Onderweg

Op het moment dat ik dit schrijf varen we op de Atlantische Oceaan waar we zojuist de Shetland Eilanden zijn gepasseerd. Een gebeurtenis van belang waarvoor iedereen zich aan dek heeft begeven, gewapend met verrekijkers, camera’s (al dan niet met gigantische telelenzen) of gewoon met de mobiele telefoon. We hadden zelfs even bereik via de Britse provider O2 en hebben geprobeerd een foto te appen naar de familie apps, maar alleen de tekst is doorgekomen. Het was ook maar een ‘gewone’ 1G verbinding. Wel kregen we direct respons. Rose vroeg of we daar kleine pony’s konden zien. We konden helaas niet meer antwoorden want de verbinding was weer weg, maar helaas Rose, hoewel we voor deze vakantie een echte verrekijker hebben gekocht en het beeld goed scherp was, hebben we geen Shetland pony’s kunnen ontwaren. Wel een aantal meeuwen die even nieuwsgierig een kijkje kwamen nemen, en een eenzaam klein vissersbootje, maar verder was er weinig leven in de brouwerij op de Shetlands. Nog zo’n 10 ½ uur te varen en dan zijn we op de Faeröer Eilanden. Echt slow traveling dit. Ondertussen vermaken we ons in onze hut met lezen, tv kijken en dagboek-schrijven.
Na een voorspoedige en goed getimede reis vrijdag, met gelukkig weinig files, maar wel een ontzettend lang stuk wegwerkzaamheden (met bijbehorende snelheidsbeperking) tussen Hamburg en Kiel, arriveerden we rond 6 uur ’s avonds in de stromende regen bij onze van tevoren gereserveerde B&B in Nebel, een gehucht bij Horsens in midden Jutland waar we door een ontzettend hartelijke gastvrouw, Tove Larsen, welkom werden geheten in haar eeuwenoude, maar

gemoderniseerde voormalige boerderij, op het platteland van Denemarken zoals we dat kennen van de plaatjes uit de reisgidsen en van de ansichtkaarten: glooiende velden met in de verte een tegen de heuvel gelegen huis waar de Deense vlag wappert aan de vlaggenmast. Tove’s man is vorig jaar overleden en zij heeft besloten om haar energie en zorgzame aard de komende 10 jaar te steken in de B&B. ‘Je komt als gast en je gaat als familie’ is haar motto en dat klopt helemaal. Zij weet precies de juiste toon te treffen om je dat gevoel te geven, zelfs voor een doorgaans weinig toeschietelijk type als ik, en dat zegt wat!. Een aanrader voor op doorreis naar noordelijke streken.
Zaterdag was het weer zonnig en we hadden alle tijd om rustig richting Hirtshals te rijden waar we ruim op tijd arriveerden. We konden direct aansluiten bij de rij die er al stond te wachten voor de boot. Tot onze verassing veel Nederlanders, o.a. een hele OAD-bus vol! Verder een paar Duitsers, Engelsen en Fransen en zelfs een stel Spanjaarden. Veel met busjes, maar dan geen ‘gewone’, maar van die buscampers met een aangebouwd zonnescherm. Natuurvorsers en birdwatchers. Wij vielen direct uit de toon, niet alleen vanwege onze bus zonder zonnescherm, maar ook door onze niet op het natuurvorsen en vogelkijken aangepaste kleding. Qua leeftijd overigens weer niet, want het zijn vooral veel leeftijdgenoten en enkele stellen met baby’s en peuters. Net als in onze begintijd naar Corsica, maar nu omgekeerd. Het is even wennen. Onze B&B gastvrouw had ons ook al gevraagd hoeveel kleinkinderen we hadden….
De voorzieningen aan boord van de Nörröna zijn anders dan we gewend zijn op de Corsica Ferries en de ColorLine. Meer vergelijkbaar met de veerboten naar Engeland en Schotland. De hut is doeltreffend maar basic ingericht. Geen frivoliteiten zoals een schilderijtje aan de muur of een goed zittende stoel of bank. De koelkast zit op slot. De shop daarentegen heeft dan wel weer een aantrekkelijk, want met Deens gevoel voor design bevoorraad assortiment. Het bier vloeit overvloedig en de stemming in de sky bar zat er gistermiddag direct al goed in toen er onder aanvoering van enkele reizigers met accordeon en zangbundels, een gelegenheidskoor ontstond dat Deense shanty-liederen ten gehore bracht!
Hoewel het bij de Shetland Eilanden regende schijnt op dit moment de zon weer en hopelijk zal dat de komende 2 weken nog veel en vaak gebeuren. Daar gaan we in elk geval van uit!