Eten in het kindertehuis #chaos

Vanmorgen zijn we weer in de kliniek geweest. Mijn plan was om eerst te gaan douchen maar er kwam geen water uit de kraan, wat hier 4x per dag gebeurd. Dus ik mijn kleren maar weer aan trekken en de yoghurt pakken voor mn ontbijt, is de koelkast ook nog steeds uit! Dan maar een vette hap halen bij de kantine, iets van bladerdeeg met, jawel, bonen (samosa)! In de kliniek kwamen zwangere vrouwen op prenatale controle bij de verloskundige. Voor ons onderzoekje gingen we alle vrouwen vragen stellen over borstvoeding, hoe lang ze borstvoeding geven, of ze ook koemelk geven, hoe vaak ze borstvoeding geven, waar ze hun informatie vandaan halen en wat ze leuk en niet leuk aan borstvoeding vinden. Super leuk om te horen hoe ze er over denken! De meeste geven wel lang borstvoeding maar denken dat ze niet genoeg melk hebben en geven daarom koemelk ernaast. Maar vooral zien we dat ze kort en vaak borstvoeding geven. Met de verloskundige meelopen was nog wat awkward. Zij is echt een beetje arrogant en vind het lastig om je dingen uit te leggen en geeft je niet veel ruimte om vragen te stellen. Ik ging bijvoorbeeld een buik voelen dus dan voel ik eerst naar de fundus, zei ze “Uh ben je naar het hoofd aan het voelen?!”. Volgens mij denkt ze dat ik niet zo slim ben ;). Geef haar gelijk want mijn Engels is ook niet om aan te horen. Hun Engels is ook wel echt lastig te verstaan! Het meeste gaat toch wel in het Oegandees dus veel krijg je helaas niet mee van een consult! Super jammer want ben zo benieuwd wat ze allemaal bespreken!! Smiddags hebben we lekker geluncht met chipata en bruine bonen soep uit het kindertehuis, en we hadden zelf nog een avocado en tomaat erbij gemaakt! Smullen dus. We leren het wel om lekker te eten hier ;). Daarna kwamen we er ook achter dat we nog iets nieuws in de kantine hadden gekocht, bleek dat precies te smaken als cake! Dat gaan we dus zeker vaker halen. Na de lunch zijn we boodschappen gaan halen in Mukono. Eerst moet je dan een klein half uurtje lopen naar de weg. Je loopt over oranje zand en met super mooie natuur om je heen. Daarna een scootertje (motor) aangehouden en voor 3.000 naar Mukono gereden! Zo fijn gevoel is dat, achterop zon scooter lekker door het mooie landschap scheuren. Even de grote boodschappen ingeslagen, internet gekocht (dat was namelijk al op) en langs het marktje gereden voor vers fruit en avocado’s! Zo lekker! We waren natuurlijk vet trots op onszelf dat we dit allemaal zelf hadden gefixt. In Noah's Ark

nog even met Tamar gekletst. S avonds mee gegeten in het kindertehuis. Wow wat een chaos, zeker een hele belevenis. Je zit dan aan een tafel met de kindjes die het helemaal fantastisch vinden dat je mee eet. Ze eten met de handen, waarmee ze vervolgens heel hard gaan klappen, in je haren gaan zitten, aan je arm afsmeren ect. Ook bieden ze je af en toe een hapje eten aan, ontzettend lief maar nee dankje. Douchen voor de tijd was dus geen goed plan. Smakkende kindjes, de geur, bruine bonen en een urinemonster op je schoot, Rens zou gillend gek worden. Maar het zijn wel echt schatjes. Vandaag was er iemand jarig. Die mag dan voor de groep aan een aparte tafel cake snijden. Iedereen gaat voor hem zingen en zijn vriendjes mogen de cake uitdelen. Iedere verjaardag vieren ze hier om ze het gevoel te geven dat ze er toe doen, dat ze speciaal zijn en dat iedereen stil staat bij hun verjaardag. Wel heel mooi dat ze dat zo doen. Na de cake mogen ze cadeautje uitpakken. Wel bijzonder om bij deze maaltijd aanwezig te zijn. Al die 200 kinderen zonder ouders, een jongetje die zijn verjaardag viert zonder ouders. En al die kinderen die zo erg liefde bij je zoeken, dat is wel ontroerend. S avonds verder niet veel gedaan. Ik word echt lek geprikt hier dus ben een beetje panisch geworden voor malaria!