Outreach

Vandaag staat ons een leuke dag te wachten want we mogen met Tamar mee met de outreach. Met een auto vol met medisch vrouwelijk personeel en Tamar aan het stuur reden we rond 8 uur weg. Eerst in Mukono de vaccinaties opgehaald en daarna hobbelen we door naar de eerste school. We hebben besloten dat wij vandaag niet mee gaan vaccineren, toch wel een beetje spannend in die dunne kinderarmpjes. Tamar heeft ons gevraagd mooie fotos te maken met de camera voor haar website, ook leuk! Ik vind het echt bijzonder om de scholen en de sfeer daar van dichtbij te mogen zien. Als we de klas binnenkomen gaan alle kinderen staan en doen ze een klapliedje, waarna ze zeggen: hello visitors! Kinderen zitten op authentieke schoolbankjes en moeten gaan staan als ze iets willen zeggen. Tamar

en Rachel beginnen met een voorlichting over welke immunisable diseases er allemaal zijn en daarna over tetanus specifiek, wat ze ontzettend leuk doen met veel interactie. Kinderen praten Engels op school, dus dat kunnen ze al goed. De klas zit helemaal gevuld met meisjes van 11 jaar en ouder, want alleen die worden gevaccineerd. Vandaag is de eerste vaccinatie in een reeks van 5, waarna je levenslang beschermd bent. De meisjes hebben allemaal een uniform jurkje aan en gemillimeterd kroeshaar. Na 1,5 uur vertrekken we naar de volgende school. Hier worden de schoolbanken door de kinderen naar buiten gesjouwd zodat we heerlijk buiten in de zon kunnen vaccineren. Daarna gaan we naar de 3e school, waar we helaas geen toestemming krijgen van de directeur om te prikken, omdat de ouders niet zijn voorgelicht en omdat ze weten dat een paar ouders tegen vaccineren zijn moeten we volgende week terugkomen, zodat ze aan de ouders kunnen aankondigen dat ze komen vaccineren. We gaan op weg naar de grootste en laatste school. Dit is een openbare, door de overheid gesubsidieerde school die dus gratis is, waardoor hij overvol zit. Er zitten 1000 + kinderen op de school verspreid over ongeveer 12 klaslokalen, bizar. De school ziet er namelijk nog kleiner uit dan de Dijkerhoekse school. Er zijn alleen al meer dan 200 meisjes boven de 11. In de kerk op het terrein komen alle kinderen bij elkaar en wordt na de voorlichting gestart met vaccineren, wat nogal wat logistiek vereist. Het meeste tijd is nodig om de juiste kinderen te selecteren. Veel zijn best

bang voor de prik dus liegen daarom over het aantal vaccinaties. Eef en ik maken de vaccins klaar, Tamar en Rachel vaccineren (wat bij de bange en krijsende kinderen nogal wat vakmanschap vereist) en de twee andere meiden registeren alle namen. We ruimen onze spullen op en rijden terug naar Noah’s Ark, waar we om 13:15 uur weer zijn, precies optijd voor de lunch. We eten, zoals altijd de goddelijke lunch: chapati met bonen. In de middag hebben we weer eens uitgebreid met de kids gespeeld, eerst hebben we met een muziekje geprobeerd te shitheaten (een nieuw kaartspel en ik ben fan!), maar dat was iets te moeilijk, dus gingen we een ugandees kaartspel spelen, matatu, wat lijkt op pesten. Heel leuk om de kids te zien glunderen als ze van ons winnen. Daarna is het om stipt 6 uur alweer tijd voor avondeten, en je raad het nooit, maar we aten stampot met gehaktballen! En hier gooien ze er natuurlijk nog wat groentesoep overheen. Het smaakt best lekker! In de avond gaan we kort even bij Tamar langs om de foto’s te brengen en daarna drinken we een colaatje bij onze buurjongens. Als we horen hoe hard zij hier werken en zelfs in het weekend 's ochtends vroeg beginnen voelen we ons echt luxe prinsesjes. Wel heel leuk om hun verhalen te horen. De verhalen over slangen, bijtende apen en safarimieren zijn alleen wat minder. S avonds pakken we alvast onze tassen in voor morgen, want we gaan een weekendje weg naar de Sipi falls en kruipen vroeg ons bedje in, want de wekker staat om 6 uur.