Onsen en Ontaru

Ik word om 7 uur wakker, heb uitstekend geslapen! Niet wakker geweest. De boot is aan het manoeuvreren, wij zijn keurig op tijd want de ETA is pas 8 uur! Het is licht bewolkt maar helderder dan gisteren. AP heeft ook goed geslapen. Wij kunnen eindelijk appjes ontvangen: met Dad gaat het goed en met Puck ook, die moest naar de dierenarts voor een bloedtest.
Vandaag hebben wij als het goed is een ontspannende excursie naar een Japans badhuis: een 'onsen' . Wij hebben allebei reuzenhonger en doen ons tegoed aan eieren, spek en worstjes. Er is erg veel keus in Japans eten (noedels, zeewier, soep, vlees, zelfs spaghetti), maar wat minder in het niet-Aziatische segment. Ik kan me er nog steeds niet toe zetten om 's ochtends rijst of noedels te eten.
Wij moeten even wachten nu want wij moeten ons om 9.40 uur melden bij Immigration en het is nog maar 8.30 uur. Het hele Immigration circus duurt vrij lang. Wij zijn om half 10 in Club Fusion maar moeten in een lange lange rij staan om weer ingecheckt te worden door de Japanse douane. AP's paspoort kan niet gescand worden door de machine maar uiteindelijk laten ze hem maar gaan. Het is al kwart over 10 als wij eindelijk in het theater geloodst zijn waar je moet wachten op je bus. Onze tour vertrekt officieel om half 11 maar het wordt een kwartiertje later. Wij hebben een zeer luxe bus ditmaal en een ontzettend leuke gids, Nori-san, een vrouw van tegen de 50. In zeer voorzichtig maar perfect gearticuleerd Engels vertelt ze van alles over de geschiedenis en de cultuur van Japan en Hokkaido in het bijzonder tijdens de trip van een uur naar onze bestemming Jozankei.
Ze vraagt of wij er allemaal klaar voor zijn om uit de kleren te gaan. In het Japans is een intieme (vrienden) relatie een 'naked relationship'. Zij vertelt ons over de werkwijze in het hot bath 'onsen' met groot gevoel voor humor en een expliciteit die je van een Aziaat niet snel zou verwachten.
Het is mooi vandaag, zonnetje, 21°C en de busrit voert ons door bergachtig landschap, dikke onbegaanbare wouden, slingerwegen hoog boven kloven waar een rivier zich doorheen slingert. Het doet sterk aan Noorwegen denken, vrij ruig en groen. Er zijn diverse stuwmeren en wij rijden langs een stuwdam.

Om kwart voor 12 zijn wij in het hotel waar onze baden zich bevinden. Het is een schitterend hotel met een mooie hal met een watergordijn net naast de ingang. Wij krijgen handdoeken en een waslap en moeten ons dan opsplitsen per sekse want gemengd baden is hier not done!
Je stopt je kleding in een kluisje en moet je dan helemaal afsoppen in een soort afgeschermde hokjes die echter geen deur hebben. Er staat een laag plastic stoeltje waarop je plaatsneemt. Vervolgens sop je je af met je waslap en spoel je je af met een handdouche. Ook je haar dient gewassen te worden. Goed afspoelen want het sop mag niet in de hot tub komen. Ook de waslap, waarin je huidcellen zitten, mag niet in aanraking met het water komen. Die hou je voor je lichaam als je rondloopt, uit bescheidenheid (don't flaunt your fabulous body, volgens Nori-san!) en je legt hem gevouwen op je hoofd als je het water instapt. Zowel binnen als buiten zijn baden gemaakt waarin je kunt gaan zitten, buiten meer aangelegd als vijvers met natuurstenen waarop je kunt plaatsnemen. Het water is 40°C en dat voelt echt bloedheet! Je moet niet te lang blijven zitten omdat uitdroging dreigt. Dus daarna koel je je buiten wat af en daarna doe je een volgende ronde. Onderwijl wordt er genoeglijk gekeuveld door de dames onderling. Ik spreek een Texaanse uit Houston en twee Australische dames. Een (zwarte) dame uit Californië is ook erg aardig. Nori-san komt er ook gezellig bij en roept uit: ' I just love this tour!".
Als wij allemaal zo gaar zijn als een tomaat, kleden wij ons weer aan en wachten wij in de hal tot het lunchtijd is. Ik shop leuke souvenirs bij elkaar in de giftshop, waaronder een paar prachtige roze glazen oorbellen van een lokale glasblazer. Om half 2 lunchen wij in het hotel met een werkelijk fantastisch

