De rondreis kan beginnen!

Onze rondreis begint met een lange reisdag naar Fort Portal. We hebben de wekker om 5.45 uur gezet omdat we om 8 uur in Kampala willen zijn, vanuit daar vertrekken er volgens ons boekje bussen naar Fort Portal. Iets trager dan gepland komen we om half 9 met de minibus aan in Kampala. Daar pakt een mannetje meteen onze backpacks (mijne draagt hij op z'n hoofd) en brengt ons naar de bus die naar Fort Portal rijdt. Hij vraagt er 5000 shilling voor, mafkees. Na 1,5 uur (!!) wachten in de snikhete bus die mega scheef staat vertrekt hij dan eindelijk. Het is een reis van 300 km. Na 3 uur stopt hij voor een tussenstop waar we even snel plassen en ons maagje vullen met chapati en kip op stok, heerlijk. Als we weer 2 uur onderweg zijn komt er in de voorkant van de bus ineens flinke rook binnen wat naar gas ruikt, ik en ook andere schieten meteen in paniek. Met een torenhoog adrenaline level proberen we van helemaal achterin de bus

ons naar de deur voorin voort te bewegen, angstig dat de bus vlam vat. Eenmaal veilig buiten komen we licht trillerig bij van de schrik haha, als troost trakteren we onszelf op nog een oreo. Het schijnt dat de bus oververhit was en ook ditmaal moest er dus water uit de motorkap gehaald worden, wat ditmaal gebeurde met een broek. Na een uur konden we weer verder. Om 6 uur kwamen we aan in het centrum van Fort Portal en lopen we naar ons hostel, wat er prachtig uitziet. We droppen onze spullen en gaan naar een leuk terrasje dat we net tijdens de wandeling hadden gespot om een Nile Special te drinken. Als het donker wordt en we net besluiten om naar een restaurantje te gaan, krijgen we twee biertjes aangeboden van een dikke (iets viezige) man naast ons, die we toch maar afslaan omdat het voor Ugandese begrippen al laat is (19.45 uur). We gaan eten bij Dutchess, een restaurant uit het reisboekje opgezet door een Nederlander. Alleen al bij het zien van het menu worden al onze zintuigen geprikkeld. In een met lampjes verlichten binnenplaats genieten we van een bruschetta en

steenovenpizza, wat een leven hebben we toch. Rond kwart over 9, recordje hoor, vertrekken we met de boda naar ons motel. Na een schoonheidsbehandeling, scrubben en warme douche ben ik ready voor de heerlijke boxspring.