All aboard!!

Ik slaap weer niet door, maar lig van 12 tot 2 wakker. De wekker gaat om half 8 en dan lig ik juist lekker te knorren! AP heeft goed geslapen en heeft goede zin vandaag. Het is druk in de ontbijtzaal, zo druk zelfs dat wij moeten uitwijken naar een belendend zaaltje dat nogal ver van het buffet af ligt. Wij hebben de uitchecktijd verlengd zodat wij nog gebruik kunnen maken van de douche want om ongewassen de bus in te gaan is geen optie hier!
Om half 10 lopen wij de hitte weer in. Het is wat minder dan gisteren vooralsnog (31 °C) maar nog steeds erg benauwd. Het plan is naar de Koishikawa Korakuen Garden te gaan, een Chinese tuin, zo'n kwartier lopen van het hotel. Tegen de tijd dat wij daar aankomen zijn wij alweer doornat van het zweet. Je moet Y300 p.p. betalen aan een zeer vriendelijke dame en dan mag je naar binnen. De tuin ligt tussen wolkenkrabbers in wat een beetje zonde is voor de foto's, maar hij is wel erg mooi. Er is een maanbrug, veel vijvers, een waterval (die helaas buiten gebruik is) en er staan een aantal replica's van oude gebouwtjes die tijdens de luchtaanvallen van 1945 gebombardeerd zijn. Zoals een sakéhuisje, een theehuisje en een shinto schrijn (met vossenbeeldjes). Het is allemaal supernetjes en goed onderhouden. Overal hoor je cicades want Stefanie vertelde dat dit weer een cicade-jaar is (eens in de 7 jaar). Het zijn grote, motachtige insekten die een snerpend geluid maken. Ook zijn er jammer genoeg muggen die onze

benen aanvallen.
Als wij bij een vijvertje foto's maken, worden wij aangesproken door een paar Japanse meisjes die studentes blijken te zijn die een onderzoek doen onder buitenlandse toeristen over het fenomeen 'zonnesteek' . Je moet een aantal vragen in nogal houterig Engels beantwoorden op een vragenlijst. Het Engels van de meiden is ook zeer approximatief. Het niveau van het Engels valt ons trouwens overal tegen. Behalve dat het soms moeilijk te verstaan is, is de woordenschat vaak ook zeer beperkt.
Wij plakken aan alle kanten en ik ben lichtelijk duizelig als wij de tuin verlaten. Snel weer terug naar het hotel. Om 11 uur sta ik onder de douche, al mijn kleding is doorweekt!! Wij pakken de spullen in en drinken een aantal koppen matcha . Goed voor de dorst.
Tegen twaalven gaan wij naar beneden om uit te checken want om half 1 zouden wij opgepikt moeten worden door een Green Tomato busje voor de transfer naar het cruiseschip. Diamond Princess, here we come!!
Wij zitten nog geen tien minuten of de taxichauffeur staat voor onze neus. Veel vroeger dan aangekondigd. Hij heeft een papier met ARNOLD STOUT erop, zegt verder geen woord en brengt onze bagage naar een klein busje. Wij zijn de enige passagiers. Met een noodvaart rijdt hij Tokio stad uit richting Yokohama. Wat wij van Tokio zien spreekt niet tot de verbeelding: alleen maar torenflats, enigszins shabby. Weinig groen. Snelwegen zijn gewoon middenin de stad geramd en rijden soms vlak langs de ramen van flats. Er lijkt geen enkel stedenbouwkundig plan aan ten grondslag te liggen. Het lijkt me vreselijk om in deze stad te moeten wonen. Yokohama blijkt vriendelijker, meer menselijke maat: oude gebouwen, meer groen. Om even na enen stoppen wij voor de Cruise Terminal en vanaf dat moment gaat het allemaal razendsnel. Wij hebben nog geen cabin nummer doorgekregen in tegenstelling tot de reis naar Alaska, waar wij echt een bepaalde cabin geboekt hadden. Dat nummer krijgen wij toegewezen en dan moeten wij wachten tot ons groepsnummer (20) opgeroepen wordt. Dat is vrijwel onmiddellijk. Wij komen in een lange rij terecht voor het inchecken. Maar dat gaat ook zeer snel want er zitten wel 30 mensen om daarbij te helpen. Wij hoeven geen vouchers te overleggen of een credit card, alleen onze paspoorten. Dan krijgen wij (gouden) keycards, want als terugkerend gast zitten wij nu in de Golden Circle ;)
Wij kunnen meteen aan boord. Als wij na veel trappen klimmen

op B (Baja) dek aankomen bij hut no. 504, staan onze koffers al voor de deur. Wij richten de cabin in die aanzienlijk kleiner is dan onze suite in Alaska. Dat wisten wij van tevoren, maar wij gokken erop dat wij veel op ons balkon kunnen zitten. De badkamer is echter ook een stuk kleiner en wij hebben hier alleen een douche.
De gehuurde smoking van Arnold is er ook nog niet maar onze steward Ronald gaat er achteraan. Wij eten een hapje in de Horizon Court die hier niet voor in het schip zit, maar achterin. Dit schip is duidelijk ouder en een maatje kleiner dan de Island Princess. Het eten is weer voortreffelijk, dat wel!
We gaan naar dek 15, waar de spa en schoonheidssalon zit. Ik wil mijn haar laten föhnen voor de eerste gala avond morgen maar dat kan alleen nog om 9 uur 's ochtends of 6 uur 's avonds. Dan maar 6 uur!

