Super leuk dat slapen in de natuur, maar je bent er wel vroeg wakker van. Een doorgesnoven haan laat duidelijk weten dat het volgens hem tijd is om op te staan. Jammer dat we nog wel twee uur moeten wachten op het ontbijt en nog zeker een uur tot de zon opkomt. We zijn al zo goed als klaar en ingepakt als het ontbijt wordt gebracht op ons balkonnetje. Super schattig. Er wordt een groot dienblad met bananenpannekoeken, een bord vers, exotisch fruit en Balinese koffie voor ons neergezet en het vrouwtje is weer weg.

Na het ontbijt laten we de tassen achter en stappen op onze 'échte Scoopy' naar Kelingking. De insta-famous rots met onderaan een wit zandstrandje met een hele lange trap naar beneden. Het is een uurtje brommeren en dat is eigenlijk een half uur te lang over al deze beroerde bergweggetjes. We komen aan bij een gigantisch toeristisch stuk en betalen om te parkeren. Vervolgens is het nog tweehonderd meter lopen om bovenaan de befaamde trap te komen. Daar blijkt dat half Beijing is uitgelopen om uitgerekend vandaag een selfie te komen maken met de rots. We kijken even bij de aapjes die hier in de bosjes zitten en houden het voor gezien. Veertig minuten verderop is nog een mooie en hopelijk iets minder drukke waterval. De groeten met je rots.

Na nog veertig minuten stuiteren over straatjes met de meest gruwelijke gaten erin sterf ik van de hoofdpijn en is het ook weer voedertijd. Helaas hebben alles restaurantjes zich gefocust op het gebied rond de rots en is er hier verder niets fatsoenlijks te bekennen. Laten we het erop houden dat de waterval en vervolgens Manta Point geen succes zijn. Om drie uur worden we opgehaald bij het hotel voor de ferry toch terug naar Bali, dus we rijden terug en kunnen precies nog even eten bij de buren. Hierna zien we het leven weer voor iets meer dan een doedelzak en kunnen we weer lachen.

We halen de tassen op, leveren de scooter in en kunnen gelijk instappen bij onze transfer naar de haven. Bob stoot nog even z'n hoofd tegen de kofferklep en vergeet vervolgens zijn zonnebril. Nummer twee deze vakantie. Ach, kleinigheidje heb je gauw. We worden gedropt bij de ferry toko en worden geacht om nog anderhalf uur in de bloedhitte te blijven wachten. Een Italiaans meisje van hooguit twee jaar met felblauwe ogen steelt de show en je kunt de eierstokken zien klapperen bij de meiden die eromheen staan. De Italiaanse moeder staat tegen iemand te vertellen dat ze inmiddels een dikke maand op pad zijn en tot nu toe al door Hong Kong en Thailand zijn gereisd. En nu dus Indonesië. Als het kind alle aandacht en het wachten in de bloedhitte ook zat wordt begint ze te jammeren en is ze opeens een stuk minder leuk. De meiden die er omheen staan druipen af. Prachtig.

Eindelijk mogen we de ferry op en een half uur later stappen we aan wal in Sanur. Terug op Bali. We gaan wat drinken en bestellen via Grab een taxi naar Ubud voor 150.000 Rupia (€ 9,-). Een dik half uur laten gooien we onze tassen op de grond en laten we ons op het hemelbed vallen met uitzicht over rijstvelden. Op roomservice bellen en checken of er nog een film op tv komt gaan wij vanavond helemaal niets meer doen.