buffet. Er zijn Japanse, Chinese en westerse gerechten, allemaal van zeer hoog niveau. Ook de desserts (grape jelly en bosvruchtensorbet) zijn geweldig. Ze hebben speciale flinterdunne sesamwafeltjes die zo lekker zijn dat ik in de giftshop meteen een doosje ga halen.
Om half 3 stappen wij op de bus en rijden wij naar een leuk straatje iets verderop. Daar zijn wat winkeltjes waar wij mogen shoppen en er is mooi uitzicht over de rivier diep onder ons. Er staan beeldjes van een watermonstertje genaamd 'kappa', een soort kikker die vroeger geacht werd mensen onder water aan te vallen en te doden. Ook zien wij een standbeeld van de monnik Jozankei, die de heetwaterbronnen hier 150 jaar geleden ontdekte (geholpen door de lokale Ainu bewoners!), en hier de eerste herberg opende. Het water dat achter zijn rug opborrelt is hier 80°C!! Nori-san laat het ons allemaal zien en

geeft ons dan wat vrije tijd om te shoppen of te wandelen. Ik loop direct naar een winkel die zij aanduidde als een Second Hand Shop. Ik had nl. gehoord dat je daar soms tweedehands kimono's kunt vinden. Dat is inderdaad het geval en ze kosten heel weinig! Het zijn wel geen hele dure zijden exemplaren, maar mooi genoeg om er een kamerjas van te maken. Er is ook een herenmodel bij en ik koop er 4 voor zo'n €45! Zeer vergenoegd bezoeken wij een kleine Shinto schrijn aan het eind van de straat. Voor Y100 kun je een toekomstvoorspelling uit een automaat trekken. Dit zit in een plastic ei. Ik vraag Nori-san of zij er iets van kan vertalen. Je hebt vier soorten voorspellingen had Stefanie verteld: Ongeluk, een beetje ongeluk, een beetje geluk of veel geluk. De mijne is een beetje geluk. Zakelijk ziet het er goed uit, ik moet alleen harder

studeren op die dingen die ik niet leuk vind!
Wij stappen weer in de bus en rijden terug naar de boot. Nori-san komt met slecht nieuws: wij zullen morgen niet aanleggen in Hakodate want er komt een forse typhoon op Japan af en de kapitein wil niet riskeren dat wij de haven van Yokohama niet in kunnen. Dat is een teleurstelling maar veiligheid gaat boven alles. Dit is dus meteen onze laatste stop op Hokkaido!
Nori-san onderhoudt ons onderweg met diverse verhalen over de geschiedenis van Hokkaido en ook wat scabreuze anecdotes over het gebrekkige Engels van haar collega's en vriendinnen. Zo wenste een collega deelnemers aan een helicoptervlucht ' a very nice helicopter fright' (r en l zijn in het Japans hetzelfde!). Een vriendin vertelde over haar man die meedeed aan verkiezingen voor de gemeenteraad: ' my husband is expecting

a big erection' (election!). Prachtig!
Wij nemen uitbundig afscheid en om half 5 zijn we weer aan boord. Een kop groene thee brengt uitkomst. Het is nu fijn weer en wij drinken thee op het balkon. Even uitrusten en dan moet ik naar de kapper want vanavond is weer Formal Night! Ik had een goede vooruitziende blik want mijn haar lijkt na het bezoek aan de Onsen en de natte handdoek op mijn hoofd nergens meer naar. Kapster Rio weet er weer iets van te maken, staande op haar krukje.
Om 7 uur dalen wij af naar dek 7 waar wij in de Crooner's Bar, vlak naast het Atrium, een drankje drinken. Op de Captain's Circle bijeenkomst kregen wij consumptiebonnen die wij nu innen. Ik neem een klein flesje Korbel champagne, AP een malt whiskey. Daarna laten wij galafoto's maken en lopen wij Richard en Joanne tegen het lijf. Gezamenlijk dalen wij af naar onze dining room die heel erg verstopt zit achterin het schip. Gesprek van de dag is natuurlijk de koerswijziging. Geinig was dat wij eerder op de hoogte waren dan de crew! Ik had op weg naar de kapper een van de stewards aangesproken maar die wist nog nergens van. Pas om 6 uur kwam de officiële mededeling van de kapitein.
Ik eet kreeftenstaart en dat is heerlijk. Wij praten ditmaal over het Britse koningshuis en hoe daar in Australië en Nieuw-Zeeland tegenaan gekeken wordt. Elisabeth is zeer populair maar Charles helemaal niet en gevreesd wordt dat de Republikeinse factie meer macht gaat krijgen als Charles opvolgt.
Frank wil naar een show en Richard en Joanne ook dus maken wij het niet laat. Wij slenteren wat rond en maken foto's buiten. Helaas weigert AP zijn telefoon ineens alle dienst en moeten wij de echte camera erbij gaan halen. Als wij foto's aan dek staan te maken, komt Mikiko, de cruise director, langs met een collega en zij komen gewoon naast mij staan! Hilarisch!
Wij gaan naar ons hut en doen de administratie na deze relaxte dag. Morgen is nu zeedag dus uitslapen!!

Falling from the ridge
Of high Tsukuba
The Minano River
At last gathers itself,
Like my love, into
A deep, still pool

The Emperor Yozei (reigned from 877 to 884)