Tenders en Tanks

Nog voor de wekker gaat, klopt Room Service op de deur met ons ontbijt. Het is vijf voor 7. Om het eenvoudig te houden hebben wij vandaag ontbijt op bed besteld: een egg muffin met croissant voor mij, muesli en een danish voor AP. Snel in de douche en dan zoveel mogelijk kleding aantrekken want hier is het koud!
De Diamond Princess ligt hier voor anker en wij moeten straks met zgn. tenders naar wal, kleine bootjes die al ronddobberen rond het schip. Ik dacht aanvankelijk dat een tender een soort visum was dat je nodig had om aan wal te komen! How stupid can you get ;)
Het lijkt me nogal eng want de scheepjes zien er erg licht uit. Wij moeten ons om half 9 melden in de Wheelhouse Bar en worden doorgestuurd naar het theater. De Russische Immigration is al vanaf 5 uur vanmorgen bezig onze paspoorten te checken. Wij mogen de zaal per groep uit (wij horen bij groep 9) en krijgen dan onze paspoorten terug, waar inmiddels een mooi roze stempel van de Russen in staat en een inlegvel. Twee Russische beambten controleren dat nog en dan mogen wij aan boord van zo'n tender gaan. Het is een beetje als sardientjes, maar alla. Wij zitten tegenover twee Australische dames en raken aan de praat. De overtocht duurt ca. 15 minuten. Op de kade staan al bussen klaar. Wij mogen in bus 9 en dat is helemaal geen 'rustic bus' waarvoor gewaarschuwd was, maar een prima touringcar met

comfortabele stoelen en airco. De rit van Korsakov naar Sakhalinsk duurt ongeveer een uur. Wij stoppen onderweg bij een sportcomplex voor een sanitaire stop. Daar is alles tweetalig i.v.m. een global sportevenement voor kinderen dat binnenkort gehouden wordt.
Het landschap is zeer groen en enigszins geaccidenteerd, maar de velden staan vol onkruid en de gebouwen en huizen ogen armoedig. Er is geen landbouw, hier en daar staat een handvol Hollandse koeien. Het is allemaal van een enorme droefgeestigheid. De zon wil ook niet echt doorbreken. Ik heb vandaag alles aangetrokken wat ik aan warme spullen had, want het was vanmorgen misschien 13 °C. Gelukkig wordt dat in de loop van de dag beter en heb ik mijn jasje niet echt nodig.
Na een dik uur stoppen wij op Victory Square in Sakhalinsk. Hier staat een enorme kerk met blauwe en gouden bollen bovenop, op Russisch-orthodoxe wijze. De kathedraal is heel nieuw en een van de grootste van deze regio. Wij zien nergens een open deur en horen mensen zeggen dat hij gesloten is. Jammer genoeg blijkt in de bus dat de Cathedral of the Nativity wel open was en lopen wij het gouden interieur mis. Naast de kerk staat een groot gebouw met een tank ervoor ter herinnering van de overwinning van Rusland. Dit gebied was beurtelings Russisch en Japans en in 1905 kregen de Japanners ongeveer de helft van het eiland weer in handen. Zij brachten Koreaanse slaven hierheen, die voor hen moesten werken. Na 1945 werd het weer Russisch. Russen en Koreanen leven nu gemoedelijk naast elkaar. Wij zien heel veel Aziaten rondlopen, het is zoeken naar stereotiepe Russen.
Volgende stop is Glory Square, weer zo'n vertoon van Russische macht. Beelden van Russische helden van de bevrijding in

