We ontbijten bij een French Crêpe hut en rijden daarna naar Tanah Lot. Het is een uurtje crossen door de bloedhitte van vandaag. Op een koude dag trouwens ook, maar vandaag is het bloedverziekend heet. Het is zaterdag en dus gigantisch druk. Er zijn rituelen bezig en bijna iedereen is gekleed in een wit bloesje en een gele rok. Een hele stroom aan mensen loopt achter elkaar de tempel in en uit. Als wij erachter aan lopen om naar binnen te gaan worden we er tussenuit gevist, omdat we niet Hindoeïstisch genoeg zijn. Etnisch profileren noemen ze dat toch op z'n boeren Hollands? We lopen een rondje, schieten wat kiekjes en gaan dan wat drinken bovenop de klif met uitzicht over zee en op de tempel. We nemen de toeristische route terug naar de uitgang, tussen alle verkopertjes door die je heel graag willen vertellen dat ze een winkel hebben en dat je die van binnen moet komen bekijken. Je verwacht het niet. Grote behoefte om even domweg aan het strand te liggen. Als we bijna bij het hotel zijn en midden in de drukke straten van Seminyak rijden wijken we iets te ver uit naar wat geparkeerde scooters langs de weg en komt mijn voet ertussen. Na flink wat gevloek en getier rijden we het laatste stukje verder. Behalve dat het behoorlijk blauw is valt de schaafplek wel mee.

Op naar het strand. We liggen nog niet of de verkopers komen omstebeurt vanaf alle kanten op ons af. Armbanden, doeken, horloges, zonnebrillen, speakers, you name it. 'Nee? Echt niet? Een voetmassage dan op z'n minst?' Nouuu.. sla mij maar even over. We gaan weer even aan de wandel en stoppen bij Cocoon Beachclub. Van een afstandje heeft het iets weg van de Potato Head, maar als we koud zitten en onze drankjes krijgen blijkt het slechts een slap aftreksel te zijn wat wel dezelfde prijzen rekent.

De zon gaat bijna onder en we gaan weer op pad door de winkelstraatjes van Legian. Het sterft hier van de Australiërs en de verkopers hebben het accent aardig onder de knie en we worden regelmatig aangesproken met 'ey mate, hows it goin?'. We eten bij Mozarella Beach Restaurant waar het ook wemelt van de toeristen. Wat een bizar verschil met Java. Morgen gaan we weer wat meer de rust opzoeken op Nusa Lembongan. Dit gebied doet teveel denken aan de Turkse all-inclusive resorts.

We zijn lekker vroeg terug in het hotel, maar zijn eigenlijk nog klaarwakker. Lang leve de HBO. Oceans Eight is op en als daarna de op-een-na-laatste aflevering van Game of Thrones blijkt te komen bestellen we lekker lui nog een drankje en wat hapjes via de roomservice.