Na drie dagen lang de wekker om 5-6 uur te hebben gehad slapen we vandaag heerlijk uit tot 10 uur. Na een zondagsontbijtje in onze pyjama begint de wasserette, want oh wat zijn onze kleren stoffig. Het zonnetje schijnt dus niet vervelend om buiten een handwasje te doen. Mijn bruine shirt boen ik tot spierwit, ik begin er goed in te worden! Zelfs mijn sokken krijg ik schoon, mama kan er iets van leren ;) Helaas is na een uurtje het water op, dus moeten mijn ingezeepte kleren wachten voor hun spoelbeurt. Net voordat we lunch willen gaan halen zitten er ineens wel 15 apen voor bij ons huisje, waaronder 2 moeders met een baby aapje bungelend onder hun buik. Zoveel en zo dichtbij hebben we ze hier niet eerder gezien. We besluiten dat ik bij de spullen blijft om te voorkomen dat ze iets pakken en eva lunch gaat halen. Eva loopt nonchalant met haar 2 bordjes weg maar haar houding veranderd snel in doodsangst. Als Eef langs een grote aap loopt kijkt hij kwaad en komt hij dreigend op Eef af lopen. Eef komt met een angstige blik snel naar mij toe maar de aap versnelt mee haar kant op. Met de twee plastic bordjes als schild voor zich strompelt ze terug naar binnen. Ik ben bang dat we lunch vandaag moeten overslaan en we een in de waterkoker gekookt ei eten. In de middag gaan we naar de kerk. Er zijn afgelopen week 3 nieuwe kinderen binnengebracht, waaronder een baby van een paar weken oud, gevonden op een veranda, een redelijk gezond jongetje van 2 die verdwaald is geraakt in een bananenplantages en een zwaar ondervoed en verwaarloost jongetje van 6 jaar oud. Dit laatste jongetje weegt 8 kilo en heeft littekens en striemen om zijn nek... Alle kinderen van 6 jaar oud worden naar voren geroepen om zo te laten zien hoe een kind van 6 eruit hoort te zien, het verschil is niet om aan te zien, hartverscheurend. Als ze gaan bidden voor deze 3 kinderen om ze welkom te heten leggen alle kinderen van 6 hun hand op het nieuw binnengekomen jongetje, als symbool om hem kracht te geven, heel ontroerend. Vervolgens wordt er een te schattig liedje gezongen door alle kindjes, ik probeer heel hard mijn tranen weg te slikken. De aunti die het jongetje verzorgd lukt dit niet en moet ontzettend huilen tijdens de gehele ceremonie.
In de middag werken we aan onze reisplanning, die beetje bij beetje rond wordt. Er staan ons nog zoveel gave dingen te wachten!! Ik krijg nog een berichtje van de man van de verloskundige van mijn vorige stage dat ze op 13 kilometer afstand een kliniek hebben waar veel bevallingen plaatsvinden en dat hij denkt dat we daar wel mogen meekijken. Dat zou heel gaaf zijn. Ik ben benieuwd. Het is weer zondagavond dus dat betekend patat. De frietjes zijn nog warm en krokant (dat is wel eens anders want ze zijn al sinds s middags aan het frituren) en ze hebben weer de lekkere koolsla!