Dat uitslapen lukt wonderwel. Ik kom om half 11 bij bewustzijn en krijg AP maar niet wakker. Dus ga ik maar in de douche en probeer het dan nog eens. Hij ligt echt in een coma en schrikt vreselijk als ik hem uiteindelijk door elkaar schud. Het is zwaar bewolkt en fris buiten. Van het terras hebben wij nog geen gebruik kunnen maken: het is of te heet of te koud. In Alaska hadden wij een grotere hut genomen omdat wij dachten daar niet buiten te kunnen zitten. Maar wij hadden gedacht dat dat in Japan wel zou kunnen, dus hadden wij ditmaal geen suite genomen.
Het ontbijt is bijna afgelopen en met moeite vis ik nog wat pancakes, scrambled eggs en corned beef hash bij elkaar. Ik had me juist verheugd op een Full American maar daarvoor zijn wij te laat. Wij luieren in de hut, zijn werkelijk vreselijk lui vandaag.
Om 1 uur is er een presentatie van Tanzanite juwelen in de juwelierszaak. Ik mag een ring van $4500 showen! Maar net zoals vorige keer in Alaska zijn de aanbiedingsringen te licht van kleur. Het prachtig diepblauw waar ik zo weg van ben, kost al gauw $4000!
Wij drinken een kop koffie/thee in de Horizon Court en gaan dan weer terug naar de hut die intussen keurig is opgeruimd door Ronald. Morgen is de trip naar Rusland, dus moeten wij wat roebels hebben. AP gaat naar de service desk om te wisselen. Om half 4 ga ik naar een presentatie over Japanse zeden en gewoonten in de Explorer's Lounge. Twee snoezige dametjes, Yumi en Mihiko, beide in kimono, laten op grappige wijze het een en ander zien van hun land. Zo is er een quizje met voorwerpen waarvan je moet raden wat het is (een wc bril hoes, een ruggenkrabber, stickers voor de auto (voor beginnend dan wel bejaarde chauffeurs). En ze vertellen over de 100 Yen stores, opgericht door een Japanse ondernemer die heel veel waren had en gek werd van mensen die vroeger hoe duur iets was. Je moet zeggen of je denkt dat iets Y100 kost of niet (glaswerk, gelukskatje, leesbril wél; matcha theeklopper níet!). Ze laten ook iets zien van de Japanse theeceremonie: je moet aan het eind slurpen om je appreciatie te tonen en de kop word je met de mooiste kant voor aangeboden, maar die moet je dan twee slagen draaien. Het is allemaal erg leuk en leerzaam. Ik haal nieuwe boeken uit de bieb en ga weer terug naar de hut. AP is inmiddels naar de spa voor zijn massage. Hij komt pas heel laat terug, is ook nog in de sauna geweest. Wij drinken champagne (er is nog steeds voorraad) en gaan dan naar de Art Gallery voor een tentoonstelling van een aantal werken van Thomas Kinkaid. AP is nogal fan van deze Amerikaanse 'Anton Pieck' met zijn wat zoetige romantische taferelen, vol van gezellig verlichte cottages en uitbundig in bloei staande tuinen. Als wij informeren hoeveel nu zo'n werk moet kosten (het zijn allemaal kopieën blijkt, gesigneerd en approved middels DNA van de meester!!), komt de prijs uit tussen de $3000 en $5000. Voor werk waar er soms 750 van zijn! De originele werken zijn nooit te koop. Kinkaid liet zijn werk kopiëren onder toezicht en die worden verkocht. Wij druipen dus maar weer af.
Ik heb veel honger vanavond en wacht met ongeduld tot de anderen er zijn. Ik eet een soort Japanse Wiener Schnitzel met geraspte witte kool, niet gek. Het is weer erg gezellig met de Aussies en de Kiwis. Wij hebben het over rijbewijzen, snelheid op de weg (je mag in Australië in de stad maar 30 of 40 km/u) en nog veel meer. Na afloop gaan wij meteen door naar bed want de klok moet vanavond weer een uur vooruit. Dat betekent dat wij morgenochtend om 6 uur moeten opstaan (7 uur plaatselijke tijd). Wij moeten ons om half 9 melden in de Wheelhouse Bar.

The purity of the moonlight
Falling out of the immense sky
Is so great that it freezes
The water touched by its rays

Anoniem