Dag 18: Bergvolkeren Sapa

Het ontbijt in het hotel is van 06.00-09.30 uur. Wij ontbijten om 08.00 uur. We vertrekken om 09.00 uur met een groepje van 8 personen, inclusief Martin, naar het dorp Cat Cat. Het is helder, maar niet zonnig. Onze mooie Dao-gidse begeleidt ons. We lopen eerst over de markt van Sa Pa heuvelafwaarts. Om naar het dorpje te mogen moet entree betaald worden: 40.000 VND per persoon. Het is droog, nog steeds. Via de nog steeds dalende weg komen we in Cat Cat. Langs het pad erg veel tentjes met koopwaar. Verder kom je op hetzelfde pad buffels tegen en een kudde geiten met hun hoeder. Eendenkuikens lopen er en biggen wroeten links en rechts van het pad in de modder. Hun moeders zitten veelal ‘opgehokt’ of letterlijk aan de ketting.
Hier in het dorp wonen de zwarte Hmong.

(De Hmong of Mong zijn een Aziatisch volk dat voornamelijk in Volksrepubliek China, Vietnam en Laos leeft. De oorsprong van dit volk ligt in het zuiden van Volksrepubliek China. Afstammelingen zijn verspreid over Noord- en Centraal-Laos, Zuid-China, Vietnam en Thailand. De meesten wonen in gebieden boven de 1000 meter op bergtoppen of heuvelruggen. Polygamie is toegestaan. De kleding is eenvoudig. Veelal worden zwarte jassen, zwarte pofbroeken en zilveren juwelen gedragen. De vrouwen dragen hun haar meestal in een knot. Een groot

deel van de bevolking leeft van de ruilhandel, waarbij ijzer vaak dient als betaalmiddel. IJzer is een belangrijke grondstof voor het maken van kapmessen en eenvoudige geweren. De voornaamste landbouwproducten zijn rijst, graan en opium. Bron: Wikipedia)

De vrouwen zijn klein van stuk en mooi gekleed, in donkere kleding met veel borduursel. In het dorp word je overal aangeklampt door de vrouwen en kinderen met snuisterijen. Kleding en doeken gemaakt van hennepvezel worden met indigo (blauw) gekleurd . De indigoplant groeit hier ook. De vrouwen hebben blauwe handen van de indigo.
We bezoeken een huis, met daarin gebruiksvoorwerpen; een weefgetouw, een opstelling om te malen, een buffel-bel en verder een bijzonder blaasinstrument. Verderop een waterloop, middels bamboe uitmondend in een soort ‘stamper’.

Onderweg prachtige vergezichten op rijst-terrassen.
We lopen heel veel treden naar beneden en komen bij een waterval. We steken een brug over en komen bij een soort theater, waar dansen te zien zijn. Loopt bijna op zijn eind.
We wandelen via een cementen/natuurstenen pad met treden en een hangbrug weer omhoog naar de weg. Het regent inmiddels af en toe met bakken.
Aan de weg staat een busje klaar, waarvan de chauffeur bereid is ons achten en de Dao-gidse voor in totaal 200.000 VND terug te brengen naar ons hotel in Sa Pa. We hadden ook achterop een motorbike gekund voor 50.000 VND per persoon. Harmen en Appie hebben dit gisteren gedaan. Maakten toen in constante regen dezelfde tocht.
Bij aankomst op onze kamer is het weer behoorlijk dichtgetrokken.
We besluiten eerst te gaan eten in het Fansipang-restaurant aan de overkant van de straat. Om 14.00 uur zijn we weer terug in het hotel voor de volgende tocht. Een berg op, waar vandaan je uitzicht zou hebben tot zelfs in China. Theo gaat niet mee, blijft in het hotel.
Martin, onze Dao-gids, Hans, Rob, Nicole, Birgit en Thijs gaan.
Marion, Anja en Appie gaan naar de homestay. Harmen gaat daar kijken,

maar overnacht wel in het hotel. Ine, Lieven en Theo blijven in het hotel. Hoewel, bij Lieven weet je het nooit. Hij gaat in ieder geval niet met een van de anderen mee.
De was wordt gebracht. Theo gaat die betalen (50.000 VND/kilo), Daarna gaat hij een paraplu kopen. Een grote voor 90.000 VND (nog geen €4,-). Het regent harder dan ’s ochtends.

