Kimono's, obi's en Anma

Vandaag hadden wij al thuis moeten zijn! Helaas! Wij hebben allebei zeer goed geslapen en worden tegen half 10 wakker. Vandaag hebben wij geen ontbijt gereserveerd, wij zien wel. Voor ontbijt moet je vroeg op staan (6.30-9.30 uur). Het slapen op de grond valt mee, de matrasjes zijn redelijk qua dikte. Je moet alleen op handen en voeten je bed uitkruipen! Het klettert van de regen en wij zijn lui vandaag. AP checkt ons in; wij hebben geen mazzel met de plaatsen ditmaal. Het vliegtuig zit vol.
Ik zet een kopje thee en werk aan mijn logboek. Er komt een telefoontje van de balie: wij hadden geïnformeerd naar massages die je op de kamer kunt laten doen. Vanmiddag om kwart voor 3 heeft de masseur tijd voor twee massages van een uur.
Om half 12 rapen wij alle moed bijeen om naar buiten te gaan in de regen. Allebei gewapend met plu lopen wij naar de bushalte en stappen wij op lijn 9. Die brengt ons vrij snel naar het Nishijin Textile Center waar wij een kijkje willen nemen. Maar eerst eten wij een broodje bij een 7 Eleven. AP neemt er een bakkie leut bij, thee hebben ze niet (!!). De Convenience Stores zijn hier geweldig: je kunt er geld pinnen (hebben wij intussen ook nodig), naar het toilet, allerhande snacks en broodjes kopen, ook warm. Het is een beetje zoals een winkel bij een tankstation in Nederland langs de snelweg. Je vindt ze hier om de 200 meter!

Het Nishinjin Textile Center heeft een museum over de verschillende weeftechnieken van Japan (allemaal even adembenemend), er zijn demonstraties weven (nu even niet), er is een tweedehands kimono winkel, er is sowieso een gigantische souvenirwinkel en er zijn kimono shows. Wij komen om 12 uur binnen en kunnen de show van 13 uur zien. Een zevental dames van verschillende leeftijd showen schitterende kimono's en obi's (de sjerp om hun middel). Ik vind het zo mooi dat ik er aangeslagen van ben en maak veel foto's. AP dringt aan dat ik nog iets als souvenir uitzoek en ik krijg een t-shirt met kraanvogels en na veel delibereer kopen wij ook nog een prachtig stuk stof dat voor kimono's of obi's gebruikt werd. Het is een weefstaal, die gemaakt werd om te zien of draadspanning en kleur kloppen. Het is ondoenlijk om er eentje te kiezen want ze zijn allemaal prachtig.
Het zgn. Nishijin-ori (Nishijin weefwerk) is al heel oud. Maar in 1872, toen Japan zich opengesteld had voor andere invloeden werden 3 wevers naar Europa gestuurd om in Lyon te leren weven met een jacquard weefgetouw. Die techniek pasten zij aan aan Japanse wensen en sindsdien is het Nishijin-ori

beroemd om zijn luxe weefsels.
In het Nishijin Center kun je ook kimono's huren en daarmee de straat op gaan. Je wordt aangekleed en opgemaakt. Dat kost Y4000. Ook kun je je als Geisha laten opmaken en laten hullen in een 12-laags kimono, dat kost Y13.000!!
Zeer verguld stappen wij op de bus terug en wij zijn om 2 uur weer in het hotel terug. Ik zet een kopje thee en wij hullen ons in onze hotel kimono's in afwachting van de masseur. Ook halen wij een matras weg, zodat hij zijn massagetafel kan neerzetten. Ik schrijf aan mijn log als de telefoon gaat. De masseur is gearriveerd, of het goed is dat hij boven komt. Uiteraard! Hij wordt begeleid door een meisje van de receptie want zijn Engels is beperkt en hij wil weten waar de pijnpunten zitten. Waar niet: schouders, billen, benen, rug!
Hij heeft echter helemaal geen massagetafel bij zich, het is de

bedoeling dat wij op het matrasje gaan liggen. Hij heeft wel kniebeschermers bij zich en een minikrukje waar hij op kan gaan zitten. Hij veegt zijn handen schoon aan een nat doekje en pakt dan een soort theedoek die hij over AP zijn kimono spreidt op de plek waar hij wil masseren. Naakt masseren is hier 'not done', maar dat wisten wij al. Ook apart: je begint op je zij. De massage wordt volgens de Anma methode uitgevoerd. Dit is een van origine Chinese massage, maar de Japanners hebben die naar eigen inzicht aangepast tot deze traditionele massage. Een Anma masseur heeft lang en intensief gestudeerd: hij weet alles van Yin en Yang, de acupunctuurpunten en de meridianen en ook Zen meditatie. Anma betekent 'drukken en wrijven' en inderdaad: het gaat er soms hardhandig aan toe: er wordt gekneed met een ritmische beweging, er wordt gevibreerd, geroteerd, gestreken en getapôteerd (geklopt). Je mag wel zelf aangeven hoe hard je het wilt hebben. De masseur weet exact alle pijnpunten te vinden, ook enkele waarvan ik het bestaan niet wist! Hij buigt mijn benen, krakt mijn hoofd en vouwt mijn armen. Het is een hele toestand en het doet denken aan een massage die ik ooit in Maleisië had. Na afloop voel ik me als herboren en Arnold ook. De massage kost Y8000 per persoon (=€ 64) voor een uur, dus dat is hetzelfde als in Nederland.
Ik ben zo vief dat ik zin heb om mij feestelijk aan te kleden voor onze laatste avond in Kioto, dus trek ik mijn 'kersenbloesem jurk' aan. Het is aardig afgekoeld nu, een graad of 23. Om kwart voor 6 lopen wij naar het Ginjito restaurant voor een Wagyu maaltijd. Wij hebben gereserveerd en mogen boven zitten. Daar is het steen- en steenkoud. Voor het eerst vinden wij het koud in de airco. Wij zitten hier helemaal alleen hoewel er meer tafels gereserveerd zijn. Op onze tafel staat een kaart met onze naam en Thank You!
Wij bestellen weer steaks en wijn (dat is ook de ondertitel van deze zaak: Steaks & Wine) en een sampler aan voorafjes. Je krijgt sowieso carpaccio. Wij krijgen ook tomaten met mozzarella, zalm, rundertong, rodekool salade, en een toastje met een soort camembert. Het is allemaal verrukkelijk. Bijna meteen worden ook de steaks ter tafel gebracht. Grappig, het is een combi van westerse en oosterse elementen. Zo is de sladressing met sojasaus absoluut verrukkelijk. AP heeft nog trek (de porties zijn maar klein) en bestelt een bordje met huisgemaakte leverpastei met toast, ook zalig. De wijn is goed, al wordt ie koelkastkoud geserveerd (een rode!!) en meticuleus afgemeten met een maatbekertje van waarschijnlijk 150 cc

want het zijn miniglaasjes!
Na deze laatste maaltijd wandelen wij op ons gemak terug naar de ryokan waar wij onze bedjes uitspreiden en ons klaarmaken voor onze laatste nacht in Japan.

May those who are born after me
Never travel such roads of love.


Hitomaro (8e eeuw)