1945, reusachtige beelden van generaals en schreeuwende soldaten, tanks, enfin de normale Sovjet-trant. Een jonge meid met speaker wacht ons op en probeert in approximatief Engels ons rond te leiden. Ook hier hangen mensen sloten aan bruggen, er is er eentje in de vorm van een datsja (een Russisch buitenhuisje).
Het geheel is goed georganiseerd maar natuurlijk zijn er altijd mensen die de tijd niet in de gaten houden. Dan loopt het schema steeds verder uit. Ook bij de volgende stop, het Sakhalin Regional Museum. Dit museum werd gebouwd door de Japanners in Chinese stijl in 1937. Daar worden wij opgewacht door een lokale gids, ene Tatiana, een felblonde op leeftijd met grote roze lippen en nepwimpers van goud, maar wel met veel humor. Zij loodst ons door een aantal zalen heen. Een met opgezette dieren uit de regio, waarbij zij vertelt dat zij samen met een vriend op berenjacht gaat en het berenvlees dan braadt en eet. Ook ving zij onlangs een reuze ' dogfish' en at die smakelijk op. Net kip! Volgens haar worden er iedere week wel een paar mensen op Sakhalin door beren aangevallen en opgegeten!
Wij zien een zaal over de Ainu, het oeroude volk dat ook op Hokkaido nog te vinden is. En tenslotte een zaal over de herovering door Rusland in 1945. Er staat een grenssteen uit de Japanse periode, met aan de ene kant de Russische adelaar en de andere kant de Japanse chrysant. Het moet allemaal in een sneltreinvaart, wij hebben 30 minuten. Ik dacht dat het de bedoeling was dat je zelf in het museum ging kijken, maar dat is ook wat moeilijk want alles is in het Russisch. Wij krijgen wel een Engels foldertje.
Eén man komt maar liefst 15 minuten te laat bij de bus aan

waardoor er voor het shoppen in de City Mall niet veel tijd meer overblijft: 30 minuten! De mall is 5 etages hoog, dus dat is onbegonnen werk. Wij willen graag iets Russisch kopen van onze roebels (zo'n 30 euro) maar de tijd is kort. Bij een souvenirshop hebben zij alleen t-shirts en baboesjka's en die willen wij niet. Dan maar een supermarkt in. Ook daar is niet veel interessants te vinden, dus kopen wij uiteindelijk maar wat snoep, 2 zoete broodjes en een groot pak Japanse matcha thee! We rekenen af bij een knulletje dat twee woorden Engels spreekt (Hello en Thank you) en gaan dan naar de bus terug.
Het is bijna half 2 als wij terugrijden naar Korsakov. De zon schijnt nu. Wij eten onze broodjes op: eentje met maanzaad en eentje met frambozenjam. Erg lekker. Om tien over 2 komen wij aan bij de kade waar we een tender moeten boarden, maar er staat al een lange rij mensen. Gelukkig varen de bootjes af en aan. Wij mogen bovenop zitten en hebben dus geweldig uitzicht op het cruiseschip dat in de baai ligt. Wij hebben ons schip nog nooit vanaf het water kunnen bewonderen, dat is erg leuk. Bij aankomst moet Russische Immigration onze paspoorten weer zien en worden ze ingenomen ter inspectie

door de Japanse Immigration. Wat een administratie allemaal :(
Ik ben bekaf want ik heb vannacht niet goed geslapen en het was enorm enerverend allemaal: onze eerste keer in Rusland. Wij drinken thee in de cabin en ik schrijf mijn logboek bij. Wij bellen even met Dad.
Een roestige vissersboot dobbert vlakbij en AP beweert dat het een Russisch spionageschip is dat ons in de gaten moet houden! Ik maak stiekem een foto en bekijk die uitvergroot. Er staan inderdaad wel erg veel mannen aan boord in zwarte truien. Ieew!
Wij legen de champagnefles en om 7 uur gaan wij naar beneden, naar het Atrium om wat naar muziek te luisteren. Er spelen twee violisten. Wij zijn net afgevaren, ca. 1 uur te laat.
Het diner is weer erg gezellig, ondanks dat ik heel erg moe ben. Na afloop gaan wij naar de show in het Princess Theater. Het draait allemaal om een rose cadillac die ook echt op het podium staat en waaromheen gedanst en gezongen wordt. Het is wel aardig maar niets bijzonders. Om 10 uur zijn wij terug in de hut en ditmaal kan de klok 2 uur terug. Dus ineens is het net voor half 9!! Wij moeten er weer tijdig uit want er moeten douane formaliteiten afgehandeld worden en om 10 uur gaan wij weer op excursie!

As I row over the plain
Of the sea and gaze
Into the distance, the waves
Merge with the bright sky

Fujiware no Tadamichi (12 eeuw)