Staan om 08.00 uur op. Willen natuurlijk zo lang mogelijk genieten van deze strandverlenging. Om 08.30 uur ontbijt in het slaapgebouw. Marion en Anja zijn ons voor. Het ontbijt is goed, de koffie ziet er pek-achtig uit, maar de smaak valt mee.
Gaan na het ontbijt naar het strand. Het is zonnig, er is weinig wind, de zee is kalm, het is eb.
Theo loopt het strand af tot de pier met een uitkijktoren, er liggen schelpen, weinig bijzonders.
Het water is warm, niet diep. Het is net zo lauw als het bier. Er ligt een boei aan een touw vast, wat de afbakent tot hoe ver je de zee in mag. Én er is toezicht: Waag het niet om verder te gaan, want dan begint er vanaf het strand een Vietnamese badmeester heel hard op een fluitje te blazen, net zo lang tot je binnen de boei/lijn bent. Je kunt je overigens afvragen wie er beter kan zwemmen: die badmeester of bijvoorbeeld Thijs met zijn vele diploma’s en certificaten. Is wel leuk, want die grappige witte buitenlanders proberen natuurlijk toch de grens op te zoeken er er het liefst overheen te gaan en zo de badmeester te tarten.
We gaan in de schaduw van de palmbomen liggen tegen verbranding. De strandstoelen zitten per twee met ijzerdraad vastgelegd aan een soort den met fijne naalden, die hier staan.
Het is lekker relaxen hier. De vloed komt op, het strand is heet, je moet echt slippers aan. Ook tegen sterke uitsteeksels in het zand van krabben?
Harmen en Nicole gaan ook op zoek naar schelpjes.
Af en toe vaart een vissersbootje langs om stekken of korfjes uit te zetten of binnen te halen.
We gaan lunchen in het restaurant; Sauted Beef en lemon-water met ijs ('no have' cola light). Thijs moet het langst op zijn gegrilde tonijn (en gewone cola) wachten.
Na de lunch blijkt dat er meer wind is en kennelijk is het vloed geweest. Het resort-personeel is bezig met aangespoeld vuil van het strand te verwijderen. Harmen en Thijs helpen ook een handje.
Stukken ‘zeildoek’ met touwen aan een bamboestok, drijfvuil erop (exclusief plastic) en lopen maar naar een vuilniswagentje.
Na afloop krijgen Harmen en Thijs, alsof ze van het personeel zijn, water aangeboden. Thijs, beleefd als hij is, neemt het wel aan, maar drinkt het niet op. Onopvallend laat hij het water weglopen.
Het is heet, dus Theo kiest voor een verblijf in de schaduw.
Omstreeks 17.15 uur is er wat sluierbewolking. De golven worden wat hoger en op sommige is schuim zichtbaar. In de verte is een onweerswolk zich aan het ontwikkelen.
Wij zijn een bezienswaardigheid, als enige (Westerse) toeristen tussen Vietnamezen, die ook op vakantie zijn.
Het avondeten is ook weer een bijzonder avontuur: Je moet niet te veel eetlust hebben, want het duurt lang voordat je wat te eten krijgt. En ook zeker niet te veel verwachtingen van het eten: De tegenvallende ene garnaal, die Ine na lang wachten uitgeserveerd krijgt, wordt haar even teveel. Temeer daar ze ook na een uur of anderhalf uur ook haar drankje nog niet gekregen heeft.
Maar al met al heeft het wel iets, dit resort, dat kennelijk nauwelijks door de buitenwereld ontdekt is.
Thijs denkt in oplossingen: hij zoekt op internet, wifi is er gelukkig wel, op, wat hij wil eten en dat blijkt nog wel eens te werken. Zo krijgt hij netjes zijn patat. Overigens ook weer bij het ontbijt. Alles om het hem naar de zin te maken.