Onze vriend achter de plantenbak is weer weg en na wat onderzoek blijkt het een blauwtongskinken te zijn geweest. We moeten op tijd op, want we gaan straks snorkelen met manta roggen.

De man achter de receptie vraagt waar we gisteren allemaal zijn geweest. Hij toont opvallend veel interesse dus we vragen waarom. Hij lacht en zegt dat we een verkeerde scooter mee terug hebben genomen. Blijkbaar passen de sleutels hier op alle scooters van hetzelfde merk. Ideaal. Het maakt niet uit, ze vinden het wel weer terug zegt hij.

We ontbijten en worden dan opgehaald om te gaan snorkelen. We stappen bij Yellow Bridge op een klein bootje en dumpen alle tassen op een reddingsvest. Een waterproof systeem. Kun je niets van zeggen. We varen om Nusa Ceningan naar Nusa Penida. Nusa Penida lijkt veel groener en nog bergachtige dan de andere twee eilanden. Hoge kliffen met weinig overlevingskans als je eraf dondert. Er zijn al veel bootjes in de weer op zoek naar de manta's. Na ongeveer een uurtje gaan we het water in bij Manga Bay. Mijn reden om het water in te springen is grotendeels omdat ik sowieso over mn nek ga als ik nog twee minuten langer in dit schommelende bootje blijf zitten. Maar de drie mega grote vissies die we bijna direct zien als we in het water liggen zijn een leuke bijkomstigheid. Drie grote manta's met een spanwijdte van ongeveer twee meter. Super vet.

We varen nog een stuk langs Crystal Bay en gaan dan richting de haven van Nusa Penida waar we met ons hele hebben en houwen afgezet zullen worden. De kapitein vaart het White Sand Beach op en we laden onze spullen uit. Op het strand worden we meteen aangesproken door een kerel die ons wel naar het hotel, Malibu Huts, wil brengen voor 350.000 Rupia (+- € 20,-). Snel verdiend zou je zeggen, maarja om met die rugzakken te sjouwen in die bloedhitte is ook niet alles. Even het zout en zand van ons afspoelen instappen en gaan. Onderweg wel gelijk even pinnen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want de eerste drie ATM's accepteren alleen Indonesische kaarten. Klinkt niet als een succesvol businessplan, maar goed. Bij nummer vier hebben we succes.

De receptioniste zit ons al op te wachten en brengt ons gelijk naar de kamer. Het is weer een klein hutje met een buiten badkamer en aan de voorkant een ruim balkon met panorama view over de zee. We douchen, trekken droge kleren aan en gaan even eten bij de buurman. Restaurant aan zee. Hoe blij ik eerder was met het ingenomen zeeziekte pilletje, hoe suf en moe ik er nu van ben. Die bak met seafood pasta carbonara heeft daar wellicht ook iets aan bijgedragen. We gaan eerst een uurtje slapen voor we het eiland gaan verkennen. Hierna ben ik weer het vrouwtje.

We huren een scooter bij de receptie voor 7.000 Rupia. Als deze gebracht wordt moeten we nog wel 5.000 Rupia (€ 0,30) bij betalen want hé 'het is een échte Scoopy'. Goed hoor, vrouwke. We rijden de kustweg af richting Atah- en Diamond Heavy. Al snel verlaten we de kustweg en rijden we de bergen in. Het eiland zou zo als set kunnen fungeren voor 'Lost. Het is onwijs groen en nog amper bebouwd als je bij de kust wegblijft. We zien veel mensen met grote manden groen op hun hoofd en kleine hutjes in de bossen waar de lokalen wonen. Er zijn overal veel loslopende koeien, kippen, varkentjes en honden. De wegen zijn smal, vol met gaten en ontzettend steil. Het is prachtig om doorheen te toeren zonder duidelijke eindbestemming. Sommige wegen lopen opeens dood bij een paar hutjes waar we vrolijk begroet worden door een paar honden en wat spelende kinderen die allemaal naar ons willen zwaaien.

We arriveren bij Atah- en Diamond Beach en betalen 10.000 Rupia entree. Vrij stevig voor een strandje, maar als je bedenkt dat de beste mensen een tientallen meters hoge trap gehakt hebben uit de omringende rotsen zou ik het ook niet graag voor niets doen. De zon is beneden op het strand al weg dus we blijven lekker boven. Ook mooi vanaf hier. Bij Atah Beach ontstaat bij en een felblauwe Lagoon. Heel mooi en heel warm, maar de omgeving is flink vervuild en overal ligt afval. Zonde. Leuk om te zien, maar het binnenland is eigenlijk nog veel mooier, dus we stappen weer op en gaan weer op pad.

Na een tijdje rijden we weer langs de kust en gaan we wat drinken bij Black Garlic. We kijken uit op de zee en zien dat op het strand allemaal kleine 'veldjes' gemaakt zijn. Dit blijken de zeewierplantages te zijn. Het gebied is een van de grootste zeewierleveranciers ter wereld. We checken op tripadvisor waar we vanavond moeten gaan eten en vinden zeven kilometer verderop Sushi Island met de meest positieve reviews. Let's go. De reviews hebben niet overdreven. De sushi rolls zijn inderdaad fantastisch. Na de derde roll kunnen we zelf bijna naar huis rollen. So worth it. We moeten nog even met de ferry company regelen dat we morgen vanaf Nusa Penida worden opgehaald in plaats vanaf Lembongan. Via whatsapp is het zo geregeld en we gaan op ons gemak terug richting het hotel.

Waar we gisteren nog in een hutje tussen de diergeluiden sliepen horen we nu de geluiden van de zee. Dat wordt wel extra vaak plassen vannacht.