Druiloor Fred en zijn auto

Om half 7 gingen we opweg naar onze tweede game drive met ons zakje ontbijt, dit keer een rolex bouwpakket jammie onze dag kan natuurlijk nu al niet meer stuk. Ik ben zo benieuwd wat we vandaag te zien krijgen. Helaas kregen we dit keer geen ranger mee dus moesten we het doen met onze held Fred! Het werd daarom wel een hele andere tocht dan gisteren. Gisteren reden we rond en zagen we onderweg de mooiste dieren, vandaag gingen we echt op jacht. Dat betekend achter de auto aan waar “onze” ranger in zat! Als eerste zagen we een prachtige zonsopgang, de mooiste die ik ooit gezien heb. Een volle oranje zon boven het prachtige landschap met in de verte een mama olifant met baby. Wat is de wereld toch mooi. En het werd alleen maar mooier toen er een bocht verder een olifant vlak naast onze auto overstak met de opgaande zon erachter. Een plaatje wat bijna te mooi is om waar te zijn. Een stukje verder zagen we in de verte hyena’s lopen! Wat een nare en lelijke beesten zijn dat. Ze zien er ook echt uit als vuilnisbakkenrasachtige, met hun zwartige gevlekte huid. Onderweg zagen we weer de vele verschillende antilopers, groepen buffels en giraffen in de verte. De giraffen zijn in de verte bijna net zo mooi als van dichtbij als je ze zo tegen de horizon aan ziet. Ze hebben zon mooie silhouet. Vervolgens begon de jacht naar de leeuw! Fred reed op zijn hardst achter de auto’s aan en vroeg aan iedere auto waar de leeuwen al gespot waren. Als “de” auto draaide, draaiden wij ook. Het maakte niet uit dat de weg smal was, even hotskiknotsie en gedraaid waren we. Uiteindelijk kwamen we op een plek waar, jawel, een leeuwin onder een boom lag. Zo gaaf om de leeuw recht in het gezicht aan te kijken! Rondom de boom was het een groot gevecht van auto’s die allemaal op de

beste plek wouden staan. Veel tijd van genieten was er echter niet want “onze” auto ging er al snel vandoor. Na een korte vertraging in de achtervolging gingen we ze achterna, maar helaas we waren te laat. Ze hadden net een luipaard uit de boom zien springen. Balen! Gestaag werd de achtervolging doorgezet helaas zonder resultaat maar wel door een prachtige off road weg langs de Albert Nijl. Na een korte plaspauze was het alweer tijd om rustig naar de ferry te rijden. In de verte zagen we nog een jakhals, iig dat dachten wij met al onze rangerkwaliteiten. Bij de ferry aangekomen was het tijd om afscheid te nemen van het prachtige park en om te beginnen aan de lange tocht naar huis. Het was 11 uur dat we wegreden dus rond 6 uur zouden we aankomen in Mukono. We zaten helemaal gesetteld in de auto klaar voor de lange rit toen de auto na een half uur aan de kant werd gezet. De motor was te warm.. later bleek dat er iets te vol met water zat. Midden in het park op het heetst van de dag zonder schaduw en heeeel

veel vliegjes die dol waren op gezichten hebben we een uur moeten wachten totdat Fred met een doekje een groot deel van het water uit de tank had gehaald. Na deze break was het echt heerlijk om weer in een rijdende auto te zitten met een windje in je gezicht. Na een half uurtje rijden verlieten we het park en werden we op een plek afgezet waar we konden lunchen zodat Fred de auto kon laten maken. Ik had niet zon eetlust maar de tilapia vis was lekker. Na 2 uur lunchpauze konden we eindelijk verder met een gemaakte auto aldus fredje. Eenmaal op de weg maakte de auto het geluid van een locomotief wat ons niet echt goed leek dus hop auto weer aan de kant. Volgens Fred konden we wel blijven zitten maar toen de auto omhoog gekrikt werd en de band eraf werd gehaald leek het ons toch maar beter om eruit te gaan en de buurt te gaan verkennen. Dat was snel gebeurt want zoveel viel er niet te beleven. Wel een spannend wc bezoekje bij een club die zo donker was dat het meer op een seksclub leek. Nu ik dit zo lees klinkt het trouwens wel heel dubbelzinnig. Na een klein uurtje wachten was de auto Freddy ready, maar de meiden nog niet. Eén van de meisjes was nog bezig om haar internet die het niet doet te laten maken. Ze heeft geen internet en haar bagage is niet aangekomen, super sneu. Om de wachttijd te vullen ging Martijn ondertussen foto’s maken met mijn selfiestick. Na 100 waarschuwingen dat je mobiel gemakkelijk uit de houder kan vallen (gezien het feit dat hij op een berm met diepe gaten van 2 meter stond) besloot hij toch om de selfies te maken. Ik kon het niet aanzien en jawel daar ging de telefoon, precies tussen 2 gaten in lag hij op straat. Wat een mazzel. Om half 5 (?!) zaten we dan eindelijk weer in de auto, yes! Eenmaal de weg opgedraaid hoorde we weer het locomotief geluid alleen dan nog harder en het kwam duidelijk van 1 van de wielen vandaan. Eva en ik kregen echt de slappe lach om alles. Volgens Fred hoorde dit erbij, “nieuwigheid” dus reden we, met toch maar wel de gordels om, gewoon verder. Eenmaal in Kampala aangekomen stond het hele verkeer helemaal vast waardoor we tijd genoeg hadden om een indruk te krijgen van het avondleven daar op straat. Super leuk om naar te kijken. Ik zag een vrouw met 3 ananassen op haar hoofd zonder mand, dit vond ik toch wel een erg knappe prestatie. Gelukkig was het danceparty op kfm met dj John en hoefde we ons geen moment te vervelen! Uiteindelijk kwamen we rond half 11 op Noah’s Ark aan. Eenmaal thuis gekomen ben ik snel in bed gekropen want na pak en beet 16 uur in en rondom de auto te hebben gehangen was ik opeens toch best moe. Het was wel weer even wennen aan onze klamme bedjes hier, in onze hyena hut hadden we het toch wel iets beter voor elkaar. Maar wat kunnen we terug kijken op 3 super mooie dagen, wauw! Nu lekker van alles dromen :). Op naar ons laatste weekje op Noah’s Ark.