Uganda

Vanmorgen regende het hard. Mijn bestelde ontbijt was daarom niet aanwezig want er reden geen boda boda’s om de boodschappen te brengen vanwege de slipperige wegen. Het werd dus weer een bananenpannenkoek, dit keer was hij gelukkig warm. Maar goed geen boda boda’s dus, dat betekend niet veel goeds voor ons. In de keuken vragen we naar de mogelijkheden om toch terug te kunnen naar Fort Portal waar de busjes naar Kabale vertrekken. Gelukkig kunnen we voor 40.000 gebracht worden met een auto, een heel goed alternatief! Met de regenjasjes over de backpacken gaan we op pad. De driver saw no hand for eyes door de beslagen ramen maar gelukkig is er niemand geraakt. Onderweg zag ik een moeder met haar kindje lopen. De moeder droeg een grote hoofddoek die ze ook boven haar kindje hield die aan haar hand liep. Het kindje was vrolijk aan het kletsen. Zag er zo lief uit. In Fort Portal is het nog even spannend of er überhaupt wel een busje naar Kabale rijdt. De grote bus rijdt pas vanavond om 6 uur weg dus het wordt weer de vertrouwde minibus. Met de vertrouwde wachttijd van een uur. Helaas niet met de vertrouwde prijs want dit keer was hij vrij prijzig. Gelukkig konden onze backpacken in het busje liggen waardoor ze sws droog bleven. Het busje werd dit keer echt tot de max ingepakt waardoor op elke rij 4 mensen zaten, inclusief bij ons op de achterbank. Het busje was ook nog eens kleiner dan normaal waardoor we echt ontzettend krap zaten. Normaal zou je er nog voor geen 5 minuten in gaan zitten maar wij gingen toch echt een tocht van 6 uur tegemoet. Doordat hij rechtstreeks naar Kabale ging met 1 tussenstop werd er ook niet geschoven dus alle ledematen bleven al die tijd in 1 houding staan. Gelukkig besloten ze na een paar uur allemaal te gaan slapen. Eef voelde zich helemaal niet lekker en daardoor ontzettend opgesloten (op de achterste rij kun je niet zomaar eruit). Super sneu, gelukkig kon ze na een tijdje wat meer voorin gaan zitten wat al minder claustrofobisch voelde. De eerste helft van de rit was echt een mindfulness training. Ik moest echt in een roes raken, als je volle besef kreeg van de situatie raakte ik lichtelijk (lees: volledig) in paniek van de krapheid! Gelukkig worden we door God beschermd zoals op elk busje met grote letters staat. Onderweg heb ik een “maïskolf “,of terwijl popcorn die nog niet geplopt is, gekocht. Het busje stopt vaak bij marktjes waar ze eten verkopen. Met zijn allen komen ze op je af stormen om hun eten in je neus te schuiven. Blijft een bijzonder tafereel, maar we zijn ook hierin helemaal ingeburgerd en zitten klaar met ons portemonneetje om snel een keuze te maken. De tussenstop was in Mbarara. Hier hebben we genoten van onze vrijheid, lichaamsbeweging en een rolex. Eef heeft een plek voor ons tweeën voorin gefixt dus het vooruitzicht is rooskleurig. Na iets van 1,5 uur later rijden we weer, nu richting onze eindstop Kabale. De natuur is prachtig tijdens dit laatste gedeelte. Allemaal groene bergen met heuvels met daarin verschillende kleuren vlakken groen. De zon is al bezig met ondergaan wat het hele plaatje nog mooier maakt. We zien veel koeien onderweg en een paar varkentjes. In een grote aanhanger worden een paar stieren met enorme hoorns vervoerd. Om de beurt valt er een stier waardoor er 1 iemand midden tussen de stieren staat om ze weer in de been te helpen, dapper. Langs de weg lopen weer vele vrouwen met kleurrijke doeken, kindjes/baby’s en manden/ hout op hun hoofden. Wat een bijzonder beeld blijft. Ook lopen er vele groepjes schoolkinderen op weg naar huis. En natuurlijk de boda boda’s die bepakt zijn met alles wat je maar kan bedenken, tweepersoonsbedden, bossen hout (paasvuur hoeveelheden), matoke, kippen, geiten, noem maar op en je ziet het! Ons busje brengt ons naar onze hostel. Dit keer kiezen we voor een goedkope hostel, we zijn er namelijk alleen om te slapen en zo kunnen we sparen voor mooie locaties. Aangekomen in ons hostel zien we dat we de mooiste kamer ooit krijgen met een eigen badkamer met warme douche. Er hangt een super sfeer en ze hebben een dakterras met heerlijke banken en leuke sfeerverlichting. En, wat wij natuurlijk als eerste checken, een super lekkere menukaart! Ons geluk kan niet op, wat een fijne plek voor €5 p.p.p.n! Zo kunnen we vaker goedkoop zitten ;). S avonds eten en chillen we eindelijk op een bank. Brak van het reizen kruipen we lekker in ons mega tweepersoonsbedje :)! Ik ben benieuwd naar morgen, dan gaan we een dag met verloskundige Rachel meelopen.

