Dag 8: Langs de kust

Vertrekken rond 09.00 uur uit Nha Trang. Slaan, als we de stad uit zijn, linksaf. Volgen daarmee de bergen. Nagenoeg de hele route hebben we een mooi uitzicht over de zee. Na enige tijd rijden zien we aan de rechterkant een haven. We stoppen ten behoeve van het maken van foto’s. Prachtige blauwe boten dobberen in het haventje. Tegen de kade, maar ook wel in het water en achter de boten, liggen van die typische ronde mandbootjes. Dat vraagt om uitproberen! Harmen neemt het voortouw met een bootje, welke aan de kant ligt. Thijs stapt bij hem in. Het lijkt wonderwel goed te gaan.
Bovenaan de kade is een voetpad. Een vrouwtje is daar bezig met garnalenpellen. De pellen worden over de breedte van het trottoir te drogen gelegd. Op enig moment worden er ‘verse’ pellen geleverd door garnalenpelsters. Worden uitgestrooid. Maar wat ze er verder mee doen? Visolie maken misschien? Een belangrijk product van Vietnam.

Reizen weer verder.
Dit gedeelte van Vietnam staat bekend om zijn oesterkweek. En ook hier weer garnalenkwekerijen. Laatste lijkt meer voor de hand liggend vanwege de garnalenpellen op het trottoir. Hoe dan ook, behalve het prachtige uitzicht vanaf de weg door de bergen op zee, zie je ook grote waterbekkens, met een soort schoepenraderen erin, teneinde extra zuurstof aan het water toe te voegen. Dit alles dus ten behoeve van die oester- dan wel garnalenteelt. Theo omschrijft

zeepaardjes- kwekerijen. Echter de hele reis geen zeepaardje gezien!
We drinken onderweg bij een stalletje allemaal kokosmelk. Wordt vers voor ons ‘klaargemaakt’. Kokosnoten liggen in stapels bij het stalletje. Je kunt er ook in hangmatten liggen.
Lunchen onderweg bij een restaurant aan de kust. Er ligt een touwpontje bij en daar willen we met te veel mensen op. Gaat niet goed. Is wel leuk. Wordt dit bedoeld met ‘de duik in zee’ uit de reisbeschrijving? Water is niet heel diep, dus eigenlijk was dat pontje overbodig. En het is weer heet, erg heet.
Na de lunch weer door richting Qui Nhon. We worden ingehaald door snelbussen, waarvan de chauffeurs zich zeer roekeloos door het verkeer bewegen. In- en uitstappen moet, terwijl de bus nauwelijks en dan maar heel kort stilstaat. Levensgevaarlijk. En dan zie je hele families in die bussen zitten. Zouden ze zelf in de gaten hebben hoe gevaarlijk er gereden wordt? Het gaat meestal wel goed, maar dan maar net en dankzij het feit dat medeweggebruikers wel goed opletten en opzij -moeten- gaan.

Een mooie rit al met al.
Onderweg pikken we een mannetje met zwemvesten op, bestemd voor een bijzondere excursie. Slaan af en rijden een heel stuk over secondaire wegen door ‘the middle of nowhere’. Komen dan uit bij een aantal overdekte bebouwingen, aan een water, waar we -met zwemvest mee- in twee bootjes stappen. De bedoeling van het geheel ontgaat ons allemaal, omdat de gidsen heel slecht Engels spreken. Wel veel visnetten over het water gespannen, maar waar op gevist wordt blijft onduidelijk. Terug bij de bouwsels staan wel grote plastic bakken met onder andere een heel grote kreeft en in een andere bak schelpdieren. Veel jongeren van ongeveer Thijs’ leeftijd zijn maar al te graag bereid om met hem op de foto te gaan.

Als we verder rijden tot de doorgaande weg, maken we nog even een stop bij een bedrijfje dat de mandjesbootjes maakt. Een in de aarde gemaakte mal bepaalt de vorm van de bootjes. Blijven hier natuurlijk veel te lang hangen, want al met al is het wel heel leuk, het contact met de lokale bevolking.
Tegen dat het donker wordt bereiken we Qui Nhon (spreek uit KwieNjon). 2 Kilometer buiten het centrum aan zee ligt ons hotel Seagull. We hebben kamer 1009, op de 10 verdieping van dit 12 verdiepingen tellende ****hotel. Alle kamers hebben uitzicht op zee.
Thijs gaat nog even zwemmen met Hans. Bij het zwembad schuift een grote rat de schaduw in. We eten gezamenlijk. Na het eten blijkt er onweer en een fikse plensbui.
Beneden is een zwembad met een trap aflopend naar het strand. Harmen gaat in het donker bloot de zee in. Men kan het niet laten om zijn kleren weg te halen. Aanvankelijk bedoeld om ze droog te houden maar ook wel geinig dus. Wel wordt hem een blad aangereikt. “Is toch wel groot genoeg Harmen?”
Willen nog een cocktail halen op het dakterras. Helaas is het dicht omdat het 'open' is: Onoverdekt dus en alles zeiknat.

Theo is gaar en gaat naar kamer alvast douchen. Met Thijs nog een poging gewaagd. Blijkt toch een hoekje van het dakterras open. Nog met een paar van de groep wat gedronken (even stilgestaan bij 30 juli 9 jaar geleden) en daarna naar bed. Morgen om 06.30 uur op, want om 07.30 uur weg.