Vandaag zijn we eerst gestart met een ontbijtje in onze airbnb. Dit was niet speciaal, maar het was er.
Daarna zijn we in de auto gestapt naar het Knockdrum Fort. Hier was nergens in de wijde omgeving een parkeerplaats, behalve midden op de weg of kilometers verder. Dit vonden we beiden niet zo’n succes en dus besloten we om de ronde cirkel van stenen (jaja, wederom stenen) over te slaan en door te rijden naar Baltimore Beacon.

Onderweg was het onwijs mistig en dat kwam onze volgende bestemming niet ten goede. Baltimore Beacon is namelijk een uitkijkplaats over de kliffen, met aan alle kanten uitzicht op de andere ‘uitsteeksels’ van Ierland (wie het land opzoekt op de landkaart, begrijpt wat ik bedoel).
Maar nu was er niet zo heel veel uitzicht. Al met al hebben we staan genieten van de rust (pas toen we terugliepen kwamen we mensen tegen) en van het uitzicht wat we wel hadden.
Dit was de klim op de kleine berghelling wel waard.

Na dit mooie uitzicht zijn we naar het dorpje Ballydehob gereden. Hier volgde een korte wandeling langs het water en over de oude spoorwegbrug (zie ook de foto). De wandelroute liep verder door een woonwijk over een 80 kilometer weg, dus zijn we omgekeerd naar de auto.

Het dorpje Schull was de volgende op de planning, en eigenlijk zouden we hier gaan fietsen. We besloten dit niet te doen, omdat het ten eerste slecht weer was (jup, het heeft vandaag écht geregend) en ten tweede omdat we er gewoon geen zin in hadden.
Dus gingen we op zoek naar een leuk tentje waar we konden lunchen. Nou, er zijn er een stuk of 7, maar ze waren allemaal dicht. Gelukkig was er een pub geopend waar we een heerlijk broodje hebben gegeten. Blijkbaar is dit niet het juiste toeristenseizoen, en dat terwijl dit de beste reisperiode is.

Na het eten zijn we naar de Altar Wedge Tomb gereden. Wederom oude stenen, dit keer opgestapeld tot een soort huisje. Vroeger werd het as van overleden mensen hier in uitgestrooid.
De stenen waren grappig om te zien, maar het uitzicht was hier veel mooier. Mooie kleine kliffen en uitzicht op de bergen.

Hierna stond Barley cove op de planning, waar we enkel even konden genieten van het uitzicht. Geen idee welk uitzicht,want dat wat we zagen, viel een beetje tegen. Verder niet zoveel commentaar, haha.

We zijn snel verder gereden naar Mizen Head. We keken hier allebei al de hele tijd naar uit, en onze verwachtingen zijn helemaal waar gemaakt. Mizen Head zijn de eerste echte kliffen die we hebben gezien (de rest was klein vergeleken mer deze) en wat was het mooi! Via trappen, steile hellingen en een best wel enge brug kon je alle kanten op, en dat leverde heel wat ‘wat mooi hè’ momenten op. Helaas regende en waaide het hier heel erg, maar dat maakte ons eigenlijk niet uit. We hadden hiervoor eigenlijk een uur ingepland, maar we zijn er volgens mij uiteindelijk 1,5 uur gebleven.
En, jawel, we hebben wilde dieren gespot! Onder de brug was een soort baai in de kliffen waar een drietal zeehonden rond zwemde. En ook aan de andere kant spotte ik er nog 2.
Wilde dieren teller staat nu dus op 5 zeehondjes, 356728 meeuwen, 459 naakt slakken en een walvis (onee, een bootje wat zo ver weg was dat we het telkens aanzagen als walvis).

Ik kan nog uren doorgaan over de prachtige kliffen, maar dat doe ik niet. Maar echt, wat waren ze mooi! Zo bijzonder dat dit de natuur zijn werk is.

Als laatste stond vandaag Dun Lough en het Three Heads Castle op het programma. Toen we aankwamen (althans, toen we niet verder konden door een hek van privé bewoners), konden we eerst wederom genieten van mooi uitzicht over onder andere Mizen Head en kleinere kliffen aan deze kant van het land.
Vervolgens moesten we over het privé land van mensen naar het kasteel lopen. Dit ging twee bordjes goed. Maar toen waren er geen bordjes meer (wel schapen, maar die snapten ook niet wat we nou wilden) en dus raakten we een beetje verdwaald. En dat op een berg. Uiteindelijk kwamen we een stel tegen dat toevallg uit België kwam. Zij vertelden ons dat we over de ene bergtop moesten en dat we het kasteel en meer vanzelf zagen als we over de tweede bergtop gingen. En jawel, ze hadden gelijk. Een oude ruïne in het midden, rechts een prachtig meer en links kliffen. Het is bijna onwerkelijk dat de mensheid dit kasteel (althans, het kasteel wat het ooit was) hier ooit heeft gebouwd.
Al met al was het een pittige wandeling met steile hellingen en heel veel schapenpoep ontwijken, maar het uitzicht was het waard.

Helemaal gesloopt liepen we terug (dit was qua hellingen meteen een van de heftigste dagen) en stapten we in de auto naar onze airbnb van de dag.
De rit zou ongeveer 3 kwartier duren, maar onderweg liepen we wat vertraging op. Ja hoor, koeien op de weg. (Zie foto, haha)
Gelukkig liepen ze door en konden we snel verder.

We slapen vanavond in een zelfgebouwde Ierse cottage bij een oudere vrouw. Wederom heel gastvrij en aardig, maar twee kleine probleempjes: de douche doet het niet zo goed, en doortrekken lukt ook niet altijd (‘maar daar gebruik ik deze emmer voor, even wat water erin en dan gooi je dat in de wc’). We slapen hier ook met 5chihuaha’s, een andere hond, een pratende vogel, vissen en een pony (oké die blijft buiten). Een heel huiselijk gevoel.
We zijn nog even wezen eten in een pizzeria in Ballydehob (huh, daar waren jullie toch al geweest? Inderdaad, we zijn in een uitsteeksel geweest en weer terug naar boven gereden). De pizzeria was als enige van de 3 restaurants wel open en alle toeristen kwamen eten. Het was zo druk, dat we ook erg lang moesten wachten.

Nu zijn we weer helemaal gesloopt en gaan zo lekker slapen.