Another day in paradise. Vandaag alweer drie weken onderweg. We ontbijten in het hotel. Banana en pineapple pancakes plus een heel buffet aan sapjes en gefrituurde stukken fruit. We verkassen naar het strand tot we de hete middagzon niet meer trekken en lopen dan naar de andere kant van het eiland. Het is een halfuurtje lopen en willen aan de havenkant fietsen huren zodat we morgen de tassen per fiets kunnen verslepen.

Funfact: dit eiland staat bekend staat bekend om het enthousiaste paddo gebruik. Overal waar je loopt of zit wordt het je aangeboden. Af en toe ook op een creatieve manier. Reinier werd gevraagd of hij al een 'ticket to the moon' had. 'Uhh.. nee.' 'Buy some magic mushrooms, than you do..' Nouuu, nee bedankt.

We gaan lunchen aan het strand bij Egoist en bestellen de fruit de mer schaal. Het wordt doorgegeven aan de chef en ondertussen staat het voltallige personeel naast ons tussen de tafeltjes, te schreeuwen, random liedjes te zingen dwars door de muziek die al speelt. Er zit een meisje een tafel naast ons het uitzicht te schilderen en er hangen drie obers in haar nek en over haal schouders om te zien wat ze aan het doen is. Deze mensen zijn óf zo high als een kite óf simpelweg gigantisch wereldvreemd. De chef weet gelukkig wel wat hij aan het doen is. Een overdaad aan grote garnalen, kreeft en gebakken vis wordt op tafel gezet en is heerlijk. Waar net nog zes man heel aanwezig om ons heen stond te dansen is op het moment dat we nog iets te drinken willen bestellen of betalen niemand meer te bekennen en liggen ze waarschijnlijk ergens onder een boom te slapen. Tijdens het eten staat er opeens een verkoper met een speaker op vol volume in je oor te tetteren en verwacht dan echt dat je het van hem koopt. Het kan hier allemaal, het is de normaalste zaak van de wereld. Heel bijzonder.

We lopen weer verder, huren verderop een paar fietsen en proberen nieuwe slippers te kopen voor Bob, maar de grootste maat op het eiland is tweeënveertig. We fietsen naar het turtle sanctuaria, maar dit blijkt niet veel meer te zijn dan wat barretjes met wat versleten zitzakken aan het strand. Waarschijnlijk worden hier in broedseizoen eieren gelegd op het strand. Nu wordt dit strand gebruikt voor een paar extra verkoopplekken van magic mushrooms. We fietsen via de noordkant van het eiland terug en crashen in het diepe zand. We lopen met de fiets aan de hand door de zee terug tot we weer op een verhard stukje weg uitkomen. We rijden terug naar het hotel en gaan fijn even in de airco chillen. De visschotel van vanmiddag was al ruim voldoende dus het is alweer laat eer we weer honger krijgen en blijven maar gewoon simpel in het hotel eten. We bestellen twee cola, één clubsandwich en 1 mushroom pizza, no magic. Het vrouwtje komt tien minuten later weer terug om nogmaals de bestelling op te nemen, want ze is de helft vergeten. Even later wordt de clubsandwich gebracht, de pizza duurt nog even. Altijd gezellig, omstebeurt eten. Tegen de tijd dat Bob klaar is met eten komt de pizza. De verkeerde pizza. Maar goed, je kunt niet alles onthouden. We zijn wel een beetje klaar met dit eiland. Tijd om te gaan.