Vanmorgen werden we allebei beroerd wakker door het slechte bed (de veren staken er nog net niet uit). Deze b&b beviel dus nog slechter dan de nachten airbnb, dus 1-0 voor airbnb’s.

We zijn vandaag eerst naar Castletownbere gereden (waar we gisteravond hebben gegeten) om wat boodschappen te doen. Verder stond er niks in het boek wat ons interesseerde in dit dorpje, dus zijn we snel verder gereden naar Dunboy Castle.

Dit kasteel stond ook niet in het boek, maar wel op Google Maps, en daar leek het de moeite waard. Toen we er aan kwamen, bleek Google te hebben gelogen. Grote hekken en borden met ‘ga niet verder! Privé terrein’ schreeuwden ons toe. We zijn er nog even omheen gereden om wat foto’s te maken van het kasteel en het uitzicht, maar toen wilde ik daar zo snel mogelijk weer weg. Dit was precies zo’n plek in een horrorfilm waarvan je denkt ‘nee, ga er niet heen’ en waar ze uiteindelijk allemaal vermoord worden.

Zo snel als we konden zijn we verder gereden naar Dzogchen Beara, een uitzichtpunt over het eiland Dursey Island (alleen te bereiken met een kabelbaan, no thanks) en de zee/klifjes.
Omdat de wind hier onwijs koud was, zijn we snel weer teruggereden naar de andere kant van de berg om een wandeling te maken door de bergen bij Garinish (de Beara Hills). Hier liepen we eerst flink de verkeerde kant op (althans, het was wel de juiste route, maar geen mooi stuk). Toen we het opgaven en terugliepen naar de auto, zagen we aan de andere kant van de haven (we stonden geparkeerd in een kleine vissershaven) ook nog een pijl met wandelpad. Na eerst nog even in de kattenhemel te zijn beland (we kwamen langs een huis waar wel 10 jonge katten zaten), hebben we het pad door de echte bergen vervolgd. De bergen kijken uit op weer prachtige kliffen en de zee. Van dat uitzicht krijgen we nooit genoeg en de rust en stilte om je heen geeft ons echt een vakantiegevoel. Want ondanks dat we het elke dag heel druk hebben, komen we toch onwijs tot rust door de natuur.

Na dit mooie uitzicht zijn we teruggelopen naar de auto en doorgereden naar de Allihies mijn. Althans, we dachten dus een mijn te bezoeken. Het museum was niet meer dan een kamer zo groot als je woonkamer en wat informatie over het ontstaan van de mijn (dit grapje kostte ons 6euro. Even vergelijking: de Titanic experience kostte 7 euro en daar zag je echt wat). Wat wel interessant was, was het verhaal over een dag in de mijn. Hier stond precies beschreven hoe een dagje werken voor de mannen er uit zag in 1840 +-.

We zijn na het museum in Allihies in een gezellig pub wat gaan eten (we lunchen niet elke dag echt, omdat we meestal rond lunchtijd geen eettentjes kunnen vinden, dus we eten dan een broodje van de supermarkt). De broodjes die ze hier serveren in de pubs zijn zo lekker (en goedkoop). Vandaag had ik bijvoorbeeld een panini met gegrilde kip, tomaat (ja, ja, ik en tomaat), uien en gesmolten brie. Meer informatie lijkt me niet nodig ;).

Goed, genoeg over het eten. We werden door het mijn museum toch wel nieuwsgierig of je hiervan nog iets terug kon vinden in de omgeving. Dus Niels pakte Google Maps erbij, en jawel, boven in de bergen staat nog een oude mijn ingang. Hier zijn we naartoe gereden (daar ging de strakke planning) en eenmaal boven hebben we hier toch nog een stukje mijn gezien. Naar binnen mochten we helaas niet (hekken enzo), maar het was toch bijzonder om te zien. De verhalen die we in het museum hadden gelezen, kregen nu toch wat meer beeldvorming. En dat maakte het geheel toch een stukje completer.

Na de mijn zijn we via een veel te smalle weg door de bergen gesjalomd naar Lauragh. De weg hiernaar toe was al spectucalair, want bij elke tegenligger moest Niels zo goed aan de kant, dat het toch weer een avontuur op zich werd. (Het links rijden gaat trouwens onwijs goed, behalve dus op dit soort wegen. Als je dan onverwachts aan de kant moet, dan ga je automatisch naar rechts) En ja hoor, weer wild vee op de weg. Staat er opeens een schaap voor de auto. ;p

In Lauragh waren wederom tuinen om te bezoeken, maar deze waren ons te duur. De tuinen op Garnish Island waren groter (en staan beter aangeschreven) en kostten 5 euro. Deze tuinen kostten 7 euro. Dat werd ons toch iets te gek. Dus hebben we hier in de café tuin koffie gedronken in het zonnetje en daarna zijn we verder gegaan naar onze laatste stop van vandaag.

Dit was Gleninchaquin Park. De weg hiernaartoe was wederom veel te smal, maar het uitzicht was zo onwijs mooi. Het park ligt tussen de bergen aan een meer, waardoor we zeker wisten dat de wandeling hier fantastisch zou worden.
En dat werd ‘ie! Na eerst een superschattig lammetje te hebben geaaid (dit moest ik natuurlijk even kwijt), hebben we een Grade 4 wandeling gevolgd (grade 5 is het moeilijkst, en dus was deze stiekem iets te hoog gegrepen voor ons) door de bergen en over de waterval heen. Want ja, we hebben eindelijk wel mazzel met watervallen! We hebben er vandaag 1 gezien, van dichtbij, van ver weg en vanaf waar deze begint. De klim omhoog was zwaar, maar niet onmogelijk, zelfs voor ons onervaren bergbeklimmende Nederlanders was het te doen. Het uitzicht met aan twee kanten een meer in de bergen, daarnaast de bergen en dan nog het uitzicht op het meer beneden... onbeschrijfelijk. Onderweg naar beneden hebben we een pad gevolgd langs schapen en daarna door een klein stukje bos en langs een beekje, waardoor we helemaal tot rust gekomen in de auto gingen zitten. Ookal zijn we nu echt helemaal kapot door deze wandeling, dit was echt een van de mooiste dingen tot nu toe. En terwijl ik thuis zei ‘ja, ik ga dus echt geen bergen beklimmen’, heb ik het nu toch gedaan. En wat was dit gaaf!

Nu zijn we aangekomen op de camping waar we vanavond overnachten (we slapen in een soort berghutje). En hoe leuk, toen we bij de receptie kwamen, sprak de mevrouw onze naam perfect uit. Blijken het gewoon Nederlandse mensen te zijn. Ik had dit al gezien aan de namen op de website, maar zeker weten deed ik het niet.
Dat is natuurlijk altijd leuk!

Zo, en nu is het weer leuk geweest voor vandaag :).