Vroeg op, ontbijten en inpakken want we willen de boot van 11 uur halen. IJslandTours heeft ons behoorlijk schrik aangejaagd met verhalen van een uur van tevoren bij de boot zijn etc. Dat blijkt, in deze tijd van het jaar althans, absoluut niet nodig te zijn, maar we nemen geen enkel risico want we hebben een vogelexcursie bij Vestmanna afgesproken. Aangezien de excursie op de door ons gereserveerde tijd nog steeds niet voldoende deelnemers heeft om door te gaan, boek ik die om naar 14:30 uur en dan moeten we de boot van 11 uur zeker niet missen. We hebben nog wel tijd om even een rondje door Tvøroyri te rijden, de hoofdstad van Suðuroy. Daar hadden we ons nog toe geen tijd voor gegund. Bij toeval zien we aan de fjord een visfabriek waar duidelijk brand is geweest. Emiel had ons toen we op de Faeröer aankwamen al gesignaleerd dat de ‘Pelagia-fabriek op de Faeröer’ in brand stond. Wij dachten dat die in Tórshavn stond, maar we vinden hem dus hier! Het is hier tussen 9 en 10 uur in de ochtend overigens verassend levendig. Er is een vrij grote school, diverse winkels, een paar banken, 2 supermarkten en tegenover ons hotel een winkel met behang, vloerbedekking, verf en allerlei snuisterijen waar je je inrichting mee kunt ‘afstylen’. Hier staat de tijd ook niet stil, dat moge duidelijk zijn! Volgens onze reisgids moet er ook een ‘Konditorei’ zijn die gebakjes of koekjes verkoopt in de vorm van bootjes (‘köstlich!’), maar wij zien alleen maar een bakkerij die slechts enkele broden in de schappen heeft liggen. Wel is er een apotheek met een verrassend ruim assortiment Vichy en andere huidverzorging. Tot mijn genoegen zie ik strepen op de vloer voor privacy. Zelfs hier! Er wordt een klant geholpen en dus heb ik geen gelegenheid om even een praatje met de apotheker te maken want Kees wacht even verderop om toch ook hier nog even naar het alleruiterste puntje van de landtong langs de fjord te rijden. Daar blijkt zelfs een picknickbank te staan. Heerlijk in de zon, die vandaag weer volop schijnt, drinken we hier onze eerste koffie met uitzicht op nog meer basaltformaties en een diepe grot in de rotswand, tot de ‘Smyril’ die hier de veerdienst verzorgt aan de horizon verschijnt en het tijd wordt om naar de aanlegsteiger te gaan. Onderweg passeren we ook hier weer een ‘Seefahrendendenkmal’ zoals we er de afgelopen weken al veel gezien hebben. We hebben geen tijd om er nog even eer te betonen, maar uit onze gids weten we dat er hier o.a. een gedenkplaatje is ter nagedachtenis aan het lot dat in 1928 vijf opvarenden trof van een voorganger en naamgenoot ‘Smyril’ van de huidige veerboot, toen tijdens een storm een golf een ‘ Deckskabine’ wegsloeg met 5 passagiers er in. Stipt op tijd vertrekken we voor de tocht van 2 uur die ons terugbrengt naar Tórshavn, vanwaar wij de komende nacht de veerboot terug naar Hirtshals zullen hebben. Het weer is goed en het zicht uitstekend en we hebben vanaf het dek een prima zicht op Stóra Dímun, het eiland waarover Floortje Dessing in 2014 verslag heeft gedaan op TV. We zien duidelijk de huizen en het schooltje liggen en vragen ons af waar de plek kan zijn waar de bewoners de zee kunnen bereiken. Wie het programma heeft gezien weet dat het reguliere vervoer naar hier met de helikopter gaat. Er is een geregelde dienst vanaf Vágur Airport, via Sandoy en Stóra Dímun naar Suðuroy. Hiermee worden o.a. ook de onderwijzers aan- en afgevoerd die in het schooltje lesgeven. Leuk om het met eigen ogen te kunnen zien. Op de boot hebben we wifi en ik reserveer voor vanavond alvast een tafeltje bij Brasserie Hvonn, vlak bij de haven waar we maandag ook lekker gegeten hebben. Restaurant Koks, ‘het Noma van de Faeröer’ in Kirkjubøur had in eind april al geen tafeltjes meer vrij voor de 11 dagen dat wij hier waren …. Aangekomen in Tórshavn rijden we direct door naar Vestmanna waar we keurig op tijd zijn voor onze ‘birdcliffs’ excursie. De excursie van 17 uur gaat inderdaad niet door dus goed dat we omgeboekt hebben. Het is een kleine boot en we zijn met 25 deelnemers. Het is wel een leuke tocht, maar helaas gaat hij niet naar de ‘Vestmannabjørgini’ zoals er op de website en in de folders en andere toeristische uitingen gesuggereerd wordt, maar naar de oostkant van het eiland Vágar tot aan de 'Trollkonufingur’, de meer dan 300 meter hoge ‘trollenvinger’. Weinig vogels