Vietnam 2013

Lang zal hij leven! 15 Jaar al. We staan om 06.45 uur op en zitten om 07.15 uur aan het ontbijt. Het is druk. Iedereen wil van het eiland af, voor de Tyfoon losbarst. Die wordt vanmiddag verwacht. Aan het strandje worden de parasols en betonnen tafels met hun sokkels opgeruimd. Worden naar hoger gebied gebracht. De steiger staat vol met toeristen met hun bagage. Als wij op ons gemakkie aankomen, moeten we achteraan sluiten. Ware het niet, dat onze tender als eerste de hoek om komt varen! We schuiven langs de menigte en stappen aan boord. Vertrekken om 08.30 uur, als eersten! Weinig plichtplegingen aan boord van de tender, men neemt het zelfs niet zo nauw met de zwemvesten, terwijl dat juist nu misschien wel meer dan ooit nodig zou zijn. Stappen over op een grotere boot.

We versieren aan boord de ruimte met vlaggetjes ter gelegenheid van Thijs’ verjaardag. Spelen wat spelletjes en drinken koffie.
De zee is onrustiger dan daags ervoor en het is bewolkt, met af en toe wat druppels.
Toch hebben we onderweg tussen de regen door ook wel zon.
Iedereen, ook de bewoners van de vele drijvende ‘woon’-eilandjes, moet naar het vasteland. Er varen bootjes rond, die mensen manen te verkassen. Is niet vrijblijvend, iedereen moet weg. We zien hoe op deze eilandjes alles vastgesjord wordt en de vissen, in de netten tussen de kruislings geplaatste balken, nog gevoerd worden. We

Birgit Bocxe

26 chapters

15 Apr 2020

Dag 16: Thijs' verjaardag

August 07, 2013

|

Cat Ba eiland - Lao Cai

Lang zal hij leven! 15 Jaar al. We staan om 06.45 uur op en zitten om 07.15 uur aan het ontbijt. Het is druk. Iedereen wil van het eiland af, voor de Tyfoon losbarst. Die wordt vanmiddag verwacht. Aan het strandje worden de parasols en betonnen tafels met hun sokkels opgeruimd. Worden naar hoger gebied gebracht. De steiger staat vol met toeristen met hun bagage. Als wij op ons gemakkie aankomen, moeten we achteraan sluiten. Ware het niet, dat onze tender als eerste de hoek om komt varen! We schuiven langs de menigte en stappen aan boord. Vertrekken om 08.30 uur, als eersten! Weinig plichtplegingen aan boord van de tender, men neemt het zelfs niet zo nauw met de zwemvesten, terwijl dat juist nu misschien wel meer dan ooit nodig zou zijn. Stappen over op een grotere boot.

We versieren aan boord de ruimte met vlaggetjes ter gelegenheid van Thijs’ verjaardag. Spelen wat spelletjes en drinken koffie.
De zee is onrustiger dan daags ervoor en het is bewolkt, met af en toe wat druppels.
Toch hebben we onderweg tussen de regen door ook wel zon.
Iedereen, ook de bewoners van de vele drijvende ‘woon’-eilandjes, moet naar het vasteland. Er varen bootjes rond, die mensen manen te verkassen. Is niet vrijblijvend, iedereen moet weg. We zien hoe op deze eilandjes alles vastgesjord wordt en de vissen, in de netten tussen de kruislings geplaatste balken, nog gevoerd worden. We

zien ze springen.

Sommige rotseilandjes zijn van onderen zo geërodeerd, dat er een open verbinding naar de andere kant is ontstaan, tunneltjes, waar ze met een kano onderdoor zou kunnen. Tussen de rotsen en de Karst-eilanden is het water rustig. Daarbuiten, in meer open water, is het onrustig met kleine golven. Er hangt een afwachtende, gespannen sfeer.

