Vanmorgen zag Eef dat ze net precies een telefoontje had gemist van Angel! Bevalling! Eef is snel in haar kleren geschoten en ik ben lekker in mijn pyjama gaan ontbijten. Elke dag blijft dat genieten, yoghurt, passievrucht en mango! Na de afwas ben ik begonnen met mijn was zodat alle kleren schoon op reis kunnen! Het regende pijpenstelen maar vaak houdt dat smiddags wel op en komt het zonnetje. Dit gebeurde vandaag natuurlijk niet en heeft het 24 uur aan 1 stuk geregend. Eva kwam al snel weer terug, ze was net te laat geweest wat balen was! Wel had ze het kindje mogen wegen, helpen met borstvoeding ect wat erg leuk was geweest. De baby zat onder het huidsmeer, hier in Uganda grappen ze dan dat de ouders veel seks hebben gehad omdat dat sperma zou zijn Haha! Na alle was ben ik ook naar de kliniek gegaan om mee te lopen met de prenatale controles. Als eerste was er een meisje met 2 familieleden. Ik stapte er halverwege in maar het was een trieste situatie want dat meisje wou niets met het kind te maken hebben, zelfs de baby niet zien. Gelukkig heeft ze lieve mensen om haar heen leek. Daarna kwam er een vrouw die mij bekend voorkwam van een maand geleden. Dit was super leuk omdat Angel even weg was kon ik het hele gesprekje alvast doen. Ze was 38 weken en ze was er helemaal klaar mee. Ik zei nog 2 weken, waarop zij zei dat dat voor haar gevoel 2 jaar was. Leuk om zelf weer een keer het gesprek te kunnen voeren :)! Verder zagen we nog een vrouw met een te klein baby. Ze was 40 weken maar haar buik voelde als 34-36 weken. Daar wordt verder niets mee gedaan. Na 13:00 werd het toch echt tijd om de harde regen te trotseren om lunch te gaan halen. Zeiknat kwam ik thuis maar wel met warme chapati’s :). Eva was al thuis en had het hele verslag doorgenomen. We hebben nu minder dan 4000 woorden dus zijn heel blij en er heel erg klaar mee. Helaas doet het internet het niet goed genoeg om hem te kunnen versturen, maar hij is iig af ??! Verder was het een trieste dag met al die regen en zaten we weer in ons huisje vast. Rond het avondeten besloten we om erop uit te gaan en wat te gaan eten in Mukono. Dat voelde voor mij niet echt als een goed idee omdat je dan in het donker thuis komt en omdat de weg naar Noahs Ark spek en spekglad is na zoveel regen. Maar ik merkte dat Eef dat wel echt graag wou en sja miss ben ik ook te paniekerig aangelegd dus zijn toch gegaan. Bij het restaurant voelde ik me verdrietig en kon ik mijn tranen niet ophouden. Ik denk dat reizen het medicijn is ;). Dat gevoel dat je iets moet doen hier terwijl als je er bent je niet gezien wordt en je niets kunt doen vind ik vervelend. Vooral na zon druilerige dag als deze ben ik klaar met dat gehang. En ik vond het ook een spannende situatie en was denk ik eigenlijk tegen mijn gezonde verstand in meegegaan. Maar naar patatjes en chicken “wings” was het weer helemaal goed :). We hadden het nummer van de boda boda, die 5 minuten na ons belletje met een grote lach op zijn gezicht ons keurig kwam ophalen! Erg fijn. Het avondleven ziet er best gezellig uit op straat! Overal lampjes en kaarsjes bij de kraampjes en veel mensen. De terugweg was zoals verwacht weer erg spannend. We gaven 10x aan dat we de heuvel wouden lopen maar we konden blijven zitten volgens onze boda boda man. Op ons heuveltje was er alweer een auto op de zijkant geraakt en ook wij slipten zo hard dat we dwars op de weg stonden. Dus de heuvel afgelopen (lees gegleden) en het laatste stukje met de boda waarbij ik mijn ogen maar dicht had gedaan van angst Haha! Gelukkig zijn we veilig aangekomen. Ik blij.