Dag 4: Homestay Mekongdelta

Bijtijds op vandaag. Gaan naar eilandje in de Mekongdelta (Mekong = Rivier van de Negen Draken). Stoppen bij een luxe resort, waar zelfs overheerlijke cappuccino verkrijgbaar is. Er is een prachtige tuin bij aangelegd, met uiteraard een vijver met Lotusbloemen, de nationale bloem van Vietnam. Daar ook een salamander gezien.
Verder bezoeken we onderweg een krokodillenfarm. Daar lunchen we (Crocodile 5 Flavours sate). Ook Thijs probeert krokodillenvlees, stoer hoor. Maar we eten niet eerder dan dat we de farm bezocht hebben. Er kan zelfs op ‘krokodil’ gevist worden. Of is het andersom?? Voorbij de ruimtes waar de volwassen krokodillen liggen, zijn een aantal hokken waar jonge krokodillen verblijven. Geheel tegen de wens van het personeel in, lopen we door. Komen dan bij een hok waar krokodilletjes met een afwijking verblijven; krokodillen met een verlamd achterlijf, met een vergroeiing, met een krom lijf en dergelijke. Sneu. Misschien voor die bijzondere hoek in die tas, of die speciale hak in die schoen?
Onderweg naar Long Xuyen (een universiteitsstad, circa 190 kilometer van HCMC en 45 kilometer van de Cambodjaanse grens) steken we verschillende armen van de Mekong over. Allemaal erg breed en erg bruin ten gevolge van het meegevoerde sediment uit de bergen. Inmiddels is, mét financiering door Australië –als kadootje-, een behoorlijk grote en hoge brug aangelegd over één van de rivierarmen. Is waarschijnlijk de Brug van Can Th0, een tuibrug over de Hàu in Vietnam die Can Tho en Vinh Long verbindt. Het prijskaartje bedroeg 300 miljoen dollar. De bouwwerkzaamheden begonnen in 2004 en in 2008 zou de brug volgens plan voltooid zijn. Stortte echter deels in, in 2007.
Om sommige rivierarmen over te steken, moeten we op de pont wachten. Het is erg druk. Oude afgedankte Deense boten, nog met de Deense vlag en voorzien van een extra Vietnamese vlag, zijn de nieuwe Vietnamese ponten. Ook hier natuurlijk drommen motorbikes. Lieven pakt een helm van een van de bikes en zet hem op: hij heeft duidelijk geen helmhoofd. Het ziet er niet uit !
Je blijft ook op de pont je ogen uitkijken. We komen uiteindelijk aan in Long Xuyen. Is een levendig plaatsje met relatief weinig verkeer en een markt. We worden afgezet bij een hotel waar we de fietsen ophalen. Het blijken fietsen van Chinese makelij, veelal met een mandje voorop. Zien er niet heel degelijk uit en blijken dat dus ook niet te zijn: Binnen 200 meter linkertrapper van fiets van Birgit. Snel fiets gewisseld. Andere fietsen hebben geen bel of zelfs geen remmen. We blijken een mecanicien mee te hebben en fietsen worden provisorisch gefixt. Moeten wachten op kleiner pontje naar My Hòa Hung, een eilandje van 21 km² in de rivier. Op het eiland is veel minder verkeer, uiteraard wel motorbikes en smalle paden. We worden door de bewoners vriendelijk begroet. Is een erg leuke tocht, naar de homestay. We blijken te verblijven in 2 huizen bij een familie. Wij met z’n 3-en met Hans en Ine en Lieven. En Martin. Gaan voor het eten en voordat het donker wordt nog een rondje fietsen. Gaan langs een kikker(billen)kwekerij, een smidse, waar ze onder andere snijmessen voor de rijst smeden, zien een man op een

bijzondere wijze vissen, de ijscoman komt ook op het eiland langs en verder drinken we thee bij een tempel voor de tijger. Er wordt gebeden, tussen het opnemen van de mobiel door. Moeten haasten om voordat het echt donker wordt bij de homestay terug te zijn. Blijven de tropen waar het snel donkert. Eten een heerlijke maaltijd. Familie is wel erg druk met zichzelf bezig en tv staat constant aan. Kinderen hangen net als bij ons voor de tv.
Toilet en mandihok liggen aan een ruimte waar een groot 2-persoonsbed staat, waar oma slaapt. Worden letterlijk ingestopt. Slapen op de veranda op vrij hoge maar prima veldbedden. Ondanks dat we op de veranda slapen, blijft het erg warm. Lieven zag erg op tegen de homestay, maar slaapt als een roosje.