Het zal ’s middags wel anders worden met waarschijnlijk bakken regen.
De golven beginnen schuimkopjes te krijgen. Op het water veel drijvend vuil, waarschijnlijk nog van de vorige tropische storm van 4 augustus, afgelopen zondag dus.
We varen rond 11.30 uur de haven van Ha Long city binnen en stappen rechtstreeks vanaf het schip de kade op.
Wat hebben we geboft: precies tussen twee tropische stormen door hebben wij een fantastisch verblijf gehad in Ha Long Bay. Waren we eerder of later

geweest dan hadden we deze ongelooflijke ervaring niet mee kunnen maken.

We stappen in de bus en vertrekken richting Hanoi. Op verzoek wordt er onderweg, na ongeveer 10 minuten, nog gestopt bij een Pearl-shop. Er is een snelle video over hoe parels gekweekt worden. Birgit koopt een armband en oorbellen. Er is verschil tussen zoet- en zoutwaterparels. De meeste zoutwaterparels hebben erg lelijke kleuren; vies geel, antraciet etc.

Snel weer in de bus en op weg naar Hanoi. Na ongeveer 2 uur lunchen we weer bij een snuisterijen-zaak, weliswaar een andere als op de heenweg, maar evengoed van hetzelfde laken een pak. Erg trage bediening, slechts 1 persoon bedient. Dat kost even tijd.

Voor 17.00 uur komen we in Hanoi aan. Een hoosbui daalt uit de hemel neer, een voorbode van de Tyfoon. We schuilen met de hele groep bij Huy To aan het meer. Meer mensen doen dat. We bestellen koffie, die erg goed is. We gaan daarna eerst nog met Martin naar de supermarkt om in te slaan voor de treinreis naar Sa Pa. Onze rugzakken moeten voor het winkelen in een kluis.

In de Zijdestraat, Noord-westelijk vanaf het Hoan Kiem meer, via de optiekstraat linksaf, kopen we zijden shawls voor de buurvrouwen Margreet en Liesbeth, die de konijnen, de plantjes en de post verzorgen in onze afwezigheid. Vragen naar een bakker. Worden gewezen, schuin de weg over in Noord-Oostelijke richting. In de kruisende straat vinden we een bakker, waar ze de meest fantastische taarten verkopen. We bestellen vast, maar gaan eerst eten bij een Italiaans restaurant, Pizza en Pasta, aan de Noord-West kant van het meer, aan de overzijde van de straat. Lieven eet met ons mee en staat erop de wijn te betalen. Hans en Ine blijken er ook te eten.
Het eten is erg goed. We eten mousse toe. Hans en Ine ook, maar het spul is (te) machtig en Thijs offert zich op. Mmmhhh, lekker.
Taart opgehaald en zijn daarna als eersten bij de bus aan de zijde van het poppentheater.
We rijden met de bus naar het station. De trein, de Orient Express! staat al klaar. Wel je kaartje bij je houden, want de kameraden-controleurs houden alles heel goed in de gaten. Even de trein uit zonder kaartje .... fout. De trein vertrekt stipt op tijd om 21.50 uur. We zitten in wagon 8, coupé 2 bedden 5 tot en met 8. Lieven slaapt (snurkt) weer bij ons. Coupé wordt versierd met vlaggetjes. De hele groep, inclusief Martin verzamelt zich bij ons en er wordt gezongen en taart gegeten. 3 Mensen op het bovenste bed kan net ( of ‘it ken net’); beweegt gevaarlijk, en iemand daalt af naar begane grond. Heel gezellig maar voor Theo net iets te veel van het goede.

Thijs wordt overladen met allerlei kadootjes (stokjes, condooms, lollies, ander snoep) en 2 Vietnamese T-shirts (van Baobab). Taart gegeten, gezongen, wat gedronken. Om 23.30 uur toch maar gaan slapen. Iedereen is toch wel moe en de avond verloopt verder rustiger dan de eerdere treinreis (naar Nha Trang). De door Martin voorspelde doorwaakte nacht vanwege heftige schommelingen, stops en dergelijke blijven uit. Slapen weliswaar niet heel diep, maar rusten wel. Het schommelen valt ook mee.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.