Om kwart over 4 is de veiligheidsdrill waarbij iedereen aanwezig moet zijn. Wij zitten naast een Australisch stel, dat vertelt dat zij al 5 dagen aan boord van dit schip zitten, omdat zij eerst naar Korea zouden gaan. Omdat er echter twee typhoons langskwamen moest de route gewijzigd worden en hebben zij niet alles gezien. Na de drill gaan wij terug naar de spa waar een verloting van allerlei behandelingen plaatsvindt. Wij vallen naast de prijzen. Op het bovenste dek drinken wij iets terwijl een DJ disco draait want de boot vaart uit. Wij zien Yokohama achter ons liggen. Het is half 6. Het is wat betrokken en koeler dan vanmorgen. Wij dalen af naar dek 5, waar een verloting voor kunst gaande is als wij daar net aan komen lopen. Ik win een voucher voor $100 als ik op de kunstveiling morgen iets koop.

Terug in de cabin wordt de smoking bezorgd maar die blijkt wel 2 maten te groot!! Ronald haalt de kleermaker erbij en die komt morgenochtend om 10 uur langs om op te meten. Ongelooflijk, het shirt en de schoenen zijn wel goed maar het pak is echt veel en veel te groot. Je krijgt de indruk dat ze maar iets uit het rek geplukt hebben.
Wij tutten ons op en gaan eens in de Art Gallery kijken. Het meeste werk vinden wij ongelooflijke kitsch maar een paar schilderijen op aluminiumfolie in Chinese stijl trekken onze aandacht. Bij navraag blijken die echter rond de $3000 te kosten, dus dat gaat niet door!
Als wij om even na half 8 bij onze Dining Room aankomen (er zijn er 7!), staat er een fikse rij. De tweede shift is nog niet begonnen. Wij hadden ons opgegeven voor de eerst shift (5.45 p.m.) maar zijn daarvoor uitgeloot en moeten nu naar de tweede shift (7.45 p.m.). De deuren zwaaien om exact 7.45 uur open en wij mogen naar binnen. Wij krijgen een zes-persoons tafel toegewezen en blijken met een Australisch stel (Joanne & Richard Ashton) en een Nieuw-Zeelands stel (Frank Smith & Eilaine Soundy) aan tafel te zitten. Dat blijkt heel gezellig. Het zijn allemaal zeer bereisde mensen, die al veel cruises op hun naam hebben staan. Het gesprek gaat over voetbal, politiek, vluchtelingenproblematiek (heeft Australië ook zijn portie van, vanuit Indonesië), wijn en nog veel meer. Het eten is prima. Ik heb meloencocktail vooraf, dan vis met bamboespruiten en kaas toe. AP heeft spring rolls, ook vis en ijs toe. De porties zijn inderdaad niet erg groot. Dat wordt verklaard door Julius, de afdelingsmanager van de bediening. Ik vraag hem waarom er hier geen 'Anytime Dining' is, alleen op gezette tijden. Het merendeel van de gasten hier is echter Aziatisch en die willen

vroeg eten. Bij Anytime Dining raakt het systeem dan overbelast. Ditmaal zijn er ' maar' 700 Japanners aan boord, bij de vorige cruise waren dat er 2000 (van de 2700 gasten). Japanners willen ook kleine porties dus vandaar dat het allemaal wat kariger is dan in Alaska. Niet dat we dat erg vinden. Je kunt hier de hele dag eten als je wilt. En als je zo laat moet eten (wij staan om half 10 op van tafel) kun je maar beter niet teveel tot je nemen.
Wij maken een rondje langs de shops en de clubs maar hebben geen zin meer in iets. Wij zoeken een boek uit in de bieb en gaan dan naar de hut. De temperatuur is daar beter dan vanmiddag gelukkig maar nog niet echt koel genoeg. Buiten is het ook nog warm.
Er is altijd een heleboel te regelen en af te handelen op zo'n cruise. Het liefst willen ze je de hele dag bezighouden, wat geld oplevert. Wij besluiten daar ditmaal niet aan mee te doen! Wij gaan pas tegen elven slapen.

I should not have waited
It would have been better
To have slept and dreamed
Than to have watched night pass
And this slow moon sink.

Lady Akazome Emon (11e eeuw)