De dag begint alweer vroeg, dus we gaan zodra Monsieur Spoon open is maar gewoon op pad. Rustig ontbijten en weer even wat dagen aan deze blog toevoegen. Het internet in het hotel is slecht, dus daar lukt het niet. We bedenken een strijdplan voor vandaag en gaan eerst maar eens lekker een rondje rijden en rondkijken.

We komen bij de bekende art market, zetten de scooter ergens langs de weg, betalen 5.000 Rupia (ongeveer € 0,30) 'parkeergeld' aan een random dude die daar om vraagt en gaan aan de wandel. Het art stukje van de markt is me nog niet helemaal duidelijk, tenzij ze hiermee alle souvenir kraampjes bedoelen waarmee je hier doodgegooid wordt. Het is grappig om te zien dat de markt zo is ingedeeld dat degene die hetzelfde verkopen dat ook daadwerkelijk pal naast elkaar doen. Het lijkt de Kruiskade/Nieuwe Binnenweg wel. De dromenvangers, schelpenkettingen, houtsnijwerk (oké, oké, stukje kunst) en gekleurde doeken zijn er in overvloed, maar we zien niets wat we in huis zouden willen hebben, en vooral niet nog twee weken met ons mee willen sjouwen. We banjeren nog een paar uurtjes door de straten van Ubud en gaan her en der wat drinken. We eten wat bij Nomad en krijgen vooraf een ijskoud verfrissingsdoekje voor de handen. Het wat oudere stel dat tegenover ons zit gebruikt dit doekje optimaal door deze steeds weer in hun ijsbucket met bier te dompelen en te gebruiken als washandje. Een zeer smakelijk gezicht.

We lopen weer terug naar de brommert en keren terug naar het hotel. Het is al een uur of drie dus het heeft niet veel zin meer om nog een mooi zwembad op te zoeken voor die laatste paar uurtjes. Dat doen we morgen wel. We blijven nu bij het zwembad van het hotel. Ook mooi, tussen de rijstvelden.

Het is nog net licht als we de stad weer in gaan op zoek naar een toko die crossbikes of van die hele grote, iets comfortabelere scooters verhuurd. We willen morgen wat meer het binnenland in en als dat enigszins vergelijkbaar is met Java of de Nusa eilanden zullen onze billen wel blij zijn met een klein beetje meer comfort. Verderop in de straat hebben we al beet en huren we zo'n grote, brede scooter voor twee dagen voor 250.000 Rupia (€ 12,- à € 13,-). We brengen de kleine scooter gelijk terug en gaan dan even toeren met dit bakbeest. We komen weer langs de art market en struinen hier nog een keer overheen. Het is toch weer anders in het donker. Het is en blijft meuk, maar toch leuk.

We komen bij een restaurant / spa met een hele dikke, massief houten, ronde deur waar je je schoenen uit moet om naar binnen te gaan en de helft van de toko binnen op de grond op kussens zit aan kleine, lage tafeltjes. Ze hebben allerlei natuurlijke drankjes met geneeskrachtige werking. Doe ons de Jiaogulan maar. Wij zijn wel benieuwd naar dat #1 anti-deppressant van moeder natuur. Dat kan nooit kwaad. We verwachten een modderige, vieze drab en bestellen er nog maar een sushi rol en een bak nacho's bij om ons eigen geluk te creëren, maar het drankje is vrij fruitig en best lekker. Op de nasmaak na dan. De hapjes zijn best prima, maar niet heel bijzonder dus we rekenen af, trekken onze slippers weer aan en lopen weer wat verder. We lopen een zijstraatje in en komen langs Toro Sushi, waar we over getipt zijn. Dat gaan we proberen, dus we bestellen een sushirol spicy tuna en een sashimi schaal. Het is inderdaad prima sushi. Heerlijk. Het is zonde dat de Balinese wijn zuurder is dan de caipiroska's die ze serveren en de Australische wijn niet koud hebben staan. Een Bintang Radler erbij is toch nèt ff anders, maarja we zijn in Indonesië. Na het eten lopen we verder door het gezellige straatje en nemen we nog een fullbody massage van een uur. Als we nu niet compleet zen ons bed in gaan..