De Noordelijke Eilanden

Kunoy, Borðoy, Viðoy, Svínoy en Fugloy

Aan de straten kunnen we zien dat het vannacht heeft geregend, maar als we op pad gaan om vandaag de Noordelijke eilanden te bezoeken is het droog en schijnt er af en toe een waterig zonnetje. Eerst gaan we langs bij een benzinestation om onze tol (FOK 100) voor de onderzeese Norðoyatunnel te voldoen. Alles ademt hier nog de ons van Noorwegen zo bekende gezagsgetrouwheid van de burgers uit. Je betaalt je tol gewoon ergens in een benzinestation. Maakt niet uit als het vandaag niet lukt, morgen is ook goed, geen probleem.

Via weg 71 rijden we over de dam bij Haraldsund via een eenbaanstunnel (ons vertrouwd van onze eerste Noorwegen reizen, maar een groot verschil met de moderne tunnels die er tegenwoordig zijn) richting Kunoy op het gelijknamige eiland. Ook hier is ons weer een ‘Wäldchen’ in het vooruitzicht gesteld dat bij nadere inspectie blijkt te bestaan uit welgeteld 1 boom. Altijd de moeite waard om te vermelden op de Faeröer!! We rijden uiteraard door tot het pad ophoudt en keren dan op onze schreden, langs het ‘Wäldchen’, door de tunnel en over de dam terug. Op naar nieuwe uitdagingen via buureiland Borðoy en Hvannasund op Viðoy!

Ook hier weer een spiksplinternieuwe tunnel, maar vooralsnog nemen we eerst gewoon de oude weg langs de fjord naar Viðareiði. Vanwege de laaghangende wolken gaat het ‘großartiges Panorama’ op de oostkust van Bordoy vandaag aan ons voorbij, maar al snel bereiken we Viðareiði, het noordelijkste dorp van de Faeröer waar we onze eerste koeien van de Faeröer zien, maar waar de visserij desalniettemin de belangrijkste bron van inkomsten is. Ondanks het feit dat het zo te zien zeer beschut ligt, hebben stormvloeden ook hier in de loop der eeuwen hun tol geëist. De naam van het dorp spreekt boekdelen: ‘eiði’ betekent landengte en ‘viðar’ betekent drijfhout. We bezoeken het kerkhof bij het kerkje met uitzicht op zee die beiden in vroeger eeuwen bij een stormvloed in zee zijn gestort. Gelukkig zijn de grafzerken later bij Hvannasund aangespoeld en konden die opnieuw opgericht worden. De kerkjes zijn hier doordeweeks op slot, dus we hebben het niet kunnen verifiëren, maar volgens diverse bronnen bezit het kerkje enkele zilveren ‘artefacten’ die aan Viðareiði geschonken zijn door de Britse regering als blijk van dank aan de inwoners voor het redden van de bemanning van de brik ‘Marwood’ die daar voor de kust verging tijdens een winterstorm in 1847. Op weg naar het kerkje heb ik al een bordje gezien maar een ‘Matstova’ die ‘opið’ is en daar gaan we kijken of we iets te eten kunnen krijgen. Eigenaresse Elisabeth en haar kleinzoon serveren een lamssoep en (o.a.) ‘summerbeef’. We hebben hier een lekkere lunch en ook hier treffen we weer Nederlanders. Zij zitten ook in Hotel Klaksvik en hadden ons al gespot. Aardige mensen, Friezen van in de 70 en net als wij Scandinavië kenners/liefhebbers. We raken aan de praat en wisselen ervaringen uit. Zij geven aan dat New Foundland ook en bezoek waard is en erg op Noorwegen lijkt. Leuk om ze gesproken te hebben!

Wat het weer vanmiddag ook is, nu we hier zijn nemen we vanmiddag de SSL veerboot die om 14:45 u. vanaf Hvannasund een rondje vaart naar Svínoy en Fugloy. Twee personen, de hele trip voor 80 FOK, ongeveer 5 euro p.p.. (Help me onthouden dat ik in dit blog

ook nog een keer wat vertel over de inspanningen van de Deense overheid om het leven op de Faeröer te faciliteren). We zijn ruim op tijd in de haven waar een schip ligt dat o.a. wat olievaten aan boord aan het laden is. Het regent inmiddels pijpenstelen, we zitten in de Transit te wachten en voorlopig gebeurt er niks. We gaan er van uit dat de veerboot tijdig zal arriveren. Ons referentiekader zijn de veerboten van Norled en Fjordline uit Noorwegen. Pas als er een busje van SSL stopt waar een aantal mensen uitstapt en onverwijld de loopplank oploopt en naar binnen gaat begint het ons te dagen. We pakken snel onze rugzakken en zijn nog net op tijd aan boord. Weer wat geleerd. Precies op tijd steken we van wal. Hoewel het dus flink regent en er van ‘traumhafte Aussichte’ vanmiddag geen sprake is, beleven we toch een onvergetelijke tocht. Bij de dorpjes op de eilanden waar wordt aangelegd worden olievaten en ander gerei met een takel van en aan boord geladen en stappen vogelaars en andere 'diehards' op en af. Wij slaan het geheel –goed ingepakt in onze Hurtigruten regenjacks- vanaf de boot gade en zien en passant de nodige papegaaiduikers en andere vogels (waarvan wij helaas de namen niet kennen) hun dingen doen. Mijn speciaal voor deze vakantie nieuw aangeschafte Barr&Strout verrekijker blijkt zijn geld waard te zijn!

Om kwart over 5 zijn we terug in Hvannasund en korte tijd later in Klaksvik. Op Google hebben we Restaurant ‘Carthage’ gevonden en daar eten we een prima biefstuk met Faeröerse friet. Hopend en rekenend op beter weer morgen lopen we gewapend met onze paraplu terug naar het hotel.