iris_paalman

46 chapters

15 Apr 2020

Krap in het busje

March 21, 2018

|

Kabale

Vanmorgen regende het hard. Mijn bestelde ontbijt was daarom niet aanwezig want er reden geen boda boda’s om de boodschappen te brengen vanwege de slipperige wegen. Het werd dus weer een bananenpannenkoek, dit keer was hij gelukkig warm. Maar goed geen boda boda’s dus, dat betekend niet veel goeds voor ons. In de keuken vragen we naar de mogelijkheden om toch terug te kunnen naar Fort Portal waar de busjes naar Kabale vertrekken. Gelukkig kunnen we voor 40.000 gebracht worden met een auto, een heel goed alternatief! Met de regenjasjes over de backpacken gaan we op pad. De driver saw no hand for eyes door de beslagen ramen maar gelukkig is er niemand geraakt. Onderweg zag ik een moeder met haar kindje lopen. De moeder droeg een grote hoofddoek die ze ook boven haar kindje hield die aan haar hand liep. Het kindje was vrolijk aan het kletsen. Zag er zo lief uit. In Fort Portal is het nog even spannend of er überhaupt wel een busje naar Kabale rijdt. De grote bus rijdt pas vanavond om 6 uur weg dus het wordt weer de vertrouwde minibus. Met de vertrouwde wachttijd van een uur. Helaas niet met de vertrouwde prijs want dit keer was hij vrij prijzig. Gelukkig konden onze backpacken in het busje liggen waardoor ze sws droog bleven. Het busje werd dit keer echt tot de max ingepakt waardoor op elke rij 4 mensen zaten, inclusief bij ons op de achterbank. Het busje was ook nog eens kleiner dan normaal waardoor we echt ontzettend krap zaten. Normaal zou je er nog voor geen 5 minuten in gaan zitten maar wij gingen toch echt een tocht van 6 uur tegemoet. Doordat hij rechtstreeks naar Kabale ging met 1 tussenstop werd er ook niet geschoven dus alle ledematen bleven al die tijd in 1 houding staan. Gelukkig besloten ze na een paar uur allemaal te gaan slapen. Eef voelde zich helemaal niet lekker en daardoor ontzettend opgesloten (op de achterste rij kun je niet zomaar eruit). Super sneu, gelukkig kon ze na een tijdje wat meer voorin gaan zitten wat al minder claustrofobisch voelde. De eerste helft van de rit was echt een mindfulness training. Ik moest echt in een roes raken, als je volle besef kreeg van de situatie raakte ik lichtelijk (lees: volledig) in paniek van de krapheid! Gelukkig worden we door God beschermd zoals op elk busje met grote letters staat. Onderweg heb ik een “maïskolf “,of terwijl popcorn die nog niet geplopt is, gekocht. Het busje stopt vaak bij marktjes waar ze eten verkopen. Met zijn allen komen ze op je af stormen om hun eten in je neus te schuiven. Blijft een bijzonder tafereel, maar we zijn ook hierin helemaal ingeburgerd en zitten klaar met ons portemonneetje om snel een keuze te maken. De tussenstop was in Mbarara. Hier hebben we genoten van onze vrijheid, lichaamsbeweging en een rolex. Eef heeft een plek voor ons tweeën voorin gefixt dus het vooruitzicht is rooskleurig. Na iets van 1,5 uur later rijden we weer, nu richting onze eindstop Kabale. De natuur is prachtig tijdens dit laatste gedeelte. Allemaal groene bergen met heuvels met daarin verschillende kleuren vlakken groen. De zon is al bezig met ondergaan wat het hele plaatje nog mooier maakt. We zien veel koeien onderweg en een paar varkentjes. In een grote aanhanger worden een paar stieren met enorme hoorns vervoerd. Om de beurt valt er een stier waardoor er 1 iemand midden tussen de stieren staat om ze weer in de been te helpen, dapper. Langs de weg lopen weer vele vrouwen met kleurrijke doeken, kindjes/baby’s en manden/ hout op hun hoofden. Wat een bijzonder beeld blijft. Ook lopen er vele groepjes schoolkinderen op weg naar huis. En natuurlijk de boda boda’s die bepakt zijn met alles wat je maar kan bedenken, tweepersoonsbedden, bossen hout (paasvuur hoeveelheden), matoke, kippen, geiten, noem maar op en je ziet het! Ons busje brengt ons naar onze hostel. Dit keer kiezen we voor een goedkope hostel, we zijn er namelijk alleen om te slapen en zo kunnen we sparen voor mooie locaties. Aangekomen in ons hostel zien we dat we de mooiste kamer ooit krijgen met een eigen badkamer met warme douche. Er hangt een super sfeer en ze hebben een dakterras met heerlijke banken en leuke sfeerverlichting. En, wat wij natuurlijk als eerste checken, een super lekkere menukaart! Ons geluk kan niet op, wat een fijne plek voor €5 p.p.p.n! Zo kunnen we vaker goedkoop zitten ;). S avonds eten en chillen we eindelijk op een bank. Brak van het reizen kruipen we lekker in ons mega tweepersoonsbedje :)! Ik ben benieuwd naar morgen, dan gaan we een dag met verloskundige Rachel meelopen.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.