24 graden en amper wind

Het bed van vannacht was alles behalve perfect. Het kraakte onwijs als je je omdraaide, de kussens waren veel te plat en het lag gewoon niet lekker. Best wel gesloopt werden we dus wakker en een ontbijtje zat er ook niet in.

We zijn eerst naar het stadje Newport gereden om hier een korte wandeling te maken. Je kon een aantal routes volgen en wij kozen voor de Abbey route. Vol enthousiasme begonnen we aan de wandeling, maar na het bord met welke routes je kon volgen, stonden er nergens meer markeringen en dus liepen we zo in een rondje en stonden we weer bij de auto. We vonden het toen ook wel weer leuk geweest.

Omdat we wel trek hadden gekregen zijn we verderop naar een supermarkt gegaan. Het was inmiddels al zo warm (rond de 24

graden en het waaide amper), dat we bijna dachten dat we perongeluk een verkeerde afslag hadden genomen. Het is momenteel zelfs zo erg dat ik uitslag krijg van de zon (dat heb ik ook altijd in warme landen als ik de hele dag in de zon heb gezeten). Dus wat nou alleen maar regen? ;p

Na de supermarkt zijn we naar Grace O’malleys Castle gereden. Een kleine kasteelruine bij een strandje. Leuk om even te stoppen, maar dat was het ook wel (je kon er ook niet dichtbij komen).

Via de kliffen zijn we verder gereden naar een uitkijkpunt over de White Cliffs of Ashleam. Prachtige kliffen aan een mooie strandje. Vanaf hier kon je ook mooi over de zee kijken en aan de andere kant waren wederom de mooie bergen.

We vervolgden onze route langs een prachtige klifroute (vandaag staat echt wel in de top 3 met mooiste uitzichten vanaf de weg) naar de Achill Head. Het laatste deel van de route rij je over net te hoge weggetjes die toch wel heel erg diep naar beneden kijken ;p, maar dit was wel weer heel gaaf. Beneden bij Achill Head heb je een strandje, waar je als je geluk hebt alleen bent. Uiteraard door het mooie weer was het er nu super druk, tevens omdat dit een van de stranden is waar je helemaal uit de wind zit.

Maar wij kwamen niet voor het strand, maar voor de berg aan de andere kant. Deze kon je beklimmen (toch weer een berg beklimmen...). Helaas waren de paden voor ons ‘ongeoefende wandelaars’ te lastig om goed te blijven volgen. Eerlijk is eerlijk, een berg beklimmen zonder goede paden is lastig. En als je dat niet regelmatig doet, dan moet je er maar niet aan beginnen. Dus zijn we een stuk omhoog gewandeld en toen het echt niet meer ging weer naar beneden gegaan. (De eerdere berg die we hebben beklommen was met goed aangegeven paden en was ook wel lastig, maar beter te doen dan deze route. Vandaar.).
Onderweg naar boven kwamen we wel nog langs wat oude gebouwen die nu ingepikt waren door de schapen (lekker in de schaduw).

Onderweg kwamen we borden tegen voor een aquarium, en omdat we eigenlijk veel meer tijd hadden ingepland voor de bergwandeling, hadden we tijd over, dus zijn we naar dit aquarium gegaan. Het aquarium was niet groot, maar doordat er een jongeman enthousiast vertelde over alle vissen, werd het onwijs leuk. Zo heb ik vandaag voor her eerst een shellfish zien zwemmen (wist niet eens dat ze dat konden) en heeft Niels een zeester vastgehouden (ik niet hoor, bah ;p). Hij vertelde ook dat wanneer een zeester in gevaar is of

gestresst, dat hij dan zijn armen los kan laten om zichzelf te beschermen. Een van de zeesterren had daarom maar 4 armen. Gelukkig maakt het lichaam zelf weer nieuwe armen aan, waardoor hij nu een klein stompje als 5de arm had. En wist je dat de ogen van een zeester aan de puntjes van zijn armen zitten?

Na het aquarium zijn we naar een verlaten dorp in de bergen gereden, waarvoor we ook borden hadden gezien en waarover ze hadden geschreven bij het aquarium (er was ook een soort expositie met geschiedenis). Er staan hier nog ongeveer 80 huizen uit ongeveer 1850, die allemaal verlaten zijn door de bewoners. Door een mislukte aardappeloogst door een ziekte was er in Ierland tussen 1845 en 1850 een gigantische hongersnood. Mensen zijn daarom in grote getalen geëmigreerd. Dat zorgde ervoor dat dit dorp onbewoond raakte, en dat was toch wel heel gaaf om te zien. De eerdere ruïnes waar ik het al eens over had, komen vermoeden wij ook uit die tijd.

Na dit toch wel spookachtige dorp zijn we via een route door langs de bergen naar onze airbnb gereden. Zelfs Niels vindt het

verbazingwekkend hoeveel bergen er hier zijn. Overal waar je kijkt zijn ze. We slapen vanavond in een soort bed and breakfast, waarbij we zelf naar binnen mochten en onze kamer in konden. Er slapen wel andere gasten, maar die hebben we nog niet gezien. Heel raar om iemands huis in te gaan en vervolgens gewoon rond te lopen zonder dat de eigenaar er is...

We hebben vanavond gegeten in een dorpje hier vlakbij, waar we eigenlijk naar de Chinees wilden. Helaas was deze dicht en andere restaurants waren er eigenlijk niet echt. Dus hebben we in een wannabe mcdonalds gegeten met vlees van betere kwaliteit.
En zo komt dag 15 alweer aan zijn eind!