zeggen) grensovergang ging probleemloos. Beetje anders dan anders met een Belgische auto, maar alle stempels zijn gezet, de douaneman knikte tevreden toen we zeiden dat we GEEN wijn bij ons hadden (over de vele sigaretten hebben we maar gezwegen) en we mochten met veel gezwaai doorrijden.
Een stop bij het tankstation (rare blikken voor een auto met stuur aan de verkeerde kant ?), wat geld afhalen en een nieuwe telefoonkaart installeren (wat een gedoe was dat ?) en 10 km verder, na onze eerste gravelweg vonden we Amanze River Camp.

Daar staan we nu, terwijl ik dit schrijf, voor 2 nachten aan de rand (Noordoever) van de prachtige Oranjerivier onder de bomen, tussen de vogels.
We zijn echte vogelspotters aan het worden (thank you, Keat, for the birdbook) en turen constant door onze verrekijker naar een koppel Afrikaanse Fisheagles, ijsvogels, reigers in alle soorten en een hoop klein grutvogeltjes overal en in alle kleuren en maten.
Nog geen groot wild natuurlijk hier, we beginnen klein he !
De rust is zalig, hoe laat het is is niet belangrijk, we leven met de zon en genieten van elk moment van onze nieuwe vrijheid.

Wat praktische info voor de familie thuis : ja, we nemen elke dag een douche, we poetsen onze tanden, alle dagen proper ondergoed, we rijden veilig, we letten goed op onze spullen en we eten bescheiden, maar regelmatig (Brintapap, boterhammekes, soepkes, spaghetti en ander on-the-road food (vanavond het welbekende cowboyrecept van patatjes, spek en bonen in tomatensaus….yummie) en we zorgen goed voor mekaar en voor onze grote witte Jack.

Vanaf morgen gaan we afwijken van de grotere wegen en beginnen we aan onze gravelroute door het zuiden van Namibië, richting Epupa aan de grens met Angola (ik denk dat we daar binnen een dag of 10 zullen zijn).
Dus veel stof en gerammel (wasbordwegen) de komende dagen, maar ook veel prachtige woestijnlandschappen, ongelooflijke sterrenhemels, wijdse uitzichten en de eerste wilde dieren (oryx, jackhals,… en wss hier en daar een platgereden slang ?).
Onze eerste stop morgen (na ongeveer 180 km zandwegen) is in de Canyon Roadhouse Campsite. Midden in de woestijn, in het Gondwana Canon Park, vlak bij de Fish River Canyon (even groot en indrukwekkend als de Grand Canyon in Amerika, maar dan zonder de toeristen – hier kan je tot de rand rijden en geen levende ziel zien ..dat moet je in Amerika eens proberen ?)

In de Canyon Roadhouse Campsite gaan we herinneringen ophalen aan 2010 : toen hebben we daar ook gekampeerd (toen met onze gehuurde Landrover) , een zwemmeke gedaan in het zwembad en héél lekker en uitgebreid gegeten (kudu-steak !!). Dat staat dus op het programma.
Daar zou ook wifi moeten zijn, dus daar hoop ik twee berichten eindelijk te posten, zodat jullie wat leesvoer hebben !
De foto’s staan allemaal samen hier onderaan (de eerste foto’s nog van in Kaapstad, en dan chronologisch tot Amanzi River Camp).
Het volgende verslag met foto’s volgt zo snel mogelijk (als het kan, als er wifi is en als ik schrijfinspiratie genoeg heb ?)
Veel groeten van mezelf, Peter en grote witte Jack.
HAPPY TIMES !!