Thijs en Birgit en de anderen gaan bij een hotel omhoog. Er moet entree betaald worden. Daarna leidt een weg omhoog tussen winkeltjes door. Een soort drogisterijen of apotheken, met allerlei poeders en zaden en stopflessen met ons bekende en onbekende dieren. Birgit kan zich niet goed voorstellen aan welke genezing het bijdraagt en hoe het gebruikt moet worden: Alleen het vocht drinken, alleen het lijf of alleen de staartjes eten of misschien gebruiken als cremetje (alleen over de huid halen of misschien ook uitpersen)? We hebben het gelukkig niet nodig gehad. Je mag dan geloven in natuurgeneeswijzen, maar sommige dingen wil je je niet voorstellen.
Na deze drogisterij-straat volgt een botanische tuin. Een gedeelte met orchideeën ziet er fraai uit, maar er staan nog geen orchideeën in bloei. Het groen is door de regen ook wel echt groen. Daarna volgt een soort theetuin, waar op rotsbloktafels diverse theeserviezen klaar staan. Alleen weinig klandizie vandaag.
Er wordt nog verder geklommen. Tussen rotsen door, soms voor ons, forse Westerlingen, bijna te nauwe gangetjes. En nog lastiger met die om nog enigszins droog te blijven noodzakelijke paraplu. Uiteindelijk bereiken we ons reisdoel: een platform, waarvandaan je China kan zien. Tenminste, als het niet regent en de bewolking wat minder laag zou hangen. En die bewolking hangt vandaag heel laag dus. Geen zicht op China helaas. Maar het gaat om het idee.
Overigens is een groot gedeelte van de tuin een soort disneyachtig iets, met kleurige kitch-beelden.
Er klinkt muziek en in een huis (droog!) worden dansen opgevoerd. Ook de dans, waarbij achter elkaar steeds twee lange bamboe staken tegen elkaar geklakt worden en waar ritmisch tussendoor gedanst wordt. Thijs waagt zich eraan en het lukt wonderwel goed. Stoer. We kopen nog een CD’tje van de muziek, maar later blijkt het niet zozeer de muziek, maar een filmpje van niet al te beste kwaliteit van het dansen.
Het dansen was het enige vrolijke van een verder mistroostige middag. De groep gaat terug naar het hotel. Droog!
Theo heeft er geen spijt van niet te zijn meegegaan.
Nicole heeft inmiddels via Whatsapp (Internet!) berichtjes en plaatjes gekregen vanuit de homestay. De mensen bleken er toegankelijker dan in de eerdere homestay en de foto’s van de rijstterrassen zijn fantastisch. Nicole is erg verdrietig. Hier ging ze voor naar Vietnam en nu loopt ze het mis. Ze trekt zich terug op haar kamer.
Hans is ook niet blij, want zijn camera werkt ook niet optimaal of helemaal niet.
Bij Gerbera wordt een French en een Mexican coffee gedronken. Helaas voldeed de koffie niet echt aan de verwachtingen. Smaakt het thuis straks des te beter. Rob gaat nog voor een voetmassage. We besluiten om ’s avonds samen te gaan eten: Thijs, Theo, Birgit, Rob en Nicole. Komen uiteindelijk bij Le Gecko, bij de kerk, in een hoger gelegen deel van Sa Pa, Nicole en Birgit eten echt Vietnamees. Soep, Pho, met allerlei toe te voegen bestanddelen. Lekker én veel.
Lopen daarna terug richting hotel. Drinken nog een afzakkertje bij Buffalo Bells met Hans en Ine, die we tegenkomen op de terugweg. Warm binnen en gezellig.