Dag 15: Paradijselijke baai

Staan om 07.00 uur. Ontbijt wordt om 07.30 uur geserveerd. Om 08.30 uur stappen we over op een kleiner schip, zonder slaaphutten. We varen eerst naar een Pearl Farm. Een soort ´kiem´materiaal, wordt gladgestreken en in stukjes gesneden. Zo´n klein stukje wordt samen met een korreltje opgepakt en in een deels opengewrikte pareloester gedaan. De bewerkte schelpen worden daarna uitgezet en worden later geoogst, als de parels gegroeid zijn. Ze worden ook op dit drijvende parelkweekbedrijf verkocht. Zijn wel duur.
De gemiddelde waterdiepte in Halong Bay is 4 meter. Er is een getijdeverschil van circa 2 meter. De onderzijde van de Karsteilanden zijn vaak geërodeerd. De Karstrotsen zijn vaak diagonaal gelaagd.
Tussen de verplicht wit geverfde boten varen nog enkele bruine kleinere boten. Als je boot niet wit is, krijg je geen vergunning om toeristen rond te varen. Dit is in de zomer van 2012 vrij abrupt ingevoerd.
In het water drijven hele slierten zwerfvuil en organisch materiaal.

We varen naar Cát Bà –eiland, het grootste, circa 260 km² oppervlakte, en enige bewoonde eiland (13000 inwoners, verdeeld over verschillende communities) en leggen daar aan. We maken een voettocht van 1 uur of langer naar een van de dorpjes. Er is op het eiland een groot nationaal park, maar niet alles is bereikbaar vanwege de hevige regen van een aantal dagen ervoor. Een deel van de weg staat onder water, maar we kunnen een andere weg nemen. Het is bloedheet en we moeten eerst een berg over om bij het dorpje te komen. Er zijn veel grote vlinders, geiten, 2 grote spinnen (giftig!) ieder in een web, 1 grote sprinkhaan en duizenden (of meer) krekels. De laatsten niet zozeer zichtbaar maar wel heel duidelijk hoorbaar. We komen drijfnat en behoorlijk afgepeigerd in het dorpje Viet Hai aan. Daar krijgen we een goede lunch voorgeschoteld, waardoor we weer wat energie opdoen. We besluiten met de hele groep om fietsen te huren (30.000 VND, iets meer dan € 1,-) en terug te fietsen. Is ook nog niet heel makkelijk, want er zitten behoorlijke gaten in de weg. Omhoog gaat niet zo snel, waardoor je tijdig de

gaten ziet. Vooral bij afdalingen is het behoorlijk opletten. Je moet sowieso niet te hard vanwege de onbetrouwbaarheid van de remmen en dergelijke.
In 15 tot 20 minuten zijn we op de fiets evengoed bij de steiger terug.
We varen verder met onze boot naar Monkey Island-resort. Komen daar rond 14.30 uur aan. Hebben kamer of eigenlijk meer hut 304, wat achter het centrale gedeelte, waar ook gegeten wordt. Helaas geen zicht op de baai. Ziet er verder wel goed uit, niet echt luxe. Theo gaat douchen, terwijl Thijs en Birgit gaan zwemmen. Theo ontwaart een duizendpoot in de douche, die gelukkig door het putje spoelt.
Aan het strandje zijn kano’s. Er zijn parasols en ligstoelen. Er wordt aan het strandje wat genuttigd uit de bar. Birgit en Thijs gaan kanoën. Wel zwemvest aan! Worden ze nadrukkelijk op geattendeerd door personeel van het resort. Ze kanoën uit het zicht maar keren ook weer snel terug. De hele groep blijft aan het strandje zitten tot schemer en gaat zich dan klaarmaken voor het eten. We eten gezamenlijk om 19.45 uur. Thijs wil als toetje een chocolade-milkshake. Is een lastige, maar ze krijgen het voor elkaar om van Oreo-koekjes, met iets erdoor een soort modderachtige brij te maken. Een bijdehante serveerster dient het op. Na het eten gaan we nog even aan het strandje zitten. Temperatuur is goed. Wel veel muggen, Deeten dus. Er is een nieuwe tropische storm aangekondigd, een heuse Tyfoon. We moeten morgen een uur eerder weg; 08.00 in plaats van 09.00 uur. Vroeg op dus. Het is altijd nog 3 uur varen naar het vasteland.
Om 21.00 uur gaat de airco in onze hut aan (toch wel extra luxe dus, naast de ook aanwezige ventilator) en rond 23.00 uur gaan we slapen onder onze klamboes. Die zijn wel nodig, want er zitten veel kieren in de hut.