Dag 6: Ho Chi Minh City

Vandaag Saigon verkennen. Is eigenlijk wel jammer dat je uiteindelijk slechts één dag hebt om zo’n grote stad te bekijken. Besluiten om bijtijds te ontbijten en dan een taxi van Vinasun, want hartstikke goedkoop, naar de BiTexco-tower te nemen. Die is nu wel open. BiTexco financial Tower is 262 meter hoog, in de vorm van een Lotus-bloem, de nationale bloem van Vietnam, en met boven de 50e verdieping een helikopter-platform. Een prachtig gebouw! Gaan met grote snelheid met de lift naar de 49e verdieping. Het is rustig. Grote glazen ruiten van vloer tot plafond geven een spectaculair beeld over de stad en de Mekong-rivier. Een bruidspaar laat hier de bruidsfoto’s maken.

Nadat we uitgekeken zijn, gaan we te voet naar de Notre Dame. We komen door een luxe winkelwijk, waar de bekende luxe merken (Designkleding, luxe horloges, tassen, parfums) hun nering hebben en waar de luxste hotels zitten. We komen langs het Operagebouw. Het publiek is ook duidelijk anders: Bij het plein waar het Gebouw van het Volkscomité ofwel het Stadhuis aan gelegen is, komt op enig moment een colonne van politie-auto’s, met zwaailicht en sirene, waar een luxe auto tussen rijdt en die stopt bij één van de luxe zaken.

De Notre Dame is nagebouwd, maar niet zo uitbundig als de Parijse Notre Dame. Vlakbij drinken we een

heerlijke koffie, met croissants, bij ‘The Coffee Bean and Tea Leaf’. Thijs chocolade-milkshake (natuurlijk). Ook heerlijke airco, want het is erg warm. Fotograferen daarna de kerk, de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal.

Iets verderop is midden tussen het drukke verkeer een straatveger de straat aan het vegen. Midden op de kruising veegt hij het vuil naar de ene, of de andere kant. Zinvol?? Denk het niet, maar de man heeft werk en dat is al heel wat. We vergeten jammerlijk om het naast de kathedraal gelegen postkantoor te bezoeken. Is nog in koloniale stijl, maar dus helaas niet gezien.

We lopen door naar het War Remnants Museum, een must als je Saigon bezoekt. Voordat we het museum bezoeken besluiten we eerst nog te lunchen. Kan eigenlijk overal wel, het eten is overwegend goed. Het museum is indrukwekkend; een aantal verdiepingen met door oorlogsfotografen gemaakte foto’s met bijschriften. Ook over die oorlogsfotografen zelf, waarvan menigeen tijdens de uitvoering van zijn werk gestorven is. Ook een kritische zaal over het gebruik van allerlei chemische oorlogsmiddelen, waarvan we al een voorbeeld (napalm) gezien hebben. Ook de effecten op de lange termijn zijn op de gevoelige plaat vastgelegd en zijn tot op de dag van vandaag merkbaar.
Theo trekt zijn eigen plan en Thijs en Birgit lopen samen de zalen door. Foto’s met uitleg zijn vaak, zeker voor een bijna 15-jarige, wel erg heftig.

Na anderhalf of twee uur zijn we uitgekeken, overweldigd en ook wat uitgeput. In de zalen is het koel, daarbuiten is het moordend heet.
Besluiten maar weer de taxi te nemen, dit keer naar de overdekte markt, de Ben Than Markt. Willen kijken voor lakenzakken voor de treinreis. Lopen vrij vlot de markt over en kopen inderdaad 3 lakenzakken. Slechts één ervan wordt later gebruikt, maar deze blijkt gewoon te smal. We verlaten de markt aan de kant van het 23/9 Park. Moeten ons even oriënteren.
Thijs gaat op ons verzoek een fietstaxirijder de weg vragen. Verschillende mannetjes lopen naar Theo’s schoenen te kijken, waarvan een deel van de zool enigszins los zit. Eigenlijk overal waar we komen hebben dit soort schoenmakertjes een haviksblik en weten feilloos de potentiële klanten eruit te halen. En Theo, of zijn schoenen, zijn zo’n klant. Theo gaat overstag. Maar op het moment dat deze kleermaker met zijn lijmbusje aan de slag gaat, schuift een ander aan en beginnen deze schoenlappers met z’n tweeën met een voor ons niet te volgen discussie Theo’s beide schoenen op te knappen. Het resultaat mag er zijn en de reparatie heeft de hele vakantie gehouden. We maken de fout om het bedrag aan de tweede schoenmaker te geven en dan blijkt dat er helemaal geen sprake is geweest van enige overeenkomst; nummer 2 gaat er met het geld vandoor, zonder te delen! De eerste schoenmaker, maar ook wij, blijven verbijsterd achter. Zo verbijsterd dat we nummer 1 ook geen geld meer geven. We hebben het idee dat we door beiden belazerd zijn, maar weten het eigenlijk niet.

Lopen via een rotonde terug naar het hotel. Slaan nog wat levensmiddelen in ten behoeve van de treinreis in de ‘buurtsuper’ naast het hotel. Een frisse winkel, misschien wat duurder dan in een grote zaak, maar zeker niet duur. Kopen bij het zeer goedlopende Drive-in restaurant, tussen het hotel en het

winkeltje gelegen, wat broodjes. Zijn dan om 16.50 uur in het hotel, waar we nog lekker even een douche pakken. Moeten om 18.00 uur uitgecheckt zijn en worden kort daarna opgehaald voor de rit met de bus naar het station. Op naar ons treinavontuur !

De trein naar Nha Trang vertrekt stipt om 20.00 uur. Kan de NS nog een puntje aan zuigen!
We delen een slaapcoupé in treinstel 5 (coupés 9-12) met Lieven.
Al snel blijkt de rest van ons gezelschap elkaar heel gezellig in 1 van de coupés opgezocht te hebben. Thijs vindt het er heel gezellig. Als ik aanschuif, blijkt er al een hele enquête geweest te zijn, over eerste seksuele ervaringen, meest opmerkelijke plaats van seksuele handeling, gekamd, geknipt of geschoren schaamhaar. Er zit al de nodige drank in en Thijs zit met rode oortjes te luisteren. Tot zijn moeder binnen schuift en daar de pijlen zich op richten. Thijs slaat zijn handen voor de oren en dat beschermt Birgit tegen al te intieme vragen.
Theo en Lieven zijn aan de rode wijn, hebben elkaar gevonden. Bedtijd klimmen Birgit en Thijs naar de bovenste bedden en installeren zich. Aan het voeteneind van het bovenste bed is nog een opbergruimte. Prettig voor het wegzetten van je tas.
Lakenzak blijkt dus te smal. De airco doet erg zijn best en is niet zelf te regelen. Eerste koude nacht, maar evengoed wel wat gerust, korte hazenslaapjes, op de te korte en te smalle bedbankjes. De volgende morgen om 05.00 uur, het is nog schemerdonker, aankomst in
Nha Trang.