De wekker gaat af om 03.30 uur. Gisteren nog om naar de Borobudur te gaan, vandaag om uit te stappen op station Malang. Binnen een paar minuten komt de trein tot stilstand en stappen we uit. Het is 500 meter lopen naar het Whiz Prime Hotel. Inchecken en verder slapen.

Ik moet m'n bed echt uitgedwongen worden. Ik zou het liefst nog uren doorslapen, maarja, das ook zonde. Dus we huren een brommert en gaan de stad verkennen. Eerst op ontbijt aan. Het begint te druppelen, dus we schuilen bij de eerste de beste Dunkin' Donuts. Wat wil je nog meer in de vroege ochtend?! Het druppelen gaat over in een flinke stortbui, dus we banjeren maar even door een shoppingmall. We hebben geen zin om de hele dag binnen te blijven dus ik koop nog even een lekker groot mannen t-shirt met mouwen om niet dood te vriezen op de scooter. Een 'echte' Polo Ralph voor vijf euro.

De regen neemt iets af en we rijden naar de lokale vogeltjes markt. Het principe blijkt hetzelfde als in Jogyakarta, alleen hier staan de kraampjes langs de weg en zigzag langs kronkelende straatjes, trapjes en over bruggetjes. Ik ben op slag verliefd op een puppy en de man vraagt of ik 'm wil kroelen. Natúúrlijk wil ik dat. Sorry, meneer-van-de-vaccinaties-en-reisadviezen-waarvan-ik-geen-dieren-mocht-aanraken. Bedankt voor je input, maar ik doe het lekker toch.

We lopen nog even naar de bloemen- en plantenmarkt, maar zijn na vijf meter al uitgekeken. Fluffy beestjes hebben toch meer aantrekkingskracht. We toeren verder door de wijken van Malang en komen over een spoorwegovergang. We stoppen en lopen een stukje terug. Aan beide kanten staan op een meter afstand van het spoor hele kleine, vervallen huisjes gebouwd. Er spelen kinderen op het spoor. We lopen er doorheen en worden gewaarschuwd dat we wel goed naar de alarmbellen moeten luisteren, omdat er elk moment een trein aan kan komen. We lopen tussen de huisjes door die niet veel groter zijn dan een kleine kamer op twee verdiepingen. Overal hangt was buiten, ligt afval voor de deur en er zijn veel kleine kinderen. Als we langs lopen worden we wel een beetje vreemd aangekeken, maar we worden door iedereen vriendelijk begroet. We lopen nog iets verder over de grote weg met veel marktkraampjes en pakken dan de scooter naar Jodipan.

Tot voor kort was dit de sloppenwijk van Malang, maar studenten bedachten dat als alle golfplaathuisjes in felle kleurtjes geverfd zouden worden dat dit toeristen zou kunnen trekken, wat de welvaart zou verhogen. En dat heeft gewerkt. Het is een heel vrolijk, kitscherig dorpje geworden met overal beschilderingen en versieringen. Bij het betreden van de wijk moet je een kaartje kopen à 3.000 Rupia (€ 0,19) p.p. Wat wel hilarisch is; door het midden van de wijk loopt een rivier en als je die oversteekt moet je aan de overkant opnieuw een kaartje kopen, want ja hé, we willen er allemaal wat aan verdienen. Onderweg willen een paar lokale mensen met ons op de foto en als we het dorp weer uit willen worden we belaagd door een groepje nèt iets te verlegen meisjes van de plaatselijke universiteit die voor een schoolopdracht toeristen moeten interviewen om hun Engels te oefenen. Na ook met deze meisjes op de foto te zijn gegaan rijden we naar het treinstation om te checken hoelaat de trein morgen vertrekt naar Banyuwangi waarvandaan we met de boot naar Bali zullen oversteken. Morgen willen we wel eerst nog naar de Bromo vulkaan. Als we een klein ommetje maken met een overstap in Bangil van economy class naar executive kunnen we morgenavond om 20.00 uur vertrekken. Zitten we wel weer de hele nacht in de trein, maar dan hebben we wel alle tijd voor de Bromo. Geregeld.

Op naar het hotel. Even chillen aan het zwembad en dan douchen en eten. We komen terecht bij Saigon San waar we al goede reviews over hebben gelezen. Een fantastische Aziaat met een combinatie tussen Thais, Vietnamees en Indisch voer. Vanwege de Ramadan schenken ze vanavond eigenlijk geen alcohol, maar als we het uit een koffiemok drinken maken ze een uitzondering. Alle zoete sapjes raken we nu al wel zat de hele dag door, dus daar zitten we dan met onze koffiemokken. Het eten is voortreffelijk en de mensen super vriendelijk. Dat we als nagerecht nog een appetizer bestellen vinden ze wel een beetje raar en erg grappig, maar smaakt er absoluut niet minder om.