Vanmorgen om de beurt met Angel de zwangere vrouwen gezien. Het was vandaag leuker dan anders. We merken dat we steeds meer vertrouwen krijgen van Angel en elkaar beter kennen waardoor we iets meer kunnen doen. Vandaag voelde we zelf de buiken en dat nam Angel zonder navoelen over. Sommige buiken zijn best lastig, als Angel dan na voelt en je hebt het goed is ze helemaal trots! Super leuk. Ze gaf me een meetlint erbij om zo de “moeilijke” buiken beter in te schatten. Dat ging idd beter! Alle hartjes hoorde ik met de toeter! Heb goed geoefend op Yanieke :). Er was ook een man mee naar het consult, zijn vrouw kreeg een tetanus vaccinatie wat alle zwangere vrouwen krijgen als ze deze nog niet hebben gehad. Nu kreeg haar man die ook en daar moesten ze allebei heel hard om lachen. Als Eva binnen was ging ik op het randje van de kliniek praktisch verloskunde doornemen. Ondertussen thuis naar de wc geweest (buikkramp na 1,5 week obstipatie) en ben ik 10 kilo lichter geworden voor mijn gevoel ;)! Angel had tegen Eva gezegd dat ze trots op ons was dat we al zoveel geleerd hadden en dat we al bijna verloskundige waren. Ze ging ons missen als we weg gaan, super lief. Zou je niet verwachten van Angel, dat maakt het extra leuk. Rond lunchtijd kreeg ik weer honger en rommelde mijn maag! Dat was dus al een tijdje geleden dat mijn buik dat gedaan had. Ik werd direct getrakteerd want bij de kantine hadden ze de lekkerste bonenprut, namelijk de oranje met zoete aardappel! Zo lekker met een chapati. Smiddags zijn we naar Mukono gegaan om in restaurantje Mamah wat te drinken en daar met ons verslag bezig te gaan. Toen we daar net aankwamen kwam het met bakken uit de lucht en dat heeft niet meer gestopt dus hebben we daar ook ons avondeten gegeten. Hier kwamen we de man tegen die vanmorgen de vaccinatie kreeg. Hij was helemaal blij ons te zien natuurlijk en vroeg of we een keer bij hem langs kwamen, uuuh nee sorry :p. Bij onze thee mega lekkere chocolade gekocht, smullen. Ons avondeten hebben we niet met een chill gevoel opgegeten want toen we net ons eten hadden besteld werd Eva gebeld door Angel, een bevalling! Nee hè, doen we zo ons best om bereikbaar te zijn, zijn we altijd in ons huisje en op terrein, overal briefjes neer gehangen in de kliniek (afgelopen 3 keer zijn we namelijk niet gebeld) en dan worden we nu net gebeld. We voelen ons super schuldig dat we nu niet kunnen komen. Ik vind dat altijd zo vervelend dit soort situaties dat je zo je best doet en dat je dan net op zon moment niet kunt. Dus we baalde enorm! Vooral Eva want die wil natuurlijk super graag ook ene bevalling zien. Na een tijdje gewacht te hebben op ons eten (we hebben 3 keer iets anders moeten kiezen omdat ze telkens terug kwamen met de mededeling dat ze het niet hadden) werd het al bijna donker en hebben we ons eten snel naar binnen gewerkt. De regen is helaas nog niet opgehouden, dus moeten we in de regen achterop de boda boda. Aangekomen bij de weg naar Noah’s Ark werd het spannend. Dit is namelijk een stijle weg wat in mega gladde modder verandert bij regen. Onderweg kwamen we een auto tegen op zijn kant en op dat zelfde moment glipte de boda boda met zijn moter bijna weg (ze rijden heeel voorzichtig hier dus we stonden zo naast de boda boda). Nu moesten we lopend verder. Ik had net het verhaal verteld dat als je klompen aan hebt in de sneeuw je klompen steeds hoger worden door de plaksneeuw, nou dit effect hadden we nu met modder en slippers. Het was spekglad en heel lachwekkend! De boda boda stond onderaan de berg ons op te wachten om ons toch nog helemaal te kunnen afzetten bij Noahs Ark. Wat een tocht ;). Ik heb onderweg maar de wielen van de bus gaan rond en rond gezongen (ons liedje als iets niet chill is). We zagen dat Angel nog aan het schoonmaken was in de kliniek dus daar even langs gelopen om excuses aan te bieden. Angel vond het niet erg en hoopte dat we niet ziek werden (we zagen er volgens mij uit als verzopen katjes). De bevallende vrouw was al aan het rondlopen met een grote lach, toen dachten we ook ach dit is ook het belangrijkste waarom maken we ons druk ;). Ons plan was om nog even langs Tamar te gaan maar dit durfde we niet meer zo goed en we waren vrij smerig geworden. Eef heeft nog dapper een koude douche genomen. Nu liggen we lekker in bed te chillen met kaarsjes aan en regen getik op ons dakje (hopen dat het dakje, of beter gezegd wij, het droog houdt) :)!