We hijsen onze tassen op ons rug, checken uit en pakken de fiets naar de andere kant van het eiland. We leveren de fiets in bij de haven en melden ons bij de ontzettend onaardige man van wie we de boottickets hebben gekocht van Gili Trawangan naar Gili Meno. We kunnen nog even wachten bij de aanlegsteiger en stappen dan op een bootje naar de andere eilanden. Wij kunnen er gelijk bij de eerste stop vanaf en staan al snel weer aan wal. Eerst maar eens wat eten en een slaapplek regelen. We vinden een kamer hier om de hoek voor 10 euro per nacht, 12 euro inclusief airco. Prima! We zitten op een soort hemelbed met een laag tafeltje erop aan het water en kijken zo uit over zee richting Lombok. Even later rekenen we af en lopen we naar ons hotel. We worden naar onze kamer geleid door een vrouw van mijn leeftijd met een baby op haar heup. Het inchecken is ook niet meer dan het aanwijzen van de kamer en het betalen voor de overnachting. De kamer is een grote, kale ruimte met airco en een bed erin. Maar meer mag je dit voor dit geld niet verwachten natuurlijk.

We kunnen wel wat fietsen huren en maken hier dankbaar gebruik van. Het is hier net zo, al dan niet nog warmer als op Gili Trawangan.
We gaan het eiland verkennen per fiets. Bij de haven naar rechts komen we uit op een doodlopend stuk strand
Andere kant op dan maar. Ook daar is een deel van het strand afgezet door een hotel en restaurant voor privé gebruik en we worden dus meer naar het midden van het eiland gedwongen. We fietsen wat rond door de hitte en het zweet loopt van ons lijf. We zien een bordje aan een palmboom genageld met tekeningen van eten, drinken en wifi en een pijl naar een simpel restaurantje om de hoek. Bob vraagt om de wifi code, maar die is helaas niet aanwezig. De keuken is nog niet open en spullen voor de cocktails hebben ze niet in huis. Geen probleem, doe maar een biertje en een cola dan. De koelkast ligt vol met bier, maar voor de cola moet hij even naar iemand in de buurt. Of hij even onze fiets mag lenen. En daar gaatie, op onze fiets, ergens verderop een colaatje lenen. Ondertussen zitten zijn gezin en nog wat medewerkers in het restaurantje Spongebob te kijken. Hilarisch. Een klein kwartier later komt hij weer terug met een flesje cola.

We trekken nog even over het eiland en komen dan tot de conclusie dat er echt helemaal niets anders te doen is dan aan het strand liggen en van het uitzicht genieten, want mooi is het zeker. We fietsen terug naar de haven en rijden naar het doodlopende stukje strand. Er staan een paar massage tafels op het strand en een groepje oude vrouwtjes zit bij elkaar te giebelen. 'Massage?' Ach, waarom ook niet. We hebben zeeën van tijd en geen plannen voor de rest van de middag, dus go right ahead. Een uurtje later duiken we de zee in. Het water is warm en zo helder dat je ver uit de kust nog je tenen kunt zien onder water. De rest van de middag chillen we aan het strand en tegen de tijd dat het gaat schemeren gaan we terug naar onze Warung.

We lezen wat aanbevelingen voor restaurants op Tripadvisor en besluiten naar het tentje te gaan aan het eind van het pad, met het privé strand. Ze hebben goede recensies op 1 of 2 na en de reactie daarop door de manager van het restaurant was fantastisch. Zo lag het volgens hem zeker niet aan de kwaliteit van het eten, maar aan het 'gebrek van culinaire ontwikkeling' van de schrijfster. Prachtig. Eens kijken of we die manager nog te zien krijgen vanavond. Er staan een stuk of tien ronde tafels in het zand, er wordt rustig op een gitaar gespeeld en een man zit er vrolijk trommelend op een kistje naast en het is voor Gili begrippen nog best druk qua publiek. Het is een gezellig tentje met overal kaarsen en lichtjes in de palmbomen. Het eten is prima en we kunnen hier heerlijk mensen kijken. Zo zit er een pas getrouwd stelletje een paar tafeltjes verderop en de man heeft het vooral heel druk met de zaklamp op z'n telefoon om de insecten en een grote kakkerlak te volgen in het zand rondom hun tafel. Het vrouwtje lijkt naarmate de avond vordert steeds minder gelukkig met haar hubby. Erg grappig.

Het is al laat eer we onze slaapplek opzoeken op onze laatste avond op de Gili eilanden, morgen gaan we weer terug naar Bali.