Dag 5: Drijvende markt

Vandaag na ontbijt weer fietstochtje over het eiland naar de steiger van de boot. Onderweg het museum van Ton Duc Thang, ‘uncle Ton’, de eerste president van een verenigd Vietnam en geboren op dit eilandje, bezocht. Op dit kleine eilandje staat er dan ineens een vliegtuig, kennelijk het vliegtuig van ome Ton. Weinig tijd voor het museum, maar wel mooi, dat dit zo in ere gehouden wordt.

Daarna met de fietsen weer op het pontje naar Long Xuyen, waar we bij aankomst meteen in twee motorbootjes gedirigeerd worden, teneinde de drijvende markt te bezoeken. Zijn aan de late kant, dus meeste handel is al geweest.

Boten hebben hun handelswaar; een ananas, watermeloen of wat anders, op een staaf omhoog, zodat voor iedereen duidelijk is, wat verkocht wordt. Tussendoor vaart een parlevinker, een vrouwtje met een grote ketel, zo breed als de boot, met gloeiendhete waar.
Jammer dat meeste handel al geweest is. Gaan daarna nog over de markt, waar levensmiddelen, aan de man gebracht worden, dead or alive. Maar ook met een bloemenstand.
Een meisje is met een pincet het haar van haar moeder aan het ontluizen, vrouwen knippen in vlees en kikkers, krabben liggen met hun scharen gebonden, vissen flapperen in een laatste onmogelijke

poging om aan hun lot te ontsnappen. Een vrouw loopt met haar handelswaar, een groot aantal Vietnamese punthoeden, op ’t hoofd door de menigte. En uiteraard rijden ook weer de onvermijdelijke motorbikes over het marktterrein toeterend tussen het publiek door.
Hebben ook nog de overdekte markt bezocht, maar zo levendig als het buiten is, zo ‘steriel’ is het hier binnen.
Brengen de fietsen weer terug naar het hotel. Allemaal nog fietsend, wat een wonder mag heten, gezien de kwaliteit van de fietsen. Theo heeft een Vietnamese vrouw achterop, het hele stuk naar het hotel. Fiets kan het hebben. Grappig.

Stappen daarna weer in de bus om de weg terug naar Saigon te gaan. Eten in de bus Dragonfruit, hét traditionele fruit van Vietnam, rozerood van buiten en wit met zwarte zachte pitten van binnen. Smaakt prima. Nemen laat in de middag, omstreeks 17.00 uur, in Saigon bij ons hotel aangekomen afscheid van Mister Viet en onze chauffeur. Birgit laat haar ‘Trotter Vietnam’ in de bus liggen, maar later blijkt dat Viet ons weer naar de trein begeleidt. We checken opnieuw in en krijgen een kamer exact een verdieping boven de vorige. Kort erna barst er een onweer los, maar later is het weer droog. Geeft echter geen verkoeling.

’s Avonds eten we in een Italiaans restaurantje op de eerste verdieping met zicht op straat. Zien aan de overzijde, op de verdieping van een restaurant een schermutseling behoorlijk uit de hand lopen. Een Vietnamees pakt op enig moment zelfs een bierfles in zijn handen teneinde er een westers aandoende, enigszins sjofel geklede man, overhemd los en uit broek, mee op het hoofd te slaan. Wordt gelukkig tegengehouden, waardoor Birgit’s dilemma, wel of niet optreden, gelukkig vanzelf opgelost wordt. De man wordt met iets minder zachte hand het restaurant uitgewerkt. Wel grappig om te zien, dat mensen die een verdieping erboven zitten te eten niet in de gaten hebben, wat er op korte afstand van hen zich afspeelt. Even later zitten ook weer mensen op de plaats van bijna-misdrijf rustig, zich onbewust van wat zich heeft afgespeeld, gezellig te eten en te drinken.

Besluiten naar de Bitexco-tower te gaan en lopen er naartoe. Blijken net te laat, toren sluit om 20.45 uur. Het is rond 21.15-21.30 uur. Voeten doen zeer van al het lopen en nemen een taxi van Vinasun (40.000 Dong = iets meer dan €1,- ) terug naar het hotel. Heerlijk gekoeld en goed voor de voetjes. Hebben voor de volgende dag de kamerhuur verlengd tot 18.00 uur. Kostte 20 dollar, maar wel lekker om voor de treinreis nog wat op te frissen.
Nog snel even de jongens gemaild en dan lekker naar bed, want moe.

p.s.: Trotter wordt inderdaad volgende dag door mr. Viet meegenomen. Wel zo prettig.

-----------------------------------------------------------------------------
*Rijst: de Mekongdelta is de rijstschuur van Vietnam. En Vietnam is een van de grootste rijst-exporterende landen van de wereld. In Zuid Vietnam, de Mekongdelta, kan wel 3 keer per jaar rijst ge-oogst worden. Meer naar het Noorden zijn er minder oogsten per jaar vanwege het klimaat.