Verloskundige Rachel

Vandaag gaan we een dag meelopen met Racheal, een Ugandese verloskundige. We hebben met haar afgesproken dat ze ons om 8.30 ophaalt bij ons hostel. Na een heerlijke nacht zitten we om kwart voor 8 ready voor ons ontbijtje. We hebben beide een fruitbowl met yoghurt besteld, eindelijk weer ons vertrouwde Mukono ontbijtje. Helaas duurt het eten hier altijd immens lang, dus als het om 8.20 geserveerd wordt hebben we tien minuten om het naar binnen te proppen. Na wat gehaast staan we om half 9 buiten, na de vertrouwde 20 Ugandese minuutjes later komt Racheal aanlopen. Het is ontzettend koud deze ochtend. We zitten ook op 2000 meter hoog, en dat maakt dat het in het regenseizoen behoorlijk fris kan zijn. Maar met 4 lagen kleding houd ik mezelf net warm ;). Rachel is een lieve en enthousiaste vrouw. Met een taxi, ook hier wacht je tot hij

helemaal volgepropt zit met mensen, rijden we zo’n 20 minuten de bergen in, het zonnetje breekt al door! Onderweg kletsen we over haar leven hier, ze is een weeskindje dat via een project gesponsord is in haar studie en nu al meer dan 10 jaar als verloskundige werkt. Na nog een klein stukje klimmen komen we rond 10 uur (haar dienst begon om 8 uur maar volgens mij boeit dat hier niks) aan bij de kliniek. Elke soort zorg heeft zijn eigen gebouw, zo ook maternity care. Ze vertelt dat de OK al een tijdje dicht is omdat ze niet alle spullen in huis hebben, dus voor een sectio moeten de vrouwen helemaal naar Kabale. Racheal stelt ons kort voor aan de andere verloskundige, laat ons de kliniek zien en gaat dan aan het werk, ze heeft vandaag antenatal spreekuur. Er zitten al zo’n 15 zwangeren in de wachtkamer, ze had toch iets eerder moeten beginnen. Vanwege gebrek aan stroom doet de bloeddrukmeter het niet dus wordt er alleen uitwendig onderzoek gedaan en krijgen alle

vrouwen een zakje ijzer/foliumzuur tabletjes mee, die wij in zakjes mochten verpakken. Ook wordt er naar ons idee weinig tot niet gecounseld, zo zonde. Omdat ook hier de consulten in het Ugandees zijn zitten we er maar een beetje bij te koekeloeren en vervelen we ons snel, dit hebben we al zo vaak gezien bij Noah’s Ark. We besluiten om nog even naar het lab te gaan. Een lieve man legt ons hier alles uit over bloedgroep bepaling, urine testen en syfilis check, erg leerzaam en leuk! Als we ook dit gedaan hebben weten we niet meer zo goed wat we moeten doen en vervelen ons een beetje. Na lang twijfelen besluiten we om Racheal te bedanken voor haar moeite en terug te gaan naar Kabale. Achter op de zonnige boda zitten we volop te genieten van de groene omgeving, wat is het mooi hier. Voordat we naar huis gaan halen we bij Hot Loaf Bakery, het klinkt veel mooier dat het is, een vers gebakken stuk cake met roomkaastopping! Bij Edirisa, ons hostel, vervolgen we onze eetkick en eten we op het

dakterras een grote en goddelijke lunch met tuna sandwich en curry met chapati. We besluiten hierna om een boda te pakken naar een restaurant met mooi uitzicht, echter blijkt dat restaurant al een tijdje gesloten te zijn. Alle behulpzame boda vrienden eromheen denken met ons mee en weten uiteindelijk een andere plek met mooi uitzicht, waar we naartoe rijden. Dwars omhoog de bergen in richting Lake Bunyonyi komen we uit op een van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. Doordat we op de top van een berg zitten hebben we uitzicht over heel Lake Bunyonyi, wat met de ondergaande zon een idyllisch plaatje oplevert. We gaan helemaal los en drinken beide twee gin-bitter lemon, op advies van Aaldrik. Om stipt 18.30

(waarom komen ze op deze momenten niet een half uur later?!) staat onze boda ready, die letterlijk en figuurlijk goed gemutst is, wat een lollige rit. S avonds zitten we nog vol van onze lunch dus vullen we onze avond op het dakterras met thee en bananenchips.