gezien, een paar meeuwen en welgeteld 1 puffin. Ik begrijp dat er omstandigheden kunnen zijn die het varen langs hoge kliffen aan de westkant van het eiland gevaarlijk maken en dat men de omzet niet graag wil missen, maar ik had het netter gevonden als ons dat van tevoren duidelijk was gemaakt. Wellicht speelde vandaag ook mee dat een TUI Cruiseschip (voor ingewijden: de ‘Mein Schiff 1’) Tórshavn aandeed en er 2000 opvarenden bediend moesten worden met de 60 bussen die het eiland rijk is, maar toch. Wat wel weer leuk was tijdens deze tocht was dat we vlak langs de zalmkwekerijen voeren en uitleg kregen over hoe die werken. Voor ons opmerkelijk was verder dat er in Vestmanna wel een visfabriek is, maar dat de vis hier niet aan land gebracht wordt, maar met containers over de pas wordt aangevoerd. Omslachtige manier naar ons idee. Toch eens aan Emiel vragen wat hier het voordeel van kan zijn. We maken op de terugweg nog een omweggetje langs Kaldbak, aan de overkant van de fjord bij Tórshavn. Niet veel bijzonders na al hetgeen we de afgelopen 11 dagen gezien hebben, maar als we langs de fjordkant Tórshavn in rijden zien we wel de plek waar de werkzaamheden begonnen zijn voor de aanleg van de tunnel maar Runavik op de zuidpunt van Eysturoy. Over de weg door diverse tunnels is dat een hele afstand (65 km, meer dan een uur rijden), maar hemelsbreed hooguit 3 km. Dat zal voor de Faeröerders weer een hele vooruitgang zijn als die klaar is.
Ruim op tijd zijn we in de haven waar we om deze tijd van de dag makkelijk kunnen parkeren en we nemen ruim de tijd voor het eten. Om 10 uur zijn we terug bij de auto en gaat het grote wachten beginnen. De Nörröna komt vanuit IJsland en zal volgens de dienstregeling om 03:30 uur morgenochtend uit Tórshavn vertrekken, over vijfenhalf uur dus. Er is nog niets te doen en de check-ins zijn nog niet open. Wachten dus maar. Hoewel de temperatuur hier ’s nachts hetzelfde is als overdag (ca 11 graden) beginnen we het zo langzamerhand toch wel koud te krijgen en de ruiten van de auto beslaan, waardoor we geen goed zicht hebben op de omgeving. We wikkelen ons in plaids en wachten af. Het begint donker te worden en we doen af en toe even een klein dutje. Als ik om half 2 even de auto uitga om te kijken of er al actie is, zie ik dat de check-ins inmiddels open zijn en er al een paar auto’s staan. Wij checken ook in en wachten weer af. We doden de tijd met een hoorcollege van Maarten van Rossem over de stoommachine maar verder gebeurt er nog steeds niet veel. Er staat inmiddels wel een grote hoeveelheid zeecontainers en trailers klaar die allemaal wel gevuld zullen zijn met vis. Onze vertrektijd is inmiddels verstreken en het is alweer licht als om kwart over 4 de Nörröna in de haven aankomt. Eerst moet er ontladen worden voor de klaarstaande auto’s aan boord kunnen en dat gaat hier niet met veel efficiëntie. Na nog eens 2 uur wachten kunnen we uiteindelijk om kwart over 6 aan boord. We hebben dan ruim 8 uur staan wachten in de stromende regen. Doodmoe vallen we in bed en niet veel later steken we van wal, maar van slapen komt niet veel want het weer is niet best en er staat een zware zee. We laten het gereserveerde ontbijt tussen 7 en 9 maar aan ons voorbijgaan. Als we om 11 uur opstaan zijn we allebei behoorlijk zeeziek. Desondanks gaan we tussen de middag toch maar een hapje eten omdat we weten dat dat helpt en dat doet het ook. In de loop van de middag klaart het op en rond 16 uur passeren we in volle zon de Shetlands. Keurig volgens het (door mij berekende) tijdschema. Op de Duitse TV zien we dat het gisteravond in Noord Duitsland vreselijk geonweerd heeft en dat het daar de komende dagen koel en regenachtig zal zijn. Er wordt omgeroepen dat we morgen om 11:30 uur ‘ship time’ in Hirtshals zullen arriveren, maar aangezien de Faeröer ‘The Land of May Be’ zijn zullen we dat na het lange wachten van gisteravond nog maar even afwachten. Eerst zullen alle containers met vis wel van boord moeten voor wij aan de beurt zijn. We zien wel. Vanavond gaan we eerst nog uitgebreid eten in het restaurant hier aan boord en daarna hopelijk van een goede nachtrust genieten.
We kijken terug op een geweldige vakantie met veel moois, waarin we veel lieve, leuke en interessante mensen hebben ontmoet en gesproken. We komen hier vast nog wel een keer terug. Of in elk geval .. may be!