Opstaan, inpakken, uitchecken. We melden ons alvast bij de ferry toko en gaan in het tentje ernaast ontbijten aan zee. Het uitzicht vanaf hier over de witte stranden, helderblauwe zee, met Gili Air een stukje verderop en in de verte het vaste land van Lombok met het silhouet van de Rinjani blijft adembenemend. Om 10 uur melden we ons zoals afgesproken nogmaals voor de ferry. Op het kantoortje hangt een briefje dat de transfer vanaf de kade naar de fastboat 20.000 Rupia extra kost. De boot kan hier niet aanleggen blijkbaar. Alles om een paar extra centen op te strijken. Als we zijn ingecheckt en de tassen hebben afgegeven kunnen we weer even wat gaan drinken bij een tentje in de buurt. Het is hier allemaal wel vrij primitief, er is in de hele straat één toilet. Bij de supermarkt verderop. Waar iedereen dus gebruik van maakt. Dat 'even' wat drinken loopt uit tot anderhalf uur terwijl we op de fastboat zitten te wachten. Maarja, wat doe je eraan, je zit toch op een eiland.

Uiteindelijk is het tijd om op de transferboot te stappen. We drijven nog wat voor de kust tot de fastboat er is en moeten dan overklimmen en langs de reling over de bovenverdieping naar achteren schuifelen om bovenin naar binnen geperst te worden onder een laag plafond, tussen veelsteveel mensen. We varen eerst langs Gili Air en daarna stoppen we bij Lombok. Gelukkig gaan er een hoop mensen af en kunnen we toch nog naast elkaar zitten. Vanaf begin tot het eind ben ik kotsmisselijk en na een uurtje, net op het moment dat ik denk dat ik over m'n nek ga, varen we boven een groot rif en worden de golven zo gigantisch hoog en gaat de boot zo tekeer dat we bijna omslaan. Er wordt gegild en de paniek slaat toe. Je kunt hier geen kant op tussen al die mensen onder dat irritant lage plafond. De opluchting is groot als we nog een uur later aankomen in de haven van Padangbai. We pakken de eerste taxi die we tegenkomen en zetten koers richting Kuta. Voor ons gevoel zijn we weer terug in de 'beschaafde' wereld. Het is hier levendig en het is fijn om weer verkeer, mensen en te dieren op straat te zien.

Het is alweer diep in de middag als we ons laten afzetten bij Jamies Italian in de hoofdstraat van Kuta. We eten en boeken online een hotel in de buurt. We lopen vanaf daar naar The Bene Hotel door gezellig drukke straatjes vol toeristische winkeltjes. We checken in en betrekken kamer 331. De misselijkheid van de zeeziekte trekt maar niet weg en we blijven de rest van de dag lekker in het hotel. We bestellen roomservice en maken dankbaar gebruik van de filmzenders. De laatste dagen op Bali gaan we niet meer verkassen en blijven lekker in dit hotel.