Eindpunt van de cruise

Ik word nog voor de wekker wakker, rond half 8. Wij varen nù Yokohama binnen. Het schip moet volledig om zijn as draaien om aan te leggen bij de Terminal. Ik ga maar direct in de douche, AP is nog slaperig. Het is heiïg en bedompt maar vooralsnog lekker koel: 21°C.
Wij ontbijten ditmaal in onze eigen International Dining Room. Daar wordt het ontbijt uitgeserveerd en krijg je eens wat anders. Geen Aziatische kost! Het is erg druk en wij komen aan een tafel te zitten met een stel uit Adelaide en een vrouw uit New South Wales. Ik bestel scrambled eggs met zalm en een English Muffin en dat gaat er prima in. Onderwijl bespreken wij de energievoorraad in de wereld. De man uit Adelaide is een gepensioneerd geoloog en vindt bezwaar tegen het opslaan van kernafval in aardlagen in onbewoonde gebieden nogal overdreven. De dame uit New South Wales vertelt dat daar zeer schone steenkool is gevonden die niet gewassen hoeft te

worden maar de plaatselijke bevolking is fel tegen het ontginnen ervan.
Wij halen onze spullen op in de hut en verlaten het schip via de terminal. Eerst lopen wij naar de oude pakhuizen aan de kade tegenover het schip. Dat is nu een erg leuk winkelcentrum met fantastische winkeltjes met écht Japanse dingen, zo blijkt al snel. Wij drinken er koffie en schuimen dan de boetiekjes af voor cadeautjes en souvenirs. Alles wordt mooi in zakjes gepakt en ik krijg zelfs een plastic over de papieren draagtas heen omdat het buiten regent. Er is een reuze leuke winkel met allemaal 'plastic voedsel' , zoals je dat hier bij restaurants uitgestald ziet. Ze hebben ook sleutelhangers en koelkastmagneten. Wij kopen wat om cadeau te geven.
De invloed van de Fransen uit de tweede helft van de 19e eeuw is goed te merken: ze hebben allemaal Franse koekjes (madeleines, sablés). AP koopt wat Japans/Franse koekjes voor de zaak. En wij lunchen met galettes met ei, ham en courgette bij een echte Franse crèperie. Zalig!!
Na de lunch lopen wij eerst maar terug naar het schip om alle pakjes af te zetten. Daarna gaan wij weer door security en lopen wij richting Chinatown. Dit is de grootste Chinatown van Japan en dat is te merken. Straat na straat met eettentjes, handlezers, souvenirshops, kraampjes met gepofte kastanjes. Wij zoeken een nieuwe plu met OV protectie en vinden die na heel veel zoeken. Het is nu heel vochtig en benauwd en mijn benen doen zeer dus zetten wij maar koers naar het schip. Om 3 uur zijn wij in de hut en zet ik een kop thee. AP begint de koffers te pakken want vanavond moet je die al voor de deur zetten. Wij moeten om 9 uur van boord.
Om 6 uur zijn wij opgetut voor onze laatste avond aan boord.

Zo'n 700 mensen (hoofdzakelijk Japanners) hebben het schip al verlaten dus is het een stuk rustiger. Wij leveren bibliotheekboeken in en drinken een borrel in de Crooner's Bar, waar een pianiste speelt. Het is nu prachtig weer en ook lekker dus gaan wij even naar buiten.
In het Atrium staan een zestal replica's van japonnen van Prinses Diana. Zij doopte in 1984 de 'Royal Princess' van Princess Cruises, dat een onderdeel van P&O blijkt te zijn en daarom geregistreerd staat in Londen.
Om half 7 begint een show in het Princess Theater. Het is niet vol maar zoals gezegd: een kwart van de passagiers zijn al naar huis.
De show valt tegen: Lena McKenzey, een Canadees/Philipijnse schone denkt dat zij een operazangeres is maar zij heeft veel te veel vibrato voor het mooie. Ik zit de sessie met gekromde

tenen uit maar het publiek vindt het blijkbaar prachtig.
Omdat het vandaag Anytime Dining is (for once!), is onze vaste tafel bezet, maar ze zijn er allemaal weer voor de laatste keer: Frank en Elaine, Richard en Joanne! Voor de laatste keer maken wij geintjes met onze Head Waiter Julius (My name is Bond, Jackie Bond), en wij duiken in de historie van Nieuw Zeeland en Australië als strafkampen. Elaine's voorvader was een crimineel! Het dessert vanavond is Baked Alaska (ik dacht dat ze dat alleen in Alaska deden) en het is zalig.
Om 9 uur omhelzen wij elkaar en nemen wij afscheid, onder de belofte via e-mail contact te houden.
Wij lopen terug naar het Atrium waar zometeen de fameuze Balloon Drop plaatsvindt. Het staat al vol mensen maar wij weten nog een plaatsje bij de dansvloer te bemachtigen. Die is momenteel bezet door 3 Chinese of Japanse kleuters die een hele show afsteken. Dan begint de band te spelen en mogen wij de dansvloer op. Om half 10 wordt het net ballonnen losgelaten en staan wij onder een zee van kleur. Tot onze verbazing stampen de Aziaten om ons heen de ballonnen meteen kapot i.p.v. ze omhoog te gooien. Als wij uitgedanst zijn, laat AP bij de service balie een Japanse versie van het adres van het hotel in Kioto maken en een zinnetje 'Breng ons naar het Shinkansen station in Yokohama' zodat wij dat aan een taxichauffeur kunnen laten zien.
Wij hebben intussen al wel begrepen dat de Super Typhoon Jebi morgen over Kioto gaat dus daar zal het slecht weer zijn. Als wij in de hut aankomen, blijkt het reisbureau ons berichtjes te hebben gestuurd via e-mail en zelfs SMS dat wij contact moeten opnemen met het Japanse kantoor omdat het best kan zijn dat de Shinkansen morgen niet rijdt. Wij hadden die

mogelijkheid ook al in ogenschouw genomen. Het betekent een forse inbreuk op onze reisplannen omdat het verblijf in Kioto dan met 1 dag bekort wordt, maar als het niet anders kan....
Dit is onze laatste nacht aan boord van de Diamond Princess. Onze kapitein, Gennaro Arma, geboren in Sorrento, Italië, heeft ons na een reis van 1932 zeemijlen (oftewel 3578 km) weer veilig teruggebracht!
Als ik mijn laatste bibliotheekboek uit heb, gaan wij slapen (23 uur).

As I approach
The mountain village
Through the spring twilight
I hear the sunset bell
Ring through drifting petals.

Noin (monnik, 